มีใครเคยเกลียดคนที่เราไม่ชอบมากๆ แต่บางครั้งก็คิดดีกับเขาให้อภัยเขาบ้างไหมค่ะ?

สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะค่ะ อยากถามหรือให้เพื่อนๆมาแชร์ความรู้สึกเกลียดดดด!! โคตรเกลียดดด!!! กูเกลียดดด!!! 😆 #กูเกลียด
คิดว่าหลายคนคงเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แต่ก็คงอาจไม่ทุกคน โดยส่วนตัวเราไม่เคยเกลียดใคร เกลียดในที่นี้คือเกลียดจริงๆ ไม่เคยรู้สึกเกลียดใครแบบนี้มาก่อน เริ่มตอนเจอกันเราไม่รู้สึกอะไร คิดว่าน่ารักดีนะชมด้วยความจริงใจด้วย แต่แล้วคนน่ารักก็ทำพิษ เหมือนนางร้ายในละครอะ ทำดีให้คนอื่นเห็น น่ารัก มารยาทดี ลับหลังอยู่กันสองคน นางก็วางตัวคุยดีอะแหละ แต่!! รู้สึกได้ถึงความไม่จริงใจอะ แววตาสีหน้า นึกว่า กิ๊ก สุวัจนี555. เห้ยย นางเริ่มแสดงความร้ายกาจออกมาแบบ เห้ย เราเป็นนางเอกหรอเนี่ย ในใจแบบโห ร้ายจังวะ มารยามากๆ แล้วสิ่งที่ทุกคนเห็นคือเป็นคนดี น่ารัก น่าเอ็นดู สุดท้ายความแอ๊บดีแตกจร้า เกลียดนางกันทั้งงบางเพราะความดีในตัวเธอมีเยอะนี่เอง ยอมรับว่ามีเรื่องให้โกรธนางตลอดนะ โพสจิกโพสด่าเรา นี่ก็งงอ้าวนี่ทำตัวเองนะ ลืมบอกไปว่านางจะเหมือนกับอิจฉาสิ่งที่เราเป็นเรามี ไม่อยากใช่คำว่าอิจฉามันดูเลวร้ายไป ใช้คำว่า..เห็นอะไรดี ก็เกิดอยากจะมีดีกับเขาบ้าง พูดง่ายๆก็อย่าให้น้อยหน้าอะ ต้องดีกว่า สวยกว่า หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ตัวเราเป็น หรือคนอื่นๆที่นางพอใจ เขาดูเป็นคนเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นประมาณนั้น เราโดนนางทำไว้แสบหลายเรื่องๆ จนรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงได้ร้ายเหลือเกิน สารพัดวิธีมารยา โพสก็เก่งมาก คำคม คติโดนใจ ทัศนคติดูกว้างไกล แต่ไม่พ้นว่าร้ายพูดให้ตัวเองดูดี แล้วเราก็บ้า โพสแบบนี้กูไม่โพสหรอก โพสไหนกูจะด่าไม่ต้องห่วงกูแท็กชื่อ นิ่ง นางยังนิ่ง ทักแชทตบเลย ไม่ตบ คือมีความแบบทนไม่ไหว ฉันไม่ใช่นางเอกดาวพระศุกร์นะเว้ย ที่จะมาโขกสับกันได้ตลอด นางเอกก็มีตีนมีมือ ปัดโถ่ แล้วเวลาผ่านไปนางก็เหมือนเดิม5555  โถชีวิตนี้เราจะทำอะไรเขาได้บ้างไหมเนี่ย นั่งขำตัวเองมานั่งโกรธมีน้ำโหกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ก็แค่เขาโพสด่า ไม่ได้หนักหนาอะไรเลย แค่ทำร้ายเราเขายังไม่กล้า ไม่ต่างจากหมาเห่าใบตองแห้ง ใจนึงก็อยากโพสตอบนะ แต่จะทำให้ตัวเองดูแย่ทำไม ใครเห็นก็จิตตกเปล่าๆต้องมาเจอคำด่าทอแทนที่จะเจอสิ่งดีๆ แล้วเราก็เปลี่ยนการกระทำ ความคิดของเขาไม่ได้ ต้องเป็นตัวเขาเองที่ต้องรู้ตัว เราเจอสิ่งไม่ดีที่นางทำไว้ ก็เลือกเก็บไว้แค่ในใจและทำลายมันทิ้ง ถ้าคนอื่นรู้เข้าคงไม่ดีกับตัวนาง ทำเพราะความเป็นผู้หญิงเหมือนกันหรอก ที่ให้อภัยตลอดก็เพราะไม่อยากให้เป็นเวรกรรมต้องมาเจอกันอีก เขาร้ายกับเราแค่ไหนทำไมใจไม่ค่อยอยากจะจำ ทำไมต้องไปนึกถึงว่าเมื่อไหร่จะรู้สึกตัว เมื่อไหร่จะคิดได้ โตแล้วไม่ใช่เด็กๆ อายแทนแม่เขาเลย แล้วเพื่อนๆมีเหตุการณ์ความเกลียดแต่มีความรู้สึกดีๆแก่เขาบ้างไหมคะ