เรื่องของแฟนเก่าผมที่เขารู้เรื่องว่าผมติดเชื้อ HIV กับการกระทำที่ผมได้รับมา เรื่องยาวหน่อยนะครับ ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ

ขอบคุณครับทุกๆคนที่เข้ามาเป็นกำลังใจผม ขอบคุณจากใจจริงๆครับ ขอบคุณมากๆครับ จากกระทู้ที่แล้ว  https://pantip.com/topic/38498611 หลังจากที่ผมทราบว่าผมติดเชื้อ HIV มาได้สักพัก ก็มีคนนึ่งเข้ามาในชีวิตของผม เขาเข้ามาในวันที่ผมใจอ่อนแอครับ ตอนนั้นผมก้ไม่รู้คิดอะไรอยู่ได้ตัดสินใจบอกกับเขาไปว่าผมมีเชื้อ HIV ครับ เขาบอกว่าเขารับได้กับสิ่งที่ผมเป็น เขาดูไม่รังเกียจเลย เขามาหาผมแทบทุกวัน จนผมมั่นใจเขาว่าเขาไม่รังเกียจผม เขาบอกกับผมว่าให้ย้ายไปอยู่กับเขา ไปหางานทำที่ใกล้ๆเขา ผมก็เชื่อคำพูดเขานะครับตอนนั้นคิดว่ามั่นใจในตัวของเขาแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ได้ลาออกจากงานนะครับผมก็ทำงานที่เก่าไปด้วย เดินทางไกลหน่อยแล้วก็หางานใหม่ที่ใกล้ที่พักด้วย จนได้งานใหม่ใกล้ที่พักของผมกับเขา เราอยู่ด้วยกันไปสักพักครับ ก็เลี้ยงสุนัขพันธ์เล็กด้วยกัน 1 ตัว  ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีครับ มีอยู่วันนึ่งที่ผมต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดผมก็นั่งรถทัวร์กลับบ้านครับ ก็มีคุยไลน์หากันครับ แต่ไม่ได้โทรหากันครับ ก็ไม่ได้ผิดปกติอะไร จนถึงวันที่ผมต้องกลับ กทม ผมนั่งรถทัวร์ใกล้จะถึง กทม แล้วละ ผมก็ได้รับไลน์จากแฟนครับว่า  “เราเลิกกันเถอะ” พร้อมส่งรูป เขากับใครคนนึ่งนอนคู่กันมาให้ดู ผมก็ร้องให้ตรงนั้นเลย บนรถทัวร์แบบไม่อายใครเลยครับ พอถึง กทม ผมก็ยืมรถเพื่อนเผื่อไปขนของครับ สิ่งแรกที่ผมเปิดประตุเห็นหมา กระโดดเข้ามาหาผมแบบดีใจที่กลับมา เพราะแฟนผมไปอยู่กับคนใหม่ตั้งใจที่ผมกลับบ้าน ตจว ผมก็กอดหมาร้องให้ใจจะขาดเลย ผมเป็นคนรักสัตว์มากครับ จากนั้นผมก็ขนของออกจากหอพักของเขา แล้วก็ขับรถไปแบบไม่มีจุดหมายปลายทางเลย หาหอใหม่ที่สามารถเลี้ยงหมาได้ จนมีที่แห่งนึ่งที่สามารถเลี้ยงหมาได้ ผมเอาเงินเก็บผมทั้งหมดจ่ายค่ามัดจำหอพักที่ใหม่ จากนั้นไม่ถึงสองอาทิตย์ครับ เขาก็กลับมาง้อผม ไม่รู้ว่าเขารู้ที่พักใหม่ผมได้ไงไม่รุ้นะครับมาดักรอผมหน้าหอพักเลย แล้วมาขอโทษ มาขอร้องให้กลับ ผมก็ใจแข็งนะครับ ยังไม่กลับไป จนเขามาง้อผม มาหาผมทุกๆวัน มาดักเจอ ดักรอ จนผมใจอ่อนอีกครั้งด้วยใจยังรักแหละครับ จะบอกว่าผมโง่ก้ได้ ยอมรับครับตอนนั้น ยอมทิ้งเงินมัดจำเพื่อไปอยู่กับเขาอีก เขาก็มีคุยในไลน์ไปเรื่อยนะครับ ผมก็ใจกว้างที่จะให้เขาคุยเพราะไม่เคยปิดกั้น คนเราก็ต้องมีมนุษสัมพัน แต่คุณก็ต้องรู้ตัวด้วยว่าคุณมีแฟนแล้ว เขาก็บอกผมนะว่าเขาก็บอกว่า ก็บอกไปตลอดว่ามีแฟนแล้ว ผมก้เชื่อเขานะครับ ผมคนเขามาจะคบปีแล้ว เท่าที่จับได้ ว่าไปแอบมีอะไรกับคนอื่น 2 ครั้ง เขาก็บอกว่าก็แค่เล่นๆไม่จริงจัง (หลายๆคนเข้าใจว่าเรื่องเซ็กผมให้เขาไม่เต็มที่ ผมเต้มที่ทุกครั้งนะครับเวลาเขาต้องการ ผมทำหน้าที่แฟนได้ดีนะครับผม) ผมก็ใจกว้าง เชื่อใจเขา เขาใช้คำพูดเป้นครับ เอาใจเก่ง ใจผมอ่อนทุกครั้ง  ด้วยใจผมรักเขามากมั่งตอนนั้น จนพีคสุดครั้งสุดท้ายที่ผมรับไม่ได้เลยคือ แฟนผมกลับบ้านดึกทุกวันเป็นระยะเวลา2 อาทิตย์ ใจผมรู้ทั้งรู้ว่าทำไม วันนั้นแฟนผมกลับมา เข้ามากอดผม หอมผม แล้วเหมือนจะกดผมลงเตียง ผมพลักเขาออกครับ แล้วถามเขาว่าทำไมกลับดึกทุกวันเลย เขาบอกผมว่าเขาไปหาเพื่อน ผมจึงแกล้งว่า รู้เรื่องหมดแล้วนะ เขาก้หน้าเสีย แล้วบอกว่า ก็เหมือนทุกๆครั้งนั้นแหละ เอาเฉยๆ ใจผมสั่นไปหมดครับ ด้วยอะไรโดนใจผมไม่รู้ ให้ผมถามแฟนผมว่า “รักคนนั้นไหม” เขาพยักหน้าเบาๆครับ ผมเลยถามซ้ำไปอีกรอบว่า “รักมันไหม” เขาตอบกลับมาว่า รัก!!! จากที่ผมไม่เคยทำร้ายคนที่ผมรัก ผมตบเขาสุดแรง เขาอึ้ง+โมโห เขาหันกลับมาด่าผมว่า “เหี้...ย มุงก็แค่ไม่มีที่ไป คนอย่างมุงหมดจากกรุไปก็ไม่มีใครเอามุงหรอก ไม่มีใครเขารักมุงได้เหมือนกรุหรอก”  คำพูดนั้นทำให้ผมอึ้งมาก ผมจำมันได้ขึ้นใจ ทำไมวะ ทำไมต้องเอาปมด้อยในชีวิตของกูมาพูด ผมร้องให้หนักมาก ใจจะขาดเลยครับกับคำพูดนั้น เขาก็คงรู้สึกผิด เขาเข้ามาปลอบผม ขอโทษ ผมกำมือแน่น เขาก็พูดออกมาอีกว่า “ขอเราอยู่กันสามคนได้ไหม”  ผมช็อคอีกครั้ง แล้วกลั้นใจพูดออกมาว่า ไปตามคนนั้น มาคุยกัน  ผมไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ครับ พร้อมหน้ากันสามคนสั่นไปหมดครับ ผมจึงพูดออกมาว่า รับได้หรอที่จะอยู่กันสามคน คนนั้นก็พยักหน้า พูดอะไรไปก็พยักหน้า ก็เข้าใจนะว่า ข้าวใหม่ปลามัน อะไรก็ยอมไปหมด ผมชี้หน้าแฟนผม และคนนั้นว่า “ถ้าพวกสบายใจที่จะอยู่ ก้อยู่ไป กูไม่สบายที่จะอยู่กับพวก” ผมก็เดินออกไปจากห้อง เขาไม่เดินตามผมสักนิดครับ คืนนั้นจะตี 1 แล้ว ผมเหมือนคนไม่มีชีวิต ลอยๆ เดินไปแบบไม่มีจุดหมายปลายทาง เดินไปเรื่อย ร้องให้ คิดว่าจะอะไรหนักหนาวะ ชีวิตนี้ เข้าใจเลยนะครับ ว่าคนคิดฆ่าตัวตายเป็นอารมแบบไหน อยากวิ่งไปให้รถชน อยากกระโดดน้ำ คิดสั้นไปหมด ผมต้องเปิดโรงแรมนอนครับ ไลน์ไปลางานกับพี่ โทรไปหาเพื่อนให้มาช่วยขนของวันพรุ้งนี้ นอนไม่หลับครับทรมานไปหมด  พอเช้าเพื่อนก็มาพาผมไปขนของ เปิดห้องไปก็เจอแฟนผมอยู่คนเดียว ผมก็ขนของ เก็บของ เขาก็ พูดๆๆ ขอร้องผม ผมก็ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น พอเสร็จผมก็อุ้มหมา ออกมาด้วย เขาเข้ามากอด ขอหมาได้ไหม ผมบอกว่าไม่ให้ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว กูจะไม่กลับมาแล้ว  แล้วก็เดินออกมา เจ็บบอกไม่ถูกเลยครับ ผมก็เอาหมาไปฝากกับคนที่เขาขอเลี้ยง ผมเคยเห็นแต่ในละครนะครับ ที่ร้องให้เข่าอ่อน ผมเป็นเลย ผมยื่นหมาไปให้คนรับเลี้ยง ผมก็ร้องให้ทรุดเลย คิดว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องคนสองคน หมาเป้นสิ่งที่ไม่รุ้เรื่องต้องมาเจออะไรแบบนี้ คนที่รับเลี้ยงหมาผมเขาก็บอกว่า ไม่ต้องร้องเดี่ยวเขาจะดูแลเป็นอย่างดี ผมก็ขอกอดน้องหมาผมครั้งนึ่งแล้วผมนั่งรถกลับครับ ผมใช้เวลาทำใจอยู่หลายเดือนครับกว่าจะทำใจได้ ยากมากตอนนั้น ทำไรก็ห่อเหี่ยวใจไปหมด คำพูดที่เขาด่าผมยังก้องในใจผมตลอดเวลา ไม่กล้ารักใครเลยครับ ปัจจุบันนี้ก็ได้ยินข่าว ว่าแฟนเก่าผมก็มีความรักไปเรื่อยๆ ด้วยรักครั้งนั้นทำให้ผมไม่กล้ารักใครเลย กลัวไปหมด กล้าๆกลัวๆ มันสับสนครับ  ขอบคุณนะครับที่นั่งอ่านจนจบ ขอบคุณที่เข้ามาเป็นกำลังใจผม ผมซึ้งจริงๆครับจากใจ