รู้ว่าผิด แต่ก็ยังจะดันทุรัง

เรื่องเกิดขึ้นเมื่อประมาณเดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว จขกท. ได้เริ่มคุยกับคนๆนึง เขาทักเรามาชวนคุยด้วย ก็คุยกันสนุกๆแบบพี่น้อง ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มาระยะหนึ่ง ความรู้สึก ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็พัฒนาขึ้น จนตัว จขกท. รู้สึกผูกพันธ์ เราคุยกันทุกวัน ไม่มีวันไหนที่เขาไม่ทักมาคุยสักครั้ง จนมาวันนึงเขาเข้ามาทำธุระ ใกล้กับที่ จขกท. อยู่ เขาก็ขอมาหาเรา ตอนที่ได้เจอกันครั้งแรก เขาเป็นคนที่สุภาพ คุยเก่ง ก็คุยกันนานพอสมควร แล้วเขาก็กลับบ้านไป หลังจากนั้นเราก็คุยกันอย่างต่อเนื่อง มาเจอกันบ้างตามภาษาคนที่อยู่ไกลกันพอสมควร จนกระทั่งวันนึงเขาบอกว่าจะไปทำธุระกับแฟนที่ต่างจังหวัด ตอนนั้น จขกท. ก็งง แล้วเงียบจากการตอบอะไรเขาไป เขาถามว่า จขกท. เป็นอะไร จะไม่คุยกับเขาต่อแล้วหรือ จขกท. เลยถาม เขากลับไปว่ายังจะคุยกันจริงๆหรือ และถามว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเรา เขาตอบว่าก็รู้สึกดี จริงๆแล้ว ถ้าเริ่มจากจุดนี้ หลายคนคงจะหยุดความสัมพันธ์นี้ไปเลย แต่ไม่รู้ทำไม ตัว จขกท. เองดันทุรังจะคุยกับเขาต่อ ทั้งๆที่รู้ว่า เราเองเป็นคนที่คุยกับเขา เวลาที่เขาอยากจะคุยเท่านั้น ซึ่งเพื่อนและคนรู้จักของ จขกท. เองก็คอยเตือน และบอกให้ออกมาจากจุดนี้สักที เพราะคนที่จะเจ็บ คนที่เลว ก็คือ จขกท. เอง

ที่ผ่านเราทำตัวเองทั้งนั้น ตอนที่รู้ว่าเขามีใครแล้วก็ประมาณเดือนตุลาปีที่แล้ว แต่ก็ยังทนคุยมาจนถึงปัจจุบันนี้ เลยอยากถามพี่ๆในพันทิป ว่าพอจะมีวิธีไหนไหมที่ทำให้เราหลุดออกมาจากความรู้สึกแบบนี้สักที พยายามจะบอกเขา แต่ก็นึกเสียดายเวลาที่เคยคุยกัน หลังๆมาที่เจอหน้ากันก็รู้สึกอึดอัดทุกที

สุดท้ายนี้ จขกท. ขอโทษกับสิ่งที่ได้ทำเรื่องไม่ดีมาทั้งหมด และขอสัญญาว่าจะแก้ไขให้เรื่องเหล่านี้มันหมดไป ขอบคุณพี่ๆในพันทิปมาล่วงหน้า ณ ที่นี้ด้วย

ปล.ผมเป็นเกย์ครับ แฟนเขาเป็นผู้หญิง