คือเรื่องมีอยู่ว่าเรานั่งล้างจานอยู่หลังบ้านแล้วเห็นลูกหมาขนฟูๆตัวนึง(มีปลอกคอ)เดินมาหาเศษอาหารกินค่ะแล้วเราเป็นคนรักสัตว์อยู่แล้วค่ะเลยอยากจับแต่พอเราเอื่อมมือไปมันก็เดินถอยหลังค่ะ เราก็เลยเลิกจับแล้วไปคดข้าวในหม้อมาขยำกับหมูให้มันกิน เราวางจานเอาไว้ให้มันเดินมากินเองค่ะแล้วไปล้างจานต่อ พอวันต่อมาเราก็เห็นมันมาหาเศษอาหารกินตามเคยค่ะด้วยความที่เราอยากจับจริงๆเลยพยามจับมันอีกครั้งค่ะแต่มันก็กลัวเหมือนเดิม เราก็สงสารค่ะเลยเอาข้าวให้มันกินอีก พอวันต่อมาเรามาล้างจานตามเคยแต่ตอนนี้เป็นตอนมืดนะคะ เรานั่งล้างจานอยู่มันก็เดินมาหาเรา เราลองจับดูคือมันให้จับค่ะแล้วเราก็เอาข้าวให้มันกินตามเคย พอวันต่อมามืดๆกำลังหาไรกินอยู่หลังบ้านค่ะแล้วมีเสียงหงิ๊งๆมาจากนอกบ้านเราเลยเปิดประตูดูปรากฏว่าลูกหมานั่งเฝ่าหน้าประตูเลยค่ะ เราก็เลยเอาข้าวให้มันกินตามเคยแต่มันไม่กินค่ะมันเดินมาหาเราที่นั่งชานเข่าอยู่แล้วมันก็เดินมานอนทับเท้าเราค่ะ ไอ้เราก็งงแต่ก็อุ้มมันมานอนบนตัก นั่งหนาวอยู่ตรงนั้นนานมากค่ะ-^- แล้วเราก็คิดว่าดึกแล้วเลยบอกให้มันกลับบ้านไปพอเราอุ้มมันไปไว้หน้าบ้านแล้วเดินกลับหลังบ้านมันก็เดินตามมาค่ะเราเลยปิดประตูมันร้องใหญ่เลยค่ะTwT พอมันร้องจนเหนื่อยมันก็นอนเฝ่าประตูเลยค่ะ งื้อ~ คือตอนนี้ใจอ่อนมากค่ะเลยยอมออกมาอยู่หน้าบ้านกับมัน แล้วมันก็หลับไปแล้วค่ะ มันพยามจะสื่ออะไรเราหรอคะ?
สุนัขพยามซื่ออะไร