ตอนที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 33 : เร็วดุจเทพ
https://pantip.com/topic/38468399
=====================================================================================
ตอนที่ 34 : สี่ขุนพล ปะทะ ยูยะ
ปรีรอดพ้นการโจมตีพิฆาตของยูยะได้ เนื่องเพราะเหล่าสี่ขุนพลได้เข้าไปช่วยเหลือไว้
แม้ป๊อกกี้ที่เป็นหนึ่งในสี่ขุนพลแห่งสายศิลป์คนปัจจุบันจะเพลี่ยงพล้ำไปแล้ว แต่ก็ได้จิน อดีตสี่ขุนพลแห่งสายศิลป์เข้ามาช่วยเหลือแทน
สี่ขุนพลจึงมีสี่คนดังเดิม
สปอร์ทแมน เจมส์ช่วยดึงร่างปรีหลบลูกเตะของยูยะ เฮอมิต ใหญ่และโปรเฟสเซอร์ แจ็ค เข้ารับการโจมตีของยูยะแทน ส่วนเอ็มเพรส จินเป็นคนโจมตียูยะกลับไปจนปรีรอดพ้น
“หนอย... ไหนว่าจะไม่เข้ามาช่วยไง” ยูยะโวยวายขึ้น ท่าทางไม่พอใจอย่างมาก
“โทษทีนะยูยะ นายมันเก่งเกินไป เราจึงต้องรุม” เฮอมิต ใหญ่เป็นคนบอก
“เธอก็ด้วยนะจิน ...เธอเลิกเป็นสี่ขุนพลแล้วไม่ใช่หรือ?” ยูยะหันถามจิน
“ใช่ สี่ขุนพลคนใหม่คือ ป๊อกกี้ แต่ฉันทนเห็นนายทำแบบนี้ไม่ได้” จินพูดตอบอย่างไม่เกรงกลัว
“หึ...” ยูยะมองหน้าคนทั้งสี่ “ย่อมได้ ถ้าพวกแกอยากโดนก่อน ..ฉันจะสงเคราะห์ให้”
ยูยะว่าแล้วก็พุ่งตัวด้วยความเร็วสูงสุดเข้าหาทั้งสี่คนเลย ส่วนปรีตอนนี้เสนาธิการ เจ เมย์ และรินกำลังดูอาการของเขาอยู่
เมื่อยูยะพุ่งเข้าหา ทั้งสี่คล้ายล่วงรู้ ขยับตัวแยกออกเป็นสี่ทาง เพื่อเตรียมพร้อมรับมือ
แต่ทว่าไม่มีผู้ใดรู้ว่ายูยะพุ่งเข้าหาใคร
ด้วยความเร็วที่สูงสุดในการเคลื่อนตัวของยูยะ ทำให้ไม่มีใครมองเห็นการโจมตีของเขาทัน เพียงพริบตาเจมส์กระเด็นถอยไปด้านหลัง แจ็คเซถลาจนเกือบล้ม และใหญ่ทรุดตัวลง
มีเพียงจินที่ไม่เป็นอะไร
แต่ใช่ว่าจินจะหลบหลีกหรือป้องกันการโจมตีของยูยะได้ หากแต่ยูยะไม่ทำร้ายจินเอง
ไม่รู้เพราะอะไร
แต่การโจมตีทั้งหมดนี้ก็แสดงถึงความห่างชั้นกันของสี่ขุนพลกับยูยะให้ประจักษ์แล้ว
“หึ... เป็นยังไงบ้าง” ยูยะแย้มยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า “พวกนายสู้ฉันไม่ได้หรอก ..ยอมแพ้ฉันดีกว่าน้า..”
สี่ขุนพลทั้งหมดไม่มีใครตอบใด ๆ เพียงเงยหน้าจ้องมองยูยะอย่างเคืองแค้น ซึ่งเพียงการโจมตีเมื่อครู่ก็ทำให้ทุกคนรู้ว่าตนเองไม่สามารถรับมือยูยะได้แน่ ๆ แต่ทั้งหมดต่างก็ยังยืนหยัด ยืดตัวตั้งท่ารับมือต่ออย่างไม่กริ่งเกรงแม้แต่น้อย
แต่เหตุใดทั้งสี่ถึงยังต่อสู้ทั้งที่รู้ว่าสู้ยูยะไม่ได้
ซึ่งคำตอบของคำถามนี้ของทั้งสี่ก็แตกต่างกัน
สปอร์ทแมน เจมส์ที่ยืนหยัดต่อสู้ เพราะความต้องการของตัวเอง ในสี่คนนี้เขาถือว่าเป็นสี่ขุนพลที่เข้ามาใหม่ที่สุด วิชาและฝีมืออาจล้าหลังและไล่ตามทั้งสามคนที่เหลืออยู่บ้าง เขาจึงอยากจะต่อสู้ฝึกฝนตัวเองให้ฝีมือสูงขึ้น ยิ่งคู่ต่อสู้เป็นยูยะผู้เป็นอดีตจักรพรรดิประจิมสวัสดิ์ แถมได้เห็นการต่อสู้ที่ร้ายกาจของยูยะกับตาตัวเองมาแล้ว มีหรือที่ผู้ชอบฝึกฝนชอบประลองอย่างเจมส์จะไม่ต่อสู้ด้วย ดังนั้น ในเมื่อมีโอกาสเขาย่อมไม่หลบหนี เพราะเห็นว่าคู่ต่อสู้มีฝีมือเหนือกว่าแน่
เหตุผลของเฮอมิต ใหญ่กลับผิดแปลกไป อย่างที่รู้ใหญ่มิใช่ผู้ชอบลงมือหรือต่อสู้เท่าไหร่ ยิ่งถ้าเป็นการต่อสู้ที่ไม่จำเป็น เขาย่อมไม่ลงมือเองแน่ ซึ่งเหตุที่เขายืนหยัดต่อสู้กับยูยะก็ไม่ใช่ว่าจำเป็น การต่อสู้กับยูยะนั้นไม่ใช่เรื่องจำเป็นของใหญ่เลย แต่ที่ใหญ่ต่อสู้ก็เพราะเพื่อน ในเมื่อใหญ่ถือปรีเป็นเพื่อน ย่อมไม่ยอมให้เพื่อนถูกทำร้ายแน่ อีกทั้งเขาก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าสี่ขุนพลคนอื่นต้องพุ่งตัวออกมา และยิ่งคาดการณ์ได้ว่า หากให้สามคนนั้นต่อสู้โดยไม่มีเขาร่วมด้วย ก็ไม่มีทางเอาชนะแน่ เขาจึงไม่อยากให้เพื่อนทุกคนต้องรับภาระหนักนั้น เขาเลยต้องออกไปช่วยเหลือ ไม่อยากให้เพื่อนเป็นอะไรมากกว่านี้
ส่วนโปรเฟสเซอร์ แจ็คกลับใช้เหตุผลอีกอย่างที่ยืนหยัดต่อสู้ คนไอคิว 180 อย่างเขาย่อมรู้ว่าโอกาสเอาชนะยูยะได้นั้นมีน้อยมาก ยิ่งถ้าเขาไม่ร่วมต่อสู้ด้วย เปอร์เซ็นต์ที่จะเอาชนะยูยะก็ยิ่งน้อยลงอีก ดังนั้น เขาจึงต้องเข้าต่อสู้ด้วย เพื่อเพิ่มเปอร์เซ็นต์การเอาชนะยูยะที่น้อยนั้นให้เพิ่มขึ้นมา ซึ่งเขาเชื่อว่าเปอร์เซ็นต์ที่เพิ่มขึ้นมานั้นย่อมเพิ่มโอกาสชนะให้แก่พวกเขา ถึงแม้มันจะไม่สูงมาก แต่มันก็ยังคือโอกาสที่จะเอาชนะยูยะ
แต่สำหรับเอ็มเพรส จินนั้น เหตุที่เธอทำไม่ได้เกี่ยวข้องกับการแพ้ชนะในการต่อสู้เลย เธอเห็นเพียงว่ามันไม่อาจไม่ช่วยเหลือ จึงขยับตัวออกมาอย่างอัตโนมัติเข้ารับมืออย่างไม่ได้คิดอะไร
เพราะสิ่งที่สั่งให้จินทำลงไปนั้น ไม่ใช่การสั่งการหรือนึกคิดจากสมอง หากเป็นสัญชาตญาณที่ต้องช่วยเหลือที่มาจากใจ
ใจที่ต้องช่วยเหลือทุกคนนั่นเอง
ดังนั้น เธอจึงต้องออกไป
(มีต่อครับ)
TWO TOP สองอันตราย - [บทความวุ่นวายในประจิม] - ตอนที่ 34 : สี่ขุนพล ปะทะ ยูยะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
=====================================================================================
ตอนที่ 34 : สี่ขุนพล ปะทะ ยูยะ
ปรีรอดพ้นการโจมตีพิฆาตของยูยะได้ เนื่องเพราะเหล่าสี่ขุนพลได้เข้าไปช่วยเหลือไว้
แม้ป๊อกกี้ที่เป็นหนึ่งในสี่ขุนพลแห่งสายศิลป์คนปัจจุบันจะเพลี่ยงพล้ำไปแล้ว แต่ก็ได้จิน อดีตสี่ขุนพลแห่งสายศิลป์เข้ามาช่วยเหลือแทน
สี่ขุนพลจึงมีสี่คนดังเดิม
สปอร์ทแมน เจมส์ช่วยดึงร่างปรีหลบลูกเตะของยูยะ เฮอมิต ใหญ่และโปรเฟสเซอร์ แจ็ค เข้ารับการโจมตีของยูยะแทน ส่วนเอ็มเพรส จินเป็นคนโจมตียูยะกลับไปจนปรีรอดพ้น
“หนอย... ไหนว่าจะไม่เข้ามาช่วยไง” ยูยะโวยวายขึ้น ท่าทางไม่พอใจอย่างมาก
“โทษทีนะยูยะ นายมันเก่งเกินไป เราจึงต้องรุม” เฮอมิต ใหญ่เป็นคนบอก
“เธอก็ด้วยนะจิน ...เธอเลิกเป็นสี่ขุนพลแล้วไม่ใช่หรือ?” ยูยะหันถามจิน
“ใช่ สี่ขุนพลคนใหม่คือ ป๊อกกี้ แต่ฉันทนเห็นนายทำแบบนี้ไม่ได้” จินพูดตอบอย่างไม่เกรงกลัว
“หึ...” ยูยะมองหน้าคนทั้งสี่ “ย่อมได้ ถ้าพวกแกอยากโดนก่อน ..ฉันจะสงเคราะห์ให้”
ยูยะว่าแล้วก็พุ่งตัวด้วยความเร็วสูงสุดเข้าหาทั้งสี่คนเลย ส่วนปรีตอนนี้เสนาธิการ เจ เมย์ และรินกำลังดูอาการของเขาอยู่
เมื่อยูยะพุ่งเข้าหา ทั้งสี่คล้ายล่วงรู้ ขยับตัวแยกออกเป็นสี่ทาง เพื่อเตรียมพร้อมรับมือ
แต่ทว่าไม่มีผู้ใดรู้ว่ายูยะพุ่งเข้าหาใคร
ด้วยความเร็วที่สูงสุดในการเคลื่อนตัวของยูยะ ทำให้ไม่มีใครมองเห็นการโจมตีของเขาทัน เพียงพริบตาเจมส์กระเด็นถอยไปด้านหลัง แจ็คเซถลาจนเกือบล้ม และใหญ่ทรุดตัวลง
มีเพียงจินที่ไม่เป็นอะไร
แต่ใช่ว่าจินจะหลบหลีกหรือป้องกันการโจมตีของยูยะได้ หากแต่ยูยะไม่ทำร้ายจินเอง
ไม่รู้เพราะอะไร
แต่การโจมตีทั้งหมดนี้ก็แสดงถึงความห่างชั้นกันของสี่ขุนพลกับยูยะให้ประจักษ์แล้ว
“หึ... เป็นยังไงบ้าง” ยูยะแย้มยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า “พวกนายสู้ฉันไม่ได้หรอก ..ยอมแพ้ฉันดีกว่าน้า..”
สี่ขุนพลทั้งหมดไม่มีใครตอบใด ๆ เพียงเงยหน้าจ้องมองยูยะอย่างเคืองแค้น ซึ่งเพียงการโจมตีเมื่อครู่ก็ทำให้ทุกคนรู้ว่าตนเองไม่สามารถรับมือยูยะได้แน่ ๆ แต่ทั้งหมดต่างก็ยังยืนหยัด ยืดตัวตั้งท่ารับมือต่ออย่างไม่กริ่งเกรงแม้แต่น้อย
แต่เหตุใดทั้งสี่ถึงยังต่อสู้ทั้งที่รู้ว่าสู้ยูยะไม่ได้
ซึ่งคำตอบของคำถามนี้ของทั้งสี่ก็แตกต่างกัน
สปอร์ทแมน เจมส์ที่ยืนหยัดต่อสู้ เพราะความต้องการของตัวเอง ในสี่คนนี้เขาถือว่าเป็นสี่ขุนพลที่เข้ามาใหม่ที่สุด วิชาและฝีมืออาจล้าหลังและไล่ตามทั้งสามคนที่เหลืออยู่บ้าง เขาจึงอยากจะต่อสู้ฝึกฝนตัวเองให้ฝีมือสูงขึ้น ยิ่งคู่ต่อสู้เป็นยูยะผู้เป็นอดีตจักรพรรดิประจิมสวัสดิ์ แถมได้เห็นการต่อสู้ที่ร้ายกาจของยูยะกับตาตัวเองมาแล้ว มีหรือที่ผู้ชอบฝึกฝนชอบประลองอย่างเจมส์จะไม่ต่อสู้ด้วย ดังนั้น ในเมื่อมีโอกาสเขาย่อมไม่หลบหนี เพราะเห็นว่าคู่ต่อสู้มีฝีมือเหนือกว่าแน่
เหตุผลของเฮอมิต ใหญ่กลับผิดแปลกไป อย่างที่รู้ใหญ่มิใช่ผู้ชอบลงมือหรือต่อสู้เท่าไหร่ ยิ่งถ้าเป็นการต่อสู้ที่ไม่จำเป็น เขาย่อมไม่ลงมือเองแน่ ซึ่งเหตุที่เขายืนหยัดต่อสู้กับยูยะก็ไม่ใช่ว่าจำเป็น การต่อสู้กับยูยะนั้นไม่ใช่เรื่องจำเป็นของใหญ่เลย แต่ที่ใหญ่ต่อสู้ก็เพราะเพื่อน ในเมื่อใหญ่ถือปรีเป็นเพื่อน ย่อมไม่ยอมให้เพื่อนถูกทำร้ายแน่ อีกทั้งเขาก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าสี่ขุนพลคนอื่นต้องพุ่งตัวออกมา และยิ่งคาดการณ์ได้ว่า หากให้สามคนนั้นต่อสู้โดยไม่มีเขาร่วมด้วย ก็ไม่มีทางเอาชนะแน่ เขาจึงไม่อยากให้เพื่อนทุกคนต้องรับภาระหนักนั้น เขาเลยต้องออกไปช่วยเหลือ ไม่อยากให้เพื่อนเป็นอะไรมากกว่านี้
ส่วนโปรเฟสเซอร์ แจ็คกลับใช้เหตุผลอีกอย่างที่ยืนหยัดต่อสู้ คนไอคิว 180 อย่างเขาย่อมรู้ว่าโอกาสเอาชนะยูยะได้นั้นมีน้อยมาก ยิ่งถ้าเขาไม่ร่วมต่อสู้ด้วย เปอร์เซ็นต์ที่จะเอาชนะยูยะก็ยิ่งน้อยลงอีก ดังนั้น เขาจึงต้องเข้าต่อสู้ด้วย เพื่อเพิ่มเปอร์เซ็นต์การเอาชนะยูยะที่น้อยนั้นให้เพิ่มขึ้นมา ซึ่งเขาเชื่อว่าเปอร์เซ็นต์ที่เพิ่มขึ้นมานั้นย่อมเพิ่มโอกาสชนะให้แก่พวกเขา ถึงแม้มันจะไม่สูงมาก แต่มันก็ยังคือโอกาสที่จะเอาชนะยูยะ
แต่สำหรับเอ็มเพรส จินนั้น เหตุที่เธอทำไม่ได้เกี่ยวข้องกับการแพ้ชนะในการต่อสู้เลย เธอเห็นเพียงว่ามันไม่อาจไม่ช่วยเหลือ จึงขยับตัวออกมาอย่างอัตโนมัติเข้ารับมืออย่างไม่ได้คิดอะไร
เพราะสิ่งที่สั่งให้จินทำลงไปนั้น ไม่ใช่การสั่งการหรือนึกคิดจากสมอง หากเป็นสัญชาตญาณที่ต้องช่วยเหลือที่มาจากใจ
ใจที่ต้องช่วยเหลือทุกคนนั่นเอง
ดังนั้น เธอจึงต้องออกไป
(มีต่อครับ)