เด็กในกรอบก็มีความรู้สึกนะ

ตั้งแต่จำความได้เราเชื่อฟังครอบครัวมาตลอด กลับบ้านแทบทุกอาทิตย์ ช่วยพ่อแม่ทำงานเท่าที่ช่วยได้ ตั้งใจเรียนสุดๆ แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือ ไม่มีใครสนใจความรู้สึกเราเลยค่ะ ไม่เคยมีใครถามว่าโอเคไหม เป็นยังไงบ้าง พิมพ์ไปน้ำตาไหล จุกในอก 😭 พยายามตั้งใจเรียนได้เกรด 3.90 เค้ายังไม่ดีใจเลยค่ะ ทั้งๆที่เราพยายามเกือบตาย กว่าจะได้ขนาดนี้ ซึ่งเป็นผู้เรียนเองย่อมรู้ว่ามันไม่ได้มาง่ายๆ ชมว่าเก่งซักคำยังไม่ได้ยินเลย แอบอิจฉาเพื่อนที่ได้เที่ยวกลางคืน แล้วเรียนเกรดไม่ดีแต่ที่บ้านก็ไม่ว่าอะไร ตังพอใช้มั้ยนี่ไม่ค่อยถามเลย แอบน้อยใจเพราะเราเก็บตังเอาจากที่เฟลือกิน มีอะไรที่เป็นค่าใช้จ่ายนอกเราก็เอาตังเก็บจ่าย ไม่ได้ขอเพิ่ม แต่เราก็ไม่ได้บอกว่าเอาตังเก็บไปจ่ายนั่นนี่ ผิดกับน้องที่มีอะไรก็ขอเพิ่มเอาได้ พอเราอยาหขอตังเกินๆมาบ้างนิดหน่อยก็ไม่พอใจ อยากกลายเป็นเด็กมีปัญหาบ้าง พ่อแม่จะได้สนใจเรามากขึ้น เพราะตอนเป็นเด็กดีผู้ใหญ่ชอบละเลยความรู้สึก ไม่สนใจเพราะเห็นว่าเราไม่อะไรอยู่แล้ว