สถาภูมิปัตยกรรม : โรงละครคือการออกแบบประติมากรรมทางสังคม
ในปี 2008 กลุ่มนักออกแบบ สโนเอตต้า (Snohetta) ได้เสนองานออกแบบที่เขย่าความคิดความเชื่อของแวดวงสถาปัตยกรรม ในงานโรงละคร Norwegian National Opera and Ballet ที่ออสโล นอร์เวย์
โดยเสนอว่า โรงละคร ไม่ควรจะเป็นเพียงการสร้าง ประติมากรรมขนาดใหญ่ เน้นไปที่รูปลักษณ์ หน้าตาของอาคาร แต่เป็นสร้างสร้าง ประติมากรรมทางสังคม นั้นคือการใช้ประโยชน์ของพื้นผิวที่มีขนาดใหญ่ของโรงละคร ให้กลายเป็นพื้นที่ทางสังคม ให้ผู้คนในเมืองได้มีโอกาสใช้ประโยชน์ มาพักผ่อนหย่อนใจ ทำให้โรงละครไม่เป็นอาคารที่แยกตัวจากชาวเมืองหรือสงวนไว้สำหรับคนเฉพาะกลุ่ม แต่เป็นพื้นที่ของมวลชน เป็นโรงละครที่เข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันของผู้คน
สโนเอตต้าจึงเสนอให้โรงละครทำหน้าที่เสมือน platform ในการเชื่อมระหว่าง พื้นที่ริมน้ำ พื้นที่ศิลปะ การแสดง และพื้นที่พักผ่อนในชีวิตประจำวันของผู้คน โดยเสนอ หลังคาที่เข้าถึงได้เป็นพื้นที่ลาดเอียงที่เดินได้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปตลอดตัวอาคาร
ความคิดของสโนเอตต้าคือความคิดแบบบูรณาการข้ามสาย หากมองว่าสถาปัตยกรรมคือการออกแบบแต่ตัวอาคารอย่างเดียว กรอบความคิดจะถูกจำกัด หากเมื่อลองเชื่อมโยง สถาปัตยกรรมไปสู่ศาสตร์อื่น เช่น ภูมิสถาปัตยกรรม ลักษณะของอาคารแบบ สถาภูมิสถาปัตยกรรมจึงเกิดขึ้น
ลักษณะของการผสมรวมความคิด ข้ามศาสตร์นี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ หากแต่เป็นพื้นฐานของสำนักงานออกแบบ สโนเอตต้า ที่เกิดจากการทำเวิร์คชอบร่วมกันระหว่าง สถาปัตยกรรม และ ภูมิสถาปัตยกรรมมาตั้งแต่ต้น โดยมุ่งเน้นไปที่ให้ผลงานการออกแบบพื้นที่ทางกายภาพที่ช่วยขับเน้นการรับรู้สภาพแวดล้อม อัตลักษณ์ของผู้คน และส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างผู้คน
Fanpage :
https://www.facebook.com/kidsimong 
สถาภูมิปัตยกรรม : โรงละครคือการออกแบบประติมากรรมทางสังคม
ในปี 2008 กลุ่มนักออกแบบ สโนเอตต้า (Snohetta) ได้เสนองานออกแบบที่เขย่าความคิดความเชื่อของแวดวงสถาปัตยกรรม ในงานโรงละคร Norwegian National Opera and Ballet ที่ออสโล นอร์เวย์
โดยเสนอว่า โรงละคร ไม่ควรจะเป็นเพียงการสร้าง ประติมากรรมขนาดใหญ่ เน้นไปที่รูปลักษณ์ หน้าตาของอาคาร แต่เป็นสร้างสร้าง ประติมากรรมทางสังคม นั้นคือการใช้ประโยชน์ของพื้นผิวที่มีขนาดใหญ่ของโรงละคร ให้กลายเป็นพื้นที่ทางสังคม ให้ผู้คนในเมืองได้มีโอกาสใช้ประโยชน์ มาพักผ่อนหย่อนใจ ทำให้โรงละครไม่เป็นอาคารที่แยกตัวจากชาวเมืองหรือสงวนไว้สำหรับคนเฉพาะกลุ่ม แต่เป็นพื้นที่ของมวลชน เป็นโรงละครที่เข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันของผู้คน
สโนเอตต้าจึงเสนอให้โรงละครทำหน้าที่เสมือน platform ในการเชื่อมระหว่าง พื้นที่ริมน้ำ พื้นที่ศิลปะ การแสดง และพื้นที่พักผ่อนในชีวิตประจำวันของผู้คน โดยเสนอ หลังคาที่เข้าถึงได้เป็นพื้นที่ลาดเอียงที่เดินได้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปตลอดตัวอาคาร
ความคิดของสโนเอตต้าคือความคิดแบบบูรณาการข้ามสาย หากมองว่าสถาปัตยกรรมคือการออกแบบแต่ตัวอาคารอย่างเดียว กรอบความคิดจะถูกจำกัด หากเมื่อลองเชื่อมโยง สถาปัตยกรรมไปสู่ศาสตร์อื่น เช่น ภูมิสถาปัตยกรรม ลักษณะของอาคารแบบ สถาภูมิสถาปัตยกรรมจึงเกิดขึ้น
ลักษณะของการผสมรวมความคิด ข้ามศาสตร์นี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ หากแต่เป็นพื้นฐานของสำนักงานออกแบบ สโนเอตต้า ที่เกิดจากการทำเวิร์คชอบร่วมกันระหว่าง สถาปัตยกรรม และ ภูมิสถาปัตยกรรมมาตั้งแต่ต้น โดยมุ่งเน้นไปที่ให้ผลงานการออกแบบพื้นที่ทางกายภาพที่ช่วยขับเน้นการรับรู้สภาพแวดล้อม อัตลักษณ์ของผู้คน และส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างผู้คน
Fanpage : https://www.facebook.com/kidsimong