มีใครรู้สึกแบบผมบ้าง ที่เบื่อกับสังคมสมัยนี้ ที่มองไปทางไหนก็มีแต่คน ก้ม ก้ม และก็ ก้ม แต่ละครั้งที่นัดเจอเพื่อน ๆ ก็มารวมกันนั่งก้มหน้าจับโทรศัพท์อยู่ตลอดเวลา มองไปทางไหนก็มีแต่คนนั่งก้ม ไม่ว่าจะเด็กเล็ก เด็กโต คนหนุ่ม แก่ มองไปทางไหนก็เจอ เรียกได้ว่ามันสำคัญที่สุดเหมือนเป็นอวัยวะส่วนหนึ่งในชีวิตไปแล้ว
ผมปีนี้พึ่งอายุ 20 จำได้ว่าสมัยที่อยู่ประถม โทรศัพท์ยังไม่ได้มีผลกับสังคม และไม่ได้จำเป็นขนาดนี้ ถามว่ามันมีข้อดีไหม ข้อดีมันก็มี แต่ผมรู้สึกชอบสังคมสมัยก่อนมากกว่า เด็ก ๆ กลับบ้านนัดเจอเพื่อน ๆ ตั้งกลุ่ม โยกิ บาคูกัน โยโย่ เบเบส ดินน้ำมัน ลูกแก้ว มีลมหน่อยก็หาไม้ไผ่ เหลาไม้ทำว่าว คิดถึงมาก แต่สมัยนี้กลับบ้านมา นั่งกดโทรศัพท์
ผมเลยเกิดสงสัยขึ้นมาว่าช่วงเวลาปีไหน ที่มันมามีผลกับชีวิตคนได้มากถึงขนาดนี้ และอยากรู้ความเห็นของทุกคนว่ารู้สึกยังไง มีความเห็นอย่างไรบ้างคับ
เราเริ่มเข้าสู่ยุคสังคมก้มหน้า ติดโซเชี่ยว กันตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมปีนี้พึ่งอายุ 20 จำได้ว่าสมัยที่อยู่ประถม โทรศัพท์ยังไม่ได้มีผลกับสังคม และไม่ได้จำเป็นขนาดนี้ ถามว่ามันมีข้อดีไหม ข้อดีมันก็มี แต่ผมรู้สึกชอบสังคมสมัยก่อนมากกว่า เด็ก ๆ กลับบ้านนัดเจอเพื่อน ๆ ตั้งกลุ่ม โยกิ บาคูกัน โยโย่ เบเบส ดินน้ำมัน ลูกแก้ว มีลมหน่อยก็หาไม้ไผ่ เหลาไม้ทำว่าว คิดถึงมาก แต่สมัยนี้กลับบ้านมา นั่งกดโทรศัพท์
ผมเลยเกิดสงสัยขึ้นมาว่าช่วงเวลาปีไหน ที่มันมามีผลกับชีวิตคนได้มากถึงขนาดนี้ และอยากรู้ความเห็นของทุกคนว่ารู้สึกยังไง มีความเห็นอย่างไรบ้างคับ