ช่วงกลางเดือนธันวาคม พ.ศ. 2561 พ่อขับรถพาครอบครัวเราไปทานกลางวันที่เสาหิน ตั้งอยู่ในเขตต.เสาหิน อ.แม่สะเรียง จ.แม่ฮ่องสอน ระยะทาง 98 ก.ม. จากบ้านที่อ.เดียวกัน ใช้เวลาเดินทางไป 4 ช.ม. กลับอีก 4 ช.ม. ห่อข้าวไปกินกัน สวยๆ
1:30 ช.ม. แรกเป็นทางโค้งเขาลาดยาง/คอนกรีตอย่างดี (ต้องเสียค่าธรรมเนียมเข้าใช้เส้นทางนี้ด้วย เพราะเป็นเขตอนุกรักษ์อะไรสักอย่าง) หนทางดีๆ ไปสุดอยู่ที่ปากทางเข้าหมู่บ้านโพซอ (ที่ตอนนี้คนกรุงชอบไปบริจาคของ) จากนั้นอีกครึ่งช.ม. เป็นถนนลูกรัง และจากนั้นอีก 2 ช.ม. สุดท้ายเป็นทั้งทางลูกรังและเส้นทางลุยน้ำตลอดทาง นั่งรถกระบะกระเด้งจนตัวลอยหัวโป๊กเป็นระยะๆ ป้ายบอกทางก็ไม่มี ต้องคลำๆ ไปตามน้ำ พบหมู่บ้านเป็นช่วงๆ ชาวบ้านก็ใช้เส้นทางนี้สัญจรไปมาในชีวิตประจำวัน เจอชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์ติดน้ำ เขาก็บอกว่าไม่ต้องช่วย ไปได้ (คิดดูนี่ขนาดไม่ใช่หน้าฝน ถ้าเป็นหน้าฝนนี่ไม่น่าจะไปได้ หรืออาจต้องใช้เวลาเดินทางเป็นวันกว่าจะถึง ถามชาวบ้านเขาบอกว่าช่วงหน้าฝนถ้าจะเดินทาง ก็ต้องรอให้น้ำลด แล้วกี่วันล่ะจะลด น้ำป่าไหลแรงจะตาย)
ตลอดทางเราต้องนั่งรถเปิดหน้าต่าง เพราะช่วยแก้เมารถได้ดี ดมกลิ่นป่า หอมสดชื่นไร้มลพิษ ดูต้นไม้ข้างทาง ต้นไผ่เยอะมาก คิดถึงแพนด้าอยากให้มากิน มีดอกไม้ป่าที่ไม่เคยเห็น และมีต้นไม้ใหญ่ๆ ที่บางต้นเหมือนในหนังเรื่องอวตาร (Avatar)
พอไปถึงสุดทางที่เสาหิน (ต้องเลยสถานีตำรวจเสาหินเข้าไปอีก) ก็จะเป็นเขตทหารพรานไทยดูแล (พวกเราขอเจ้าหน้าที่แวะทานข้าวกลางวันตรงนั้น ห่อไปจากบ้าน) จากนั้นเราสามารถขับรถเข้าไปจนถึง rest stop ที่มีจนท.ชนกลุ่มน้อยกลุ่มหนึ่งที่ไม่ขึ้นกับไทยและพม่า เฝ้าอยู่ ตรงจุดนั้นมีป้ายติดว่า “สุดเขตประเทศไทย” และอีกป้ายเขียนว่า “Union of Myanmar” เราก็จอดรถและเดินขึ้นไปดู “เสาหิน” หินงอกที่เกิดตามธรรมชาติ จริงๆ ยังมีเสาหินอีกเยอะ กินพื้นที่ประมาณ 2 ก.ม. คนท้องถิ่นบอกว่าสวยกว่าตรงที่เราไปดู แต่มันอยู่ข้างในเข้าไปอีก
สนุกสุดก็คุณพ่อ หัวเราะชอบใจทุกครั้งที่ตัวเองขับรถลุยน้ำ (แต่พ่อบอกว่า ถ้าจะต้องใช้เส้นทางนี้บ่อย รถกระบะ Ford Ranger นี่จะพังเอาได้ เพราะรถสูงไม่พอ...ก็แหม่ เส้นทางกระแทกจนคนนั่งตัวลอยเสียขนาดนั้น)
หากถามว่าแล้วตัวเราได้อะไรจากทริปนี้เพราะเราไม่ชอบนั่งรถเลย ตอบว่าก็คงเป็นการผจญภัยระหว่างทางที่ยอมรับว่า adventure มาก ช่วงท้ายใกล้จบเส้นทางช่วงผจญภัย เราต้องขอพ่อลงจากรถเพื่อที่จะลงไปเดินเล่นลุยน้ำบ้าง จะได้รู้สึกว่าฟินหน่อย ส่วนประสบการณ์ที่เหลือก็เป็นการชื่นชมวิวธรรมชาติข้างทางที่เห็นเพราะไม่ใช่ว่าจะเจอกันได้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน คือมัน exotic จริงๆ เพราะป่ามันสวยและมันหอม ไม่มีเลย PM 2.5
คุณพ่อเราเป็นสายผจญภัย ตอนเด็กๆ เราคิดว่า “แม่เงา” นี่หรูสุดแล้ว (คือพ่อชอบพาไปแต่ที่ที่ไม่เจริญ) แต่ตอนนี้คิดว่า “เสาหิน” คือสุดติ่งตั้งแต่ไปมา
พ่อบอกว่าหากอยากรู้ว่าแม่สะเรียงเจริญแค่ไหน ก็ให้ขับรถออกไปรอบๆ บริเวณที่เราอยู่ ก็เลยสรุปได้ว่า แม่สะเรียงคือที่สุดของความเจริญ
เส้นทางสู่เสาหิน...เขตชายแดนไทยพม่า เสาหิน-ห้วยทราย
1:30 ช.ม. แรกเป็นทางโค้งเขาลาดยาง/คอนกรีตอย่างดี (ต้องเสียค่าธรรมเนียมเข้าใช้เส้นทางนี้ด้วย เพราะเป็นเขตอนุกรักษ์อะไรสักอย่าง) หนทางดีๆ ไปสุดอยู่ที่ปากทางเข้าหมู่บ้านโพซอ (ที่ตอนนี้คนกรุงชอบไปบริจาคของ) จากนั้นอีกครึ่งช.ม. เป็นถนนลูกรัง และจากนั้นอีก 2 ช.ม. สุดท้ายเป็นทั้งทางลูกรังและเส้นทางลุยน้ำตลอดทาง นั่งรถกระบะกระเด้งจนตัวลอยหัวโป๊กเป็นระยะๆ ป้ายบอกทางก็ไม่มี ต้องคลำๆ ไปตามน้ำ พบหมู่บ้านเป็นช่วงๆ ชาวบ้านก็ใช้เส้นทางนี้สัญจรไปมาในชีวิตประจำวัน เจอชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์ติดน้ำ เขาก็บอกว่าไม่ต้องช่วย ไปได้ (คิดดูนี่ขนาดไม่ใช่หน้าฝน ถ้าเป็นหน้าฝนนี่ไม่น่าจะไปได้ หรืออาจต้องใช้เวลาเดินทางเป็นวันกว่าจะถึง ถามชาวบ้านเขาบอกว่าช่วงหน้าฝนถ้าจะเดินทาง ก็ต้องรอให้น้ำลด แล้วกี่วันล่ะจะลด น้ำป่าไหลแรงจะตาย)
ตลอดทางเราต้องนั่งรถเปิดหน้าต่าง เพราะช่วยแก้เมารถได้ดี ดมกลิ่นป่า หอมสดชื่นไร้มลพิษ ดูต้นไม้ข้างทาง ต้นไผ่เยอะมาก คิดถึงแพนด้าอยากให้มากิน มีดอกไม้ป่าที่ไม่เคยเห็น และมีต้นไม้ใหญ่ๆ ที่บางต้นเหมือนในหนังเรื่องอวตาร (Avatar)
พอไปถึงสุดทางที่เสาหิน (ต้องเลยสถานีตำรวจเสาหินเข้าไปอีก) ก็จะเป็นเขตทหารพรานไทยดูแล (พวกเราขอเจ้าหน้าที่แวะทานข้าวกลางวันตรงนั้น ห่อไปจากบ้าน) จากนั้นเราสามารถขับรถเข้าไปจนถึง rest stop ที่มีจนท.ชนกลุ่มน้อยกลุ่มหนึ่งที่ไม่ขึ้นกับไทยและพม่า เฝ้าอยู่ ตรงจุดนั้นมีป้ายติดว่า “สุดเขตประเทศไทย” และอีกป้ายเขียนว่า “Union of Myanmar” เราก็จอดรถและเดินขึ้นไปดู “เสาหิน” หินงอกที่เกิดตามธรรมชาติ จริงๆ ยังมีเสาหินอีกเยอะ กินพื้นที่ประมาณ 2 ก.ม. คนท้องถิ่นบอกว่าสวยกว่าตรงที่เราไปดู แต่มันอยู่ข้างในเข้าไปอีก
สนุกสุดก็คุณพ่อ หัวเราะชอบใจทุกครั้งที่ตัวเองขับรถลุยน้ำ (แต่พ่อบอกว่า ถ้าจะต้องใช้เส้นทางนี้บ่อย รถกระบะ Ford Ranger นี่จะพังเอาได้ เพราะรถสูงไม่พอ...ก็แหม่ เส้นทางกระแทกจนคนนั่งตัวลอยเสียขนาดนั้น)
หากถามว่าแล้วตัวเราได้อะไรจากทริปนี้เพราะเราไม่ชอบนั่งรถเลย ตอบว่าก็คงเป็นการผจญภัยระหว่างทางที่ยอมรับว่า adventure มาก ช่วงท้ายใกล้จบเส้นทางช่วงผจญภัย เราต้องขอพ่อลงจากรถเพื่อที่จะลงไปเดินเล่นลุยน้ำบ้าง จะได้รู้สึกว่าฟินหน่อย ส่วนประสบการณ์ที่เหลือก็เป็นการชื่นชมวิวธรรมชาติข้างทางที่เห็นเพราะไม่ใช่ว่าจะเจอกันได้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน คือมัน exotic จริงๆ เพราะป่ามันสวยและมันหอม ไม่มีเลย PM 2.5
คุณพ่อเราเป็นสายผจญภัย ตอนเด็กๆ เราคิดว่า “แม่เงา” นี่หรูสุดแล้ว (คือพ่อชอบพาไปแต่ที่ที่ไม่เจริญ) แต่ตอนนี้คิดว่า “เสาหิน” คือสุดติ่งตั้งแต่ไปมา
พ่อบอกว่าหากอยากรู้ว่าแม่สะเรียงเจริญแค่ไหน ก็ให้ขับรถออกไปรอบๆ บริเวณที่เราอยู่ ก็เลยสรุปได้ว่า แม่สะเรียงคือที่สุดของความเจริญ