เมื่อต้องเลิกกับสามีตอนอายุ35+ จะใช้ชีวิตต่อไปยังไงดีคะ

คบกับสามีมาตอนนี้จะเข้าปีที่ 13 แถมพ่วงลูกอีก2 เมื่อก่อนคิดว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงามเหมือนกับวิ่งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์
ส่วนตอนนี้แค่ดูละครก็ยังไม่อิน คิดว่าแต่งงานแล้วไม่ได้จะจบแฮปปี้เหมือนในละคร นี่ยังแค่จุดเริ่มต้น
บางทีดูคู่พ่อแม่ลูกคู่อื่นๆที่เค้ารักกันน้ำตาไหลพรากกก
เริ่มต้นก่อนเลยเนอะ ก่อนที่จะคบกันแฟนมีลูกติด 1 คน แถมซ้ำยังเคยติดยา เรียนไม่จบ  เราก็คิดว่าเค้าจะเอาความผิดพลาดที่เป็นบทเรียนนี้มาใช้ในอนาคต เลยให้โอกาสเค้า ปรากฏว่าคบไปไม่นาน ป้าเผลอหลุดปากบอกลูกของแฟนเกิดจากแฟนของพี่ที่เป็นญาติกัน (พูดง่ายๆแอบไปมีอะไรกับแฟนพี่นั่นแหละค่ะ) OMG ช็อกค่ะ แต่ทำไงได้อดีตคืออดีตก็ไม่ว่าอะไร ตอนนั้นมีลูกด้วยกัน 2 คนแล้ว มองอนาคตดีกว่า ชีวิตคู่ก็ระหองระแหงมาตลอด ที่เราคิดว่าเค้าคงปรับตัวได้แต่ไม่เลย เคยทำงานประจำก็โดนไล่ออกเพราะยักยอกทรัพย์ ออกมาทำธุรกิจส่วนตัวก็ไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด (น่าจะเพิ่งมาเล่นประมาณ 2 ปีที่ผ่านมา) ช่วงนั้นมีสาวหล่อชวนไปทำงานที่พม่า แฟนก็เลยไปเค้าประกันรายได้ 3 แสนต่อปี เราก็คิดว่าคงดีกว่าให้อยู่ที่นี่ เลยให้เค้าไป แต่สิ่งที่คิดว่าจะดีกลับไม่เลยโดนลอยแพกลับมา ธุรกิจส่วนตัวที่เคยทำอยู่ก็กลับไปทำไม่ได้เพราะก่อนไปพม่าเทเค้าหมด!! กลับมาไทยปุ๊ปสิ่งแรกที่ไปหาคือยาเสพติด เราด้วยความที่ไม่รักตัวเองคิดว่าจะหาหลักฐานให้รู้ไปเลยว่าเค้ากลับไปยุ่งอีกรึป่าวก็ตามไปถามคนที่แฟนไปซื้ออย่างว่าตามไปก็ไม่ได้อะไรรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์กลับบ้านมาแม่ด่ายับ บอกไม่รักตัวเองก็รักลูกบ้างถ้าเกิดเค้าทำอะไรขึ้นมาจะเป็นไง ช่วงนั้นเรายอมรับมันเป็นอารมณ์ชั่ววูบไปจริงๆ ณ ตอนนี้เราตัดสินใจโดยเด็ดขาดแล้วว่าเลิกแน่ ตอนที่จับได้ว่าเล่นยาเค้าไม่เคยสำนึกผิดเค้าบอกว่าเล่นยาก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ยังรับผิดชอบครอบครัวไม่มีบกพร่อง (ตรรกะที่ท่านได้แต่ใดมาความรู้สึกผิดชอบชั่วดีหายไปไหน) ตลอดเวลาที่ผ่านมาเหมือนความสุขเราขาดหายไป มีมาเติมเต็มใจก็คือลูก ตอนนี้สิ่งที่กลัวที่สุดคือการต้องเลี้ยงลูกเอง ค่าใช้จ่ายต่างๆในการเลี้ยงดูคิดว่าคงไม่ได้รับและคงไม่หวังจากเค้า เสียดายระยะเวลาที่ผ่านมาสิบกว่าปีบางทีมานั่งอ่านวิธีทำใจและเดินต่อไปในนี้แต่เหมือนจะทำได้สุดท้ายก็ทำไม่ได้ สิ่งที่ให้ตลอดคือให้อภัย เพราะกลัวการที่จะต้องอยู่คนเดียว (คิดว่าตัวเองทำไมโง่จัง)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เข้าเรื่องจากหัวข้อเลยเนอะเผื่อมันยาวไป ขอเนื้อๆเน้นๆเลยนะคะ
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาทำยังไงกันบ้างคะให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้