การเล่นเพรสซิ่งของบอลไทย

1. จับบอลแรกของโตเกียวเนียนมาก 2. คนไม่มีบอลของโตเกียววิ่งหาพื้นที่ให้เพื่อนส่งบอลง่ายมาก 3. การบุกนักเตะโตเกีียวเคลื่อนที่ทั้งแผงสำหรับคนไม่มีบอลหาพืื้นที่ขยับตัวตลอด 4. การเพรสซิ่งของโตเกียว วิ่งปิด

เห็นชัดเลยจากการเซ็ตเกมจากหลังขึ้นมา ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงได้เล่นลิงชิงบอลกับฝ่ายตรงข้ามกันสนุก (สนุกฝั่งไหนไม่รู้นะ) ใช้วิธีค่อยๆลำเลียงบอลขึ้นมา ไม่มีทางเตะสาดทิ้งออกมาแน่ๆ ไม่ว่าจะถูกกดดันแค่ไหน แต่จา

ไมได้กวนนะแต่รู้สึกสงสัยว่าทำไมถึงไม่วิ่งเข้าหา  พอเห็นอีกฝ่ายเลี้ยงก็เหมือนกลัวถอยหลังคุมเชิงอย่างเดียวแล้วเราจะแย่งบอลได้ไหมเนี่ย ปล่อยอุราวะต่อบอลสบายใจเฉิบมัวแต่รอจังหวะเขาต่อบอลพลาดแต่ก็ยาก

คือเหมือนกับทีมชาติไทยเจอกับญี่ปุ่นเหมือนงูเจอเชือกกล้วย  แพ้ทางกันเนื่องจากนักเตะไทยแก้ปัญหาระบบเพรสซิ่งของญี่ปุ่นไม่ได้    พอได้บอลทีก็แทบไม่มีเวลาคิดคู่แข่งถึงตัวบีบเสียบอลหมด 

1 ในแมชตํานานของทีมชาติไทย ดรีมทีมของบิ๊กหอยสมัยนั้นอันดับ 70 กว่าของโลก ได้เจอกับแชมป์ serie a (95\96)ที่ขนเอานักเตะระดับโลกอย่าง บาจโจ้ ชอง ปีแอ ปาแปงและอีกหลายๆคน ให้ดูสปีดบอล และเพรสซิ่งของทีมไทยส

ไม่ว่ากี่ยุคสมัย บอลทีมชาติไทย ถ้าเจอทีมที่เล่นสไตล์เพรสซิ่ง เราแย่ทุกที มีทางไหนแก้ได้บ้าง?

เล่นดีทีเดียว ไล่บอล ต่อบอลหนีเพรสได้ดี เราต้องบอกว่า wait for u14 แล้วล่ะ 55 https://youtu.be/r55pyIRVSpM

ทั้งทีมชาติและสโมสร น่าจะช่วยเรื่องครองบอล แก้เพรสซิ่งดีนะ

จะบอลสั้น บอลยาว ออกปีกซ้ายขวา เจาะตรงกลาง ทะลุช่อง ชิ่ง12 มีหมด เพรสซิ่งทั้งระบบไม่เดินเล่น ใครจะบอกว่าแบบนี้โบราณอีกมั้ย