สวัสดีครับ ชาวพันทิป นี่จะเป็นกระทู้แรกที่จะรีวิวการท่องเที่ยวแบบจริงจังครั้งแรกครับ อาจจะมีสาระน้อยถึงน้อยที่สุด หากมีอะไรต้องปรับปรุงแก้ไขแจ้งได้เลยนะครับ
นี่เป็นทริปแรกของการนั่งเครื่องบินไปเที่ยวต่างประเทศ กับ Passsport ใบแรก และไปคนเดียว เป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก
ขอเกริ่นนิดนึงครับ ว่าทำไมถึงไปจาการ์ตา สาเหตุหลักคือ ตั๋วโปร 0 บาท ของค่ายดังค่ายหนึ่งสีแดง 555 ณ ตอนแรกคือจองไปกัวลาลัมเปอร์ ซึ่งได้ในราคา 850 บาท ไป-กลับ (จากสนามบินกระบี่) ซึ่งจองล่วงหน้าปีครึ่ง (จองก่อนนานเพราะของถูกและกลัวไม่ได้ไป 555) แต่บังเอิญ เมื่อเดือน พ.ค. 61 ที่ผ่านมา มีตั๋วโปร 0 บาท ต่อจาก KLAI ไป จาการ์ตา ในราคา 1,100 บาท ใครไม่จองก็บ้าแล้ว แต่ตอนนั้นไม่มีตังค์ เพราะยังไม่เริ่มทำงาน แต่คนมันอยากไป มันก็ต้องไป 555 สรุป ได้ไปเพราะตั๋วถูก



ตอนที่ 1 (17/01/19)
เริ่มด้วยเช้าวันสดใส ท้องฟ้าเปิดโล่ง ไปสนามบินด้วยความกล้าหาญ เพราะพร้อมกับการเผชิญโลกสุดๆ ถือ Passport ไปที่ ตม. พร้อมกับยื่นหน้า เขาก็คงไม่แน่ใจแหละ เพราะหน้าตาพร้อมขายแรงงานสุด 555 แต่สู้ไง ก็ผ่านไปได้ด้วยดี พอเข้าด้านใน ก็เจอ Duty Free สิ่งที่ทำอย่างแรก คือ ไปฉีดน้ำหอมเขา 555 เพราะมันแพง และหอม และที่สำคัญ เราไม่ต้องซื้อ (นี่เป็นเทคนิคที่สามารถเอาไปใช้ได้ 555) หลังจากนั้นก็เดินสำรวจ ราคาไม่แพงนะ ทั่วไป แต่คิดเรอะ ว่าของเหล่านี้จะได้เงินเรา No No No แค่เดินวน แล้วลอง 555 คุ้มสุด หลังจากนั้นไม่นาน ก็เดินทาง
ไปถึงที่โน่นก็ประมาณ 11.00 น. แต่คิดเรอะ ว่ามันจะสวยงาม เวลาอีกแค่ 2 ชั่วโมง ที่ใช้ในการต่อเครื่องสายการบินเดียวกัน แต่ Booking แยก แถมไม่มี Broding pass ติดตัวไปแบบเรา ชีวิตจะง่าย
พอไปถึง KLAI2 สิ่งที่ทำคือ ไปหาซุ้ม Tranfer/Transit บอกว่าจะไป จาการ์ตา มันบอกให้ไปเข้าด่านเมืองมันก่อน แล้วค่อยเข้าไปใหม่ อีผี!! คนบาปมาก

ปล. เดี๋ยวจะรีวิวการเปลี่ยนเครื่องที่ KLIA อย่างละเอียดในเม้นต่อๆไปครับ
หลังจากนั้นเราก็ต้องไปที่ตม.อย่างใจจดใจจ่อ กับการนับถอยหลังแห่งความ เหงื่อแตกสุด ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าจะผ่านด่าน ตม.
หลังจากนั้น ต้องวิ่งไปไปชั้น 3 (มั้ง) เพื่อเข้าไปใหม่ แสสสส ไม่วิ่ง เพราะจะดูจน 55 เลยเดินก้าวยาวๆแทน โชคดีที่สูง ขาเลยยาว รีบปริ้น Broding pass แล้วก็ไปเข้าด่าน ตม. อี๊ก โชคดีที่ไม่นาน ก็เข้าได้ เกทใกล้
ด้านหน้าคือด่านตม.อันโล่งใจ (ที่นี่ถ้าไม่โหลดกระเป๋า ต้องชั่งน้ำหนักก่อนถือเข้านะจ๊ะ ถือว่าโหดใช้ได้เชียว)
ที่นี่คือมีการตรวจกระเป๋าบ่อยมาก ตรวจแล้วตรวจอีก จนจะแก้ผ้าเดินอยู่แล้ว 5555 แต่ก็ดี ปลอดภัยดี
เกทที่นี่ค่อนข้างแคบน่ะ หรือที่อื่นมันแคบกว่านี้มั้ยไม่รู้ แต่รู้สึกอึดอัด คนเยอะ ข้างในมีร้านข้าวแค่ 1-2 ร้าน แทบไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกเท่าไหร่ ดังนั้น ถ้าหิว จงกินตั้งแต่ข้างนอกเกทไป เพราะร้านเยอะ และราคาไม่แพง

โชคดีที่เกทใกล้ ก็ดีไป ไปนั่งรอ เวลาเหลือ ชิวๆ นั่งไปเรื่อย ก็เริ่มหิว เลยนึกขึ้นได้ มีข้าวเหนียวที่พี่ซื้อให้อยู่ในกระเป๋า ก็เอามาเปิบด้วยมือที่ KLAI2 อันซิวิไลส์ เลย แล้วไงใครแคร์ จะกินอ่ะ 555 ส่วนน้ำแก้วข้างๆนั้น ซื้อด้านในเกท ราคา 2.5 RM (ประมาณ 20 บาท) แพงมากกกอยู่น่ะ แต่มันก้คุ้มได้ เมื่ออยู่ในมือเรา เดินกดน้ำวนไปจร้า นับได้ไม่ต่ำกว่า 10 รอบ 5555
หลังจากนั้นก็ขึ้นเครื่อง คนเยอะดี เต็มเครื่อง ได้นั่งริมหน้าต่างคือดี

นั่งเครื่องไปเรื่อยๆ เขาก็แจกใบขาเข้าให้เขียน ไอ้ ไม่มีภาษาอังกฤษ แล้วจะเขียนยังไง แต่ก็กลั้นใจไม่เขียน จนลงเครื่อง 555
และแล้วก็ถึงซักที่ ท่าอากาศยานนานาชาติซูการ์โน-ฮัตตา แห่ง อินโดนี (จงใจไม่เติมคำว่าเซีย เพราะรู้สึกดี )



แต่เอ๊ะ นี่คือสนามบินจริงหรอ นี่ตอนแรกนึกว่าเอาเครื่องมาจอดกลางหมู่บ้านจัดสรรแห่งนึง ย่านชานเมือง คือหลังคาเอย โครงอาคารเคย ไม่เหมือนที่เคยเห็น คือเก๋แหละ แต่แบบแปลกๆ แต่สวย (เอ้า จะยังไงกันแน่ว่ะ)
มุม Top ของสนามบิน ขอบคุณภาพจาก วิกิพีเดีย
พอเดินเข้ามา เอ้าเห้ย สวยสไตล์เขตร้อนในสนามบิน ว่าบาป สวยมาก รู้สึกเหมือนกำลังเดินเข้าบ้านคุณหญิงไปอี๊ก
เดินตรงอย่างเดียวก็เจอ ตม. เลย ตม. ไม่ยิ้มเลยวุ้ย ดูจนเขินแล้วเนี๊ยะ ยิ้มก่อนก็ได้ จะได้ยิ้มให้เราบ้าง(ก็ยังไม่ยิ้มให้อีก) ถึงหน้าพร้อมขายแรงงาน แต่ไม่ได้มาขาย มาซื้อโว้ยยยย (เอ้าๆ ไม่ใช่ 555) พอผ่านตม.มา เอ้า มีพนักงานรอเก็บใบขาเข้า งามแล้วที่นี้ เอาไงดี หันไปทางซ้าย เอ้า มีเวอร์อังกฤษ ก็รีบเขียนเลย กลัวไม่ได้เข้าประเทศมัน 555 (ณ ตม. ทุกประเทศเขาจะไม่ให้ถ่ายรูปอยู่แล้ว ดังนั้นจะไม่มีรูปนะจ๊ะ ไม่ลุ้นหน้างานเอา)
เดินออกมา ก็พบว่า เหมือนบ้านจัดสรรหลังใหญ่อยู่ดี (พักเรื่องบ้านจัดสรรก่อนม่ะ พูดบ่อยเหลือเกิน) แต่มีความบขส.เบาๆ
ออกมาแลกงเินด้านนอก Rate คือแพง ฉะนั้นแลกไปพอประทังชีวิตเข้าเมืองได้ อย่าแลกเยอะ จะขาดทุน เราแลกได้เรท 135,000 IDR/1USD ซึ่งถ้าในเมือง ไม่ต่ำกว่า 140,000/1USD (แนะนำแลก USD ไปจากไทยส่วนนึงด้วย แล้วไปเปลี่ยนเป็น IDR ที่โน่น)
เป้าหมายต่อไป คือ รถไฟเชื่อม Terminal ซึ่งที่นี่มี 3 Terminal เราลง Terminal 2 ออกมาก็รีบเดินหารถไฟเลย ซึ่งหาไม่ยาก สถานีมันอยู่ตรงหน้าแหละ แต่ไม่บอกว่าขึ้นทางไหน ซึ่งที่ทำได้ คือ เดินไปเรื่อยๆ แล้วก็พบว่า ป้ายที่จะนำพาไปได้ คือ Parking area อ่ะ ไปก็ไป เดินไปเรื่อยๆ ก็ขึ้นเรื่อยๆ ไปแค่ชั้นเดียว โดยจุดจอดมี 4 จุดจอด คือ Terminal 1,2,3 และ สถานีรถไฟเข้าเมือง ซึ่งก็คือ Airport Link นั่นแหละ


ก็เดินไปตามทางเรื่อยๆ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร ว่าเราจะขึ้นขบวนไหน ให้ดูหน้าจอนะจ๊ะ มันจะบอกเองว่า ถ้าเราจะไปที่นี่ ต้องขึ้น Platform ไหน มีเวลาบอกด้วย ตรงเวลามากน่ะขอบอก ซึ่งเป้าหมายของเราคือ Soekarno-Hatta Airport Railway ซึ่งอยู่ระหว่าง Terminal 1 และ 2  


อาคารข้างหน้า คือ สถานี Soekarno-Hatta Airport Railway

เดินเข้าไป อีนี่ตกใจสุด คือสวย อลังการ ยอมกราบ อาจจะยังใหม่ เพราะพึ่งเปิดเมื่อต้นปีที่แล้ว แต่ก็ถือว่าทำได้ดีทีเดียว

ไปซื้อตั๋ว (ไม่มีรูปน่ะ) ความยากคือ ถึงจะแลกเงินมาจากด้านขาออกแล้ว แต่สถานีไม่รับเงินสดจร้า So ควรพกบัตร Debit/Credit ที่สามารถซื้อตั๋วได้ ค่าตั๋วไม่แพง 70,000 IDR เบาะๆ (ประมาณ 140 บาท) รถออกทุกครึ่งชั่วโมง รอบแรกประมาณ 4.30 น. รอบสุดท้ายประมาณ 21.50 น. (เดี๋ยวค่อยรีวิวด้านข้อมูลน่ะ) หน้าตั๋วมันจะมีบริเวณที่เป็นเหมือน Code อ่ะ เราก็ใช้ด้านนั้นแหละ แปะบริเวณทางเข้าที่ลักษณะเหมือน BTS ที่กั้นก็จะเปิด เดินเข้าไปเลย อันนี้คือชอบ

เดินเข้ามาในรถ คือดี ใหม่ สะอาด แต่คนน้อย อาจจะเพราะด้วยราคารึป่าว


พอนั่งไปเรื่อยๆ เอ๊ะ ที่จาการ์ตา หรือ กรุงเทพ เหมือนเลย 555 มีความเมืองแฝด มีนาข้าวหลังสนามบิน หมู่บ้าน ทางรถไฟ (แต่ที่นี่ขยะมีทุกหนทุกแห่ง ทางรถไฟ หน้าบ้าน ทุกทีอ่ะ มันอธิบายยากจริงๆต้องเห็นเอง 555)



ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงก็ถึงสถานีปลายทางของเรา BNI city stasiun (เขาเขียนอย่างนี้จริงๆ) รถจอดน้อย ไปไว ไม่อืดอาด อาจจะเพราะราคาประมาณนี้สำหรับคนอินโด ถือว่าแพงใช้เลย เลยไม่ค่อยมีคนท้องถิ่นใช้รถนี้กัน


ปล. ณ ตอนที่ 1 จขกท. ขอพักเพียงเท่านี้ก่อน ขอวันละนิดหน่อย เนื่องจากพรุ่งนี้ต้องทำงาน นี่ยังมีการมีงานทำน่ะ 555 เจ้านายยังไม่ไล่ออก
ปล.2 ทุกรูปถ่ายจากโทรศัพท์ บางรูปอาจจะไม่ชัด เพราะครอปมาจากวิดีโอจร้า