แรกๆ คิดว่า จบไปแบบนี้ก็ดีนะ เพราะไม่ต้องเห็นความไม่ดีของอีกฝ่าย เก็บไว้แต่ภาพดีๆ
นั่งยิ้มทั้งวันได้สบายใจ เพราะอะไรๆก็ทำให้เราคบกันไม่ได้ ด้วยความที่เป็นเรื่องรักต่างวัย
ทีนี้ ตัวเองนั่งทำจิตบำบัด (เคยเป็นซึมเศร้าแต่เหลืออาการนิดนึง แต่เลิกทานยานานแล้ว )
ปรากฎว่า ร้องไห้ค่ะ และคิดว่า ทำไมตอนนั้นไม่กล้ามากกว่านี้ เขาอุตส่าห์แสดงตัวขนาดนี้แล้ว หลายอย่างมาก (คนฟังยังเชียร์เลย)
มีบ้างที่ถูกด่าว่า พี่จะกินเด็กหรือ อายุมากคำนี้
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเลิกกับพ่อของลูกเด็ดขาดแล้ว คนเชียร์ก็บอก ต้องพูดเรื่องนี้ให้ได้
ตัวเองเป็นคนขี้อายมาก เขาก็น่าจะเป็นแบบนั้นดูจากแรกๆ ที่ชอบดึงเสื้อเวลาคุย
เราทั้งสองคนคุยกันผ่านแค่เรื่องลูกเท่านั้น
ประมาณว่า (แต่ยิ้มหวานสบตาเวลาคุยนะคะ) หวานเกิ้น..เอียงหน้าเข้ามาหา บางทีก็เข้ามาประชิดตัว ตัวเองก็ดันเขยิบออกซะ
-อ้อ ช่วยเรียกลูกให้หน่อยค่ะ
-เขา น้อง..มาทานน้ำ (แล้วยืนจ้องหน้า) ลูกก็เถึยงไม่หิว ไม่เอา เขาก็บังคับว่าต้องทานนะ จะได้ยืนนานๆ
-เวลาสอนลูก ก็ดันมาสอนหน้าแม่ ต่างกันสมัยก่อนไปสอนมุมที่จัดไว้
-เขา รายงานเรื่องลูกทั้งวันจะได้มีอะไรคุยกัน
-เวลากลับ ดิฉันและเขาจะผ่านลูกอีกที โดยอ้างว่า เอาลูกมาหวัดดี
ไม่ก็ เขาก็เข้ามาทักลูกว่า กลับแล้วหรือ วันนี้สนุกมั้ย แต่มองตาแม่
พอถามลูกว่า เขาพูดอะไรถึงแม่มั้ย ลูกบอกว่า เขาชอบถาม แม่ไปไหน/แม่ไปกินข้าวหรือทั้งวัน (ก็มักจะลุกไปเข้าห้องน้ำค่ะ แต่ไม่เคยไปทานข้าวเลย ต้องอยู่ดูลูกตลอด)
หลายอย่างที่แสดง ชัดกว่าคนที่เคยจีบสมัยก่อนอีก
อาจจะเพราะความใกล้ชิดเรื่องลูกจริงๆ
แต่ด้วยความอายมาก เลยต้องวางตัวให้ดี
พอเริ่มชอบเขาแล้ว กลับกลายเป็นว่า ไม่กล้าเข้าใกล้ จากเดิมที่เขาไปคุยใกล้ๆเลย
บางทีตัวเองก็หน้าเจือนเวลาเขามอง
เขาก็เลยหน้าเจือน
นึกภาพไม่ออก เขาบุคลิกคล้ายโอปป้า พระเอกในเรื่อง Autumn in my heart ค่ะ มึนๆ เฉยๆ แต่ชอบหลี่ตามอง
และทำหน้าเจือนๆ ถ้าไปทำอะไรไม่ถูกใจเขา เช่นโทรศัพท์
หันมามองหวานๆเวลาต่างคนต่างสบตาเท่านั้น
มีใครบ้าง เรื่องจบไปแล้วเป็นเดือนเพิ่งร้องไห้เรื่องที่ผ่านไป
นั่งยิ้มทั้งวันได้สบายใจ เพราะอะไรๆก็ทำให้เราคบกันไม่ได้ ด้วยความที่เป็นเรื่องรักต่างวัย
ทีนี้ ตัวเองนั่งทำจิตบำบัด (เคยเป็นซึมเศร้าแต่เหลืออาการนิดนึง แต่เลิกทานยานานแล้ว )
ปรากฎว่า ร้องไห้ค่ะ และคิดว่า ทำไมตอนนั้นไม่กล้ามากกว่านี้ เขาอุตส่าห์แสดงตัวขนาดนี้แล้ว หลายอย่างมาก (คนฟังยังเชียร์เลย)
มีบ้างที่ถูกด่าว่า พี่จะกินเด็กหรือ อายุมากคำนี้
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเลิกกับพ่อของลูกเด็ดขาดแล้ว คนเชียร์ก็บอก ต้องพูดเรื่องนี้ให้ได้
ตัวเองเป็นคนขี้อายมาก เขาก็น่าจะเป็นแบบนั้นดูจากแรกๆ ที่ชอบดึงเสื้อเวลาคุย
เราทั้งสองคนคุยกันผ่านแค่เรื่องลูกเท่านั้น
ประมาณว่า (แต่ยิ้มหวานสบตาเวลาคุยนะคะ) หวานเกิ้น..เอียงหน้าเข้ามาหา บางทีก็เข้ามาประชิดตัว ตัวเองก็ดันเขยิบออกซะ
-อ้อ ช่วยเรียกลูกให้หน่อยค่ะ
-เขา น้อง..มาทานน้ำ (แล้วยืนจ้องหน้า) ลูกก็เถึยงไม่หิว ไม่เอา เขาก็บังคับว่าต้องทานนะ จะได้ยืนนานๆ
-เวลาสอนลูก ก็ดันมาสอนหน้าแม่ ต่างกันสมัยก่อนไปสอนมุมที่จัดไว้
-เขา รายงานเรื่องลูกทั้งวันจะได้มีอะไรคุยกัน
-เวลากลับ ดิฉันและเขาจะผ่านลูกอีกที โดยอ้างว่า เอาลูกมาหวัดดี
ไม่ก็ เขาก็เข้ามาทักลูกว่า กลับแล้วหรือ วันนี้สนุกมั้ย แต่มองตาแม่
พอถามลูกว่า เขาพูดอะไรถึงแม่มั้ย ลูกบอกว่า เขาชอบถาม แม่ไปไหน/แม่ไปกินข้าวหรือทั้งวัน (ก็มักจะลุกไปเข้าห้องน้ำค่ะ แต่ไม่เคยไปทานข้าวเลย ต้องอยู่ดูลูกตลอด)
หลายอย่างที่แสดง ชัดกว่าคนที่เคยจีบสมัยก่อนอีก
อาจจะเพราะความใกล้ชิดเรื่องลูกจริงๆ
แต่ด้วยความอายมาก เลยต้องวางตัวให้ดี
พอเริ่มชอบเขาแล้ว กลับกลายเป็นว่า ไม่กล้าเข้าใกล้ จากเดิมที่เขาไปคุยใกล้ๆเลย
บางทีตัวเองก็หน้าเจือนเวลาเขามอง
เขาก็เลยหน้าเจือน
นึกภาพไม่ออก เขาบุคลิกคล้ายโอปป้า พระเอกในเรื่อง Autumn in my heart ค่ะ มึนๆ เฉยๆ แต่ชอบหลี่ตามอง
และทำหน้าเจือนๆ ถ้าไปทำอะไรไม่ถูกใจเขา เช่นโทรศัพท์
หันมามองหวานๆเวลาต่างคนต่างสบตาเท่านั้น