สวัสดีครับ เป็นครั้งแรกที่เข้ามาตั้งกระทู้ปรึกษาปัญหาในพันทิป
ก่อนอื่นผมขอเกริ่นก่อนว่า ผมเป็นสถาปนิกวัยรุ่นซึ่งเรียนจบมาและทำงานอยู่ในบริษัทออกแบบแห่งหนึ่งมาได้ปีกว่าๆแล้ว ซึ่งเป็นบริษัทที่มั่นคงและมีโอกาสเติบโตในสายวิชาชีพ และครอบครัวผมประกอบธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อยู่ในจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน เป็นบริษัทขนาดเล็กครับ ปกติก็จะช่วยออกแบบโปรเจคของครอบครัวอยู่บ้าง ซึ่งส่วนตัวจะชอบสายงานด้านออกแบบมากกว่าทางด้านธุรกิจ แต่ก็ทำธุรกิจได้ไม่มีปัญหา แต่พักหลังมานี้เหมือนทางครอบครัวอยากให้กลับเข้าไปช่วยงานเพราะบริษัทกำลังขยายตัวขึ้นเรื่อยๆและเค้าอยากให้เราเข้าไปเรียนรู้งานตั้งแต่ตอนนี้เพื่อจะได้ช่วยดูแลได้ในอนาคตได้ แต่ใจเรายังอยากทำงานออกแบบไปก่อนจนมีประสบการณ์มากกว่านี้อีกสัก 3 ปี และมีความฝันว่าอยากเปิดบริษัทออกแบบของตนเองครับ ดูเห็นแก่ตัวนิดๆนะครับ ฮ่าๆๆ
แต่อีกใจนึงเราก็อยากกลับไปช่วยครอบครัวเหมือนกันเพราะคิดว่างานด้านอสังหาริมทรัพย์ก็ยังเป็นงานที่ยังเกี่ยวเนื่องกับวิชาชีพสถาปนิกอยู่ถึงแม้จะไม่ใช่งานออกแบบเป็นหลักก็ตาม(ซึ่งถ้ากลับไปช่วยธุรกิจของครอบครัวจริงๆเราก็คงไม่ได้เข้าไปทำในตำแหน่งสถาปนิกออกแบบที่เรารัก)ซึ่งตัวเราเองยังไม่มีประสบการณ์ด้านอสังหาฯมากนักครับ และมีประโยคนึงที่ครอบครัวพูดกรอกหูเราบ่อยๆก็คือ “มีคนเยอะนะที่เค้าอยากทำงานนี้แต่เค้าไม่มีโอกาส ทำไมไม่มาลองทำดูก่อนละ” คือก็ไม่ได้แกมบังคับนะครับ แต่พูดบ่อยใจเราก็เริ่มไขว้เขว และเราก็เห็นเพื่อนๆพี่ๆที่รู้จักกันบางคนในบริษัทเค้าก็สนใจงานทางด้านอสังหาริมทรัพย์กัน แต่เค้าก็ไม่มีโอกาสและเค้าก็ไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนกัน (ส่วนตัวไม่ค่อยได้บอกใครนะครับว่าที่บ้านทำธุรกิจอะไร) เราก็เลยคิดว่าเออเรามีโอกาสแล้วทำไมเราไม่ทำ ถ้าไม่ทำตอนนี้ก็กลัวจะมานั่งเสียดายทีหลังว่ามีโอกาสดีๆแต่ไม่ยอมเข้าไปเรียนรู้ กว่าจะรู้ตัวก็ตอนนี้คนอื่นเค้าไปไกลแล้ว
ที่ผ่านมาครอบครัวเปิดโอกาสให้ตัดสินใจเองและเคารพในการตัดสินใจของเราเสมอ ลูกอยากทำอะไรเอาที่มีความสุขเลย เพราะคิดว่าการประสบความสำเร็จไม่ได้ทำให้เกิดความสุขในชีวิต แต่ความสุขในชีวิตต่างหากคือสิ่งที่ทำให้ประสบความสำเร็จ แต่ก็ไม่ได้ตามใจแบบจนเสียคนนะครับ เราก็ต้องคอยช่วยดูแลงานที่บ้านบ้างเหมือนกัน ซึ่งเราก็จบเกียรตินิยมอันดับ 1 มาให้เค้าภูมิใจกัน ตอนเรียนก็มีความสุขมากเพราะสนุกกับงานออกแบบ ก็เลยคิดว่าตัวเองน่าจะไปได้ดีในสายวิชาชีพนี้ถ้าทำต่อไปเรื่อยๆ (เข้าข้างตัวเองอีก) ถ้าตัดสินใจกลับไปช่วยงานครอบครัวก็เสียดายสิ่งที่คิดว่าทำได้ดี(คิดเอง เออเอง55+) ประกอบกับเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องเม็ดเงินเท่าไรคือเป็นคนสบายๆ กินง่ายๆ ซึ่งครอบครัวเราเค้ายังห่วงเราเรื่องนี้อยู่เพราะว่าคนรอบๆตัว ญาติๆเราค่อนข้างมีฐานะกันและปกติรุ่นเราส่วนใหญ่ก็จะจบบริหารกัน กลับมาจาก ตปท. แล้วก็เข้าไปทำธุรกิจของครอบครัวเลย(ปกติแต่ละครอบครัวจะมีธุรกิจเป็นของใครของมันครับไม่ได้ทำร่วมกัน) ครอบครัวเราเค้าก็เลยกังวลว่าในอนาคตเราจะตามคนอื่นๆไม่ทัน เค้าไปถึงไหนกันหมดแล้วเพราะเค้าต่อยอดจากธุรกิจของครอบครัว แต่เรายังนั่งทำงานเป็นสถาปนิกเก็บเงินงกๆซึ่งอาจจะมีความสุข(หรืออาจจะเครียด ฮ่าๆ) ซึ่งหลังจากเราเรียนจบและเริ่มทำงานเราก็ค้นพบว่าโลกแห่งความจริง(ที่จริงๆแบบโลกไม่สวย)ก็คือ เราก็ยังต้องใช้เงินเป็นปัจจัยหลักในการดำเนินชีวิตอยู่ดีและเงินก็เป็นปัจจัยนึงที่ทำให้เราไปถึงความฝันของเราได้ไวกว่าคนที่ไม่มีโอกาส เหมือนที่พ่อและแม่เค้าไม่เคยมีโอกาสได้ทำตามฝันเพราะว่าต้องมุ่งมั่นสร้างฐานะเพื่อลูกเป็นหลัก
ขอบอกตรงๆว่าตอนนี้เราลังเลมากครับกับการตัดสินใจ สองจิตสองใจ อยากทำทั้งคู่ เหมือนรักพี่เสียดายน้อง หลังจากเวิ้นเว้อมานาน เราเลยอยากจะขอคำปรึกษาและคำแนะนำจากพี่ๆหรือเพื่อนๆที่มีประสบการณ์ในพันทิปจากหลายๆมุมมอง ทั้งสถาปนิกและนักธุรกิจ หรือบุคคลอื่นก็ได้ครับว่า ถ้าเป็นพี่ๆหรือเพื่อนๆจะเป็นสถาปนิกต่อไปหรือออกมาช่วยธุรกิจอสังหาฯของครอบครัวครับ หรือมีคำแนะนำอื่นๆที่มันจะสร้างความสมดุลของทั้งงานสองได้บ้าง เนื่องด้วยเราก็ยังคิดว่าเราเป็นเด็กยังมีประสบการณ์เราน้อยมาก และเชื่อมั่นในตนเองว่าเราน่าจะพอมีโอกาสโตในสายวิชาชีพสถาปนิกบ้างแหละถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่การันตีความมั่นคงของเราก็ตาม
ขอบคุณทุกๆท่านที่มาแสดงความคิดเห็นล่วงหน้าครับ
ปล. ผมมีพี่สาวที่ช่วยดูแลธุรกิจส่วนนี้ของครอบครัวอยู่แล้วครับ ซึ่งเค้าก็อยากให้เราเข้าไปเรียนรู้และช่วยเค้าด้วย
ถ้าแท็กผิดห้องต้องขอโทษด้วยครับ
ทำอาชีพ"สถาปนิก"ต่อไปหรือออกมาช่วย"ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์"ของครอบครัว !!
ก่อนอื่นผมขอเกริ่นก่อนว่า ผมเป็นสถาปนิกวัยรุ่นซึ่งเรียนจบมาและทำงานอยู่ในบริษัทออกแบบแห่งหนึ่งมาได้ปีกว่าๆแล้ว ซึ่งเป็นบริษัทที่มั่นคงและมีโอกาสเติบโตในสายวิชาชีพ และครอบครัวผมประกอบธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อยู่ในจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน เป็นบริษัทขนาดเล็กครับ ปกติก็จะช่วยออกแบบโปรเจคของครอบครัวอยู่บ้าง ซึ่งส่วนตัวจะชอบสายงานด้านออกแบบมากกว่าทางด้านธุรกิจ แต่ก็ทำธุรกิจได้ไม่มีปัญหา แต่พักหลังมานี้เหมือนทางครอบครัวอยากให้กลับเข้าไปช่วยงานเพราะบริษัทกำลังขยายตัวขึ้นเรื่อยๆและเค้าอยากให้เราเข้าไปเรียนรู้งานตั้งแต่ตอนนี้เพื่อจะได้ช่วยดูแลได้ในอนาคตได้ แต่ใจเรายังอยากทำงานออกแบบไปก่อนจนมีประสบการณ์มากกว่านี้อีกสัก 3 ปี และมีความฝันว่าอยากเปิดบริษัทออกแบบของตนเองครับ ดูเห็นแก่ตัวนิดๆนะครับ ฮ่าๆๆ
แต่อีกใจนึงเราก็อยากกลับไปช่วยครอบครัวเหมือนกันเพราะคิดว่างานด้านอสังหาริมทรัพย์ก็ยังเป็นงานที่ยังเกี่ยวเนื่องกับวิชาชีพสถาปนิกอยู่ถึงแม้จะไม่ใช่งานออกแบบเป็นหลักก็ตาม(ซึ่งถ้ากลับไปช่วยธุรกิจของครอบครัวจริงๆเราก็คงไม่ได้เข้าไปทำในตำแหน่งสถาปนิกออกแบบที่เรารัก)ซึ่งตัวเราเองยังไม่มีประสบการณ์ด้านอสังหาฯมากนักครับ และมีประโยคนึงที่ครอบครัวพูดกรอกหูเราบ่อยๆก็คือ “มีคนเยอะนะที่เค้าอยากทำงานนี้แต่เค้าไม่มีโอกาส ทำไมไม่มาลองทำดูก่อนละ” คือก็ไม่ได้แกมบังคับนะครับ แต่พูดบ่อยใจเราก็เริ่มไขว้เขว และเราก็เห็นเพื่อนๆพี่ๆที่รู้จักกันบางคนในบริษัทเค้าก็สนใจงานทางด้านอสังหาริมทรัพย์กัน แต่เค้าก็ไม่มีโอกาสและเค้าก็ไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนกัน (ส่วนตัวไม่ค่อยได้บอกใครนะครับว่าที่บ้านทำธุรกิจอะไร) เราก็เลยคิดว่าเออเรามีโอกาสแล้วทำไมเราไม่ทำ ถ้าไม่ทำตอนนี้ก็กลัวจะมานั่งเสียดายทีหลังว่ามีโอกาสดีๆแต่ไม่ยอมเข้าไปเรียนรู้ กว่าจะรู้ตัวก็ตอนนี้คนอื่นเค้าไปไกลแล้ว
ที่ผ่านมาครอบครัวเปิดโอกาสให้ตัดสินใจเองและเคารพในการตัดสินใจของเราเสมอ ลูกอยากทำอะไรเอาที่มีความสุขเลย เพราะคิดว่าการประสบความสำเร็จไม่ได้ทำให้เกิดความสุขในชีวิต แต่ความสุขในชีวิตต่างหากคือสิ่งที่ทำให้ประสบความสำเร็จ แต่ก็ไม่ได้ตามใจแบบจนเสียคนนะครับ เราก็ต้องคอยช่วยดูแลงานที่บ้านบ้างเหมือนกัน ซึ่งเราก็จบเกียรตินิยมอันดับ 1 มาให้เค้าภูมิใจกัน ตอนเรียนก็มีความสุขมากเพราะสนุกกับงานออกแบบ ก็เลยคิดว่าตัวเองน่าจะไปได้ดีในสายวิชาชีพนี้ถ้าทำต่อไปเรื่อยๆ (เข้าข้างตัวเองอีก) ถ้าตัดสินใจกลับไปช่วยงานครอบครัวก็เสียดายสิ่งที่คิดว่าทำได้ดี(คิดเอง เออเอง55+) ประกอบกับเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องเม็ดเงินเท่าไรคือเป็นคนสบายๆ กินง่ายๆ ซึ่งครอบครัวเราเค้ายังห่วงเราเรื่องนี้อยู่เพราะว่าคนรอบๆตัว ญาติๆเราค่อนข้างมีฐานะกันและปกติรุ่นเราส่วนใหญ่ก็จะจบบริหารกัน กลับมาจาก ตปท. แล้วก็เข้าไปทำธุรกิจของครอบครัวเลย(ปกติแต่ละครอบครัวจะมีธุรกิจเป็นของใครของมันครับไม่ได้ทำร่วมกัน) ครอบครัวเราเค้าก็เลยกังวลว่าในอนาคตเราจะตามคนอื่นๆไม่ทัน เค้าไปถึงไหนกันหมดแล้วเพราะเค้าต่อยอดจากธุรกิจของครอบครัว แต่เรายังนั่งทำงานเป็นสถาปนิกเก็บเงินงกๆซึ่งอาจจะมีความสุข(หรืออาจจะเครียด ฮ่าๆ) ซึ่งหลังจากเราเรียนจบและเริ่มทำงานเราก็ค้นพบว่าโลกแห่งความจริง(ที่จริงๆแบบโลกไม่สวย)ก็คือ เราก็ยังต้องใช้เงินเป็นปัจจัยหลักในการดำเนินชีวิตอยู่ดีและเงินก็เป็นปัจจัยนึงที่ทำให้เราไปถึงความฝันของเราได้ไวกว่าคนที่ไม่มีโอกาส เหมือนที่พ่อและแม่เค้าไม่เคยมีโอกาสได้ทำตามฝันเพราะว่าต้องมุ่งมั่นสร้างฐานะเพื่อลูกเป็นหลัก
ขอบอกตรงๆว่าตอนนี้เราลังเลมากครับกับการตัดสินใจ สองจิตสองใจ อยากทำทั้งคู่ เหมือนรักพี่เสียดายน้อง หลังจากเวิ้นเว้อมานาน เราเลยอยากจะขอคำปรึกษาและคำแนะนำจากพี่ๆหรือเพื่อนๆที่มีประสบการณ์ในพันทิปจากหลายๆมุมมอง ทั้งสถาปนิกและนักธุรกิจ หรือบุคคลอื่นก็ได้ครับว่า ถ้าเป็นพี่ๆหรือเพื่อนๆจะเป็นสถาปนิกต่อไปหรือออกมาช่วยธุรกิจอสังหาฯของครอบครัวครับ หรือมีคำแนะนำอื่นๆที่มันจะสร้างความสมดุลของทั้งงานสองได้บ้าง เนื่องด้วยเราก็ยังคิดว่าเราเป็นเด็กยังมีประสบการณ์เราน้อยมาก และเชื่อมั่นในตนเองว่าเราน่าจะพอมีโอกาสโตในสายวิชาชีพสถาปนิกบ้างแหละถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่การันตีความมั่นคงของเราก็ตาม
ขอบคุณทุกๆท่านที่มาแสดงความคิดเห็นล่วงหน้าครับ
ปล. ผมมีพี่สาวที่ช่วยดูแลธุรกิจส่วนนี้ของครอบครัวอยู่แล้วครับ ซึ่งเค้าก็อยากให้เราเข้าไปเรียนรู้และช่วยเค้าด้วย
ถ้าแท็กผิดห้องต้องขอโทษด้วยครับ