ฉันเคยเกเรมาก มีแฟนตั้งเเต่ตอนอยู่ม.2 ฉันมีความฝันอยากเป็นครู ฉันปรับปรุงตัวแล้วตั้งใจเรียนแต่ฉันก็สอบเรียนครูไม่ติดถึง3ครั้ง ฉันจึงไปเรียนปวส.สาขาการจัดการทั่วไป จนฉันเรียนจบปวส.ฉันไปเรียนป.ตรีมหาลัยเปิดแห่งหนึ่งเรียนคณะศึกษาศาสตร์ ปัจจุบันฉันอายุ22ปั เพื่อนรุ่นเดียวกับฉันจบปีนี้ แต่ฉันคงจบปีหน้าหน้าปีไหนก็ไม่รู้ เพราะฉันทำงานด้วยเรียนด้วย ป้ากับลุงของฉันชอบเอาฉันไปเปรียบกับคนๆนึงที่เขาอายุเป็นน้าของฉันได้เขาอายุ40ปีแล้วปีเล่า ป้ากับลุงบอกว่าเขาเรียนจบปวส.การจัดการเหมือนฉัน ตอนนี้เขาได้สอนอนุบาลแถวบ้านของฉัน แล้วเขากำลังจะได้เลื่อนเป็นธุระการโรงเรียนจากเงินเดือน6,000เป็น9,000บาท ลุงบอกว่าเขามีรถป้ายแดง เมื่อไรฉันจะมีเหมือนเขา ป้าชอบมาเล่าเรื่องน้าคนนี้ว่าเขาไปเรียนต่อมหาลัยเปิดเหมือนฉันคาดว่าจะเรียนจบก่อนฉันซะอีก คือทำไมต้องเอาหลานตัวเอง ฉันอายุ20ต้นๆไปเปรียบกับคนมีสามีมีลูกอายุ40แล้วทำไม ฉันคิดว่าถ้าฉันอายุเท่าเขาอาจจะมีอนาคตกว่าเขาด้วยซ้ำ หรือเงินเดือนเยอะกว่า แล้วป้าชอบพูดเเต่เรื่องดีๆของเขาให้ฉันฟัง แต่เรื่องของฉันป้าไม่เคยรู้เลย ไม่รู้ไปเป็นพี่น้องกับน้าคนนั้นตอนไหน แล้วน้าของฉันแท้ๆว่าฉันฝันเกินตัว คือฉันอยากมีรถเก๋งฮอนด้าซีวิคสักคัน น้าว่าฉันฝันเกินตัว ไม่มีปัญญา ถ้าจะให้มีคงไม่มีวันแต่ถ้าฝันเอาก็ไม่เป็นไร ญาติพี่น้องกันเขาพูดแบบนี้กับลูกหลานตัวเองแบบนี้เขาไม่รู้สึกระอายใจบ้างหรอคะ คือเราก้หลาน ทำไมไม่ให้กำลังใจกันบ้าง พ่อแม่ของฉันก็พี่น้องพวกเขา😿😿