เรื่องก็คือ..เรากับคนๆนึง เราเป็นคนจังหวัดเดียวกัน และเค้าก็ทำงานอยู่อำเภอแห่งนึงซึ่งเป็นบ้านเกิดเรา แต่เราทำงานที่กทม.เรารู้จักกันด้วยเหตุบังเอิญ และ เราเมมเบอร์โทรศัพท์เค้าแล้วไลน์เค้าก็เด้งขึ้นมา ผ่านไปสามวัน เค้าทักเรามา ซึ่งนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่เราเริ่มคุยกันตั้งแต่เดือนตุลา61ยอมรับเลยว่าคุยแค่สองวันเราก็รู้สึกดีกับเค้าแล้ว และเค้าก็ทักมาบ้างเราโทรหาเค้าบ้าง แต่ก็ไม่ทุกวัน เพราะเค้าก็งานยุ่งเราก็ทำงานคุยได้ซักเดือนนึง เค้าก็เริ่มที่จะไม่อ่านไลน์ หรือก็สามวันอ่านและไม่ค่อยตอบ เดือนนึงที่ผ่านมานี้ เรารักเค้าไปแล้ว เราใจง่ายน่ะ จนเรากลับบ้านปีใหม่ เค้าก็นัดเราไปเจอ และเราก็มีของขวัญให้เค้าชิ้นนึง
เป็นนาฬิกายี่ห้อนึง ซึ่งมันตรงกับวันเกิดเค้าพอดี เค้าก็ดีใจนะ บอกเราว่าจะเอาหนุนหัวนอนซักสามคืน เราเจอกันที่สวนสาธารณะตำบล เค้าขอให้เราคบกับเค้า แต่เราก็ยังไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจนว่าตกลงคบกัน ทั้งๆที่ในใจรักเค้ามากซะเหลือเกิน พูดคุยกันแค่ชม.เดียวก็แยกกันกลับ และหลังจากนั้นเค้าก็ทั้งโทร ทั้งไลน์หาเรา เรียกเราว่าที่รัก แน่ล่ะ สมหวังแล้วเรา มีความสุขเหลือเกิน จนเรากลับมาทำงานได้สองวันมันก็มีเหตุให้เราต้องผิดใจกัน เหตุนั้นก็เป็นเพราะเราเอง คำพูดของเราที่ทำร้ายจิตใจเค้า เค้าโกรธเรามากๆ เรายอมรับว่าเราผิดและเราก็ขอโทษไปภายในวันนั้น พยาายามทั้งโทรทั้งไลน์ไปขอโทษ เราไม่อยากเสียเค้าไปเลยจริงๆ และแน่ล่ะ เค้ายอมยกโทษให้ แต่...เค้าไม่เหมือนเดิม เค้าเฉยชามากๆ และก็เป็นแบบนี้มาจนถึงวันนี้ เราโทรหาเค้าเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา คุยกันเราก็รับรู้ได้ถึงความเฉยชาของเค้า เหมือนเราไม่ได้คบกัน จริงแล้วมันไม่ชัดเจนตั้งแต่ต้นแล้วล่ะ เราอยากให้เป็นเหมือนวันแรกที่เจอกัน ไม่อยากให้มันจบลงเร็วขนาดนี้ ตอนแรกเราถามว่าคิดถึงเรามั๊ย เค้าก็จะตอบกลับมาเสมอว่าคิดถึง เเต่หลังๆมานี้ ไม่ว่าเราจะบอกว่าคิดถึงบอกว่ารักมากแค่ไหน ก็ไม่มีการตอบกลับมาแต่อย่างใด โทรหาก็ไม่รับ ไลน์ไปก็นานๆทีจะโต้ตอบกันในเวลานั้น ที่ผ่านมาสามเดือนเค้ามีเรื่องเดือดร้อนทางการเงินเราก็ช่วยเค้าตลอด เราสายเปย์น่ะ แต่เค้าก็เฉยชากับเราเหมือนเดิม เราอยากคุยด้วยเค้าก็บอกว่ายุ่งงาน ซึ่งเราก็เชื่อนะ เพราะด้วยหน้าที่เค้าแล้ว ต้องรับผิดชอบหลายอย่าง แต่อีกใจเราก็คิดนะว่ามันยุ่งตลอด24ชม.เลยหรอ ไม่มีเวลาให้เราขนาดนั้นเลยหรอ เราไลน์ไปสองวันติดกันเค้าอ่าน แต่ไม่ตอบ เป็นแบบนี้ เราต้องทำไง พยายามต่อไป หรือหยุดแค่นี้ แต่เรารักเค้ามาก ไม่อยากเลิกติดต่อ ไลน์ไปถึงแม้เค้าไม่ตอบแต่อย่างน้อยเค้าก็อ่าน เราตัดสินใจถามและให้เค้าตอบตรงๆ เรื่องของเราจะเอายังไง เค้าอ่านแต่ไม่ตอบ เราโทรไปก็ไม่รับสาย เราแทบบ้าแล้วตอนนี้ เราต้องทำยังไงถึงจะหลุดพ้นจากความเจ็บนี้ไปได้
ควรทำอย่างไรดี
เป็นนาฬิกายี่ห้อนึง ซึ่งมันตรงกับวันเกิดเค้าพอดี เค้าก็ดีใจนะ บอกเราว่าจะเอาหนุนหัวนอนซักสามคืน เราเจอกันที่สวนสาธารณะตำบล เค้าขอให้เราคบกับเค้า แต่เราก็ยังไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจนว่าตกลงคบกัน ทั้งๆที่ในใจรักเค้ามากซะเหลือเกิน พูดคุยกันแค่ชม.เดียวก็แยกกันกลับ และหลังจากนั้นเค้าก็ทั้งโทร ทั้งไลน์หาเรา เรียกเราว่าที่รัก แน่ล่ะ สมหวังแล้วเรา มีความสุขเหลือเกิน จนเรากลับมาทำงานได้สองวันมันก็มีเหตุให้เราต้องผิดใจกัน เหตุนั้นก็เป็นเพราะเราเอง คำพูดของเราที่ทำร้ายจิตใจเค้า เค้าโกรธเรามากๆ เรายอมรับว่าเราผิดและเราก็ขอโทษไปภายในวันนั้น พยาายามทั้งโทรทั้งไลน์ไปขอโทษ เราไม่อยากเสียเค้าไปเลยจริงๆ และแน่ล่ะ เค้ายอมยกโทษให้ แต่...เค้าไม่เหมือนเดิม เค้าเฉยชามากๆ และก็เป็นแบบนี้มาจนถึงวันนี้ เราโทรหาเค้าเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา คุยกันเราก็รับรู้ได้ถึงความเฉยชาของเค้า เหมือนเราไม่ได้คบกัน จริงแล้วมันไม่ชัดเจนตั้งแต่ต้นแล้วล่ะ เราอยากให้เป็นเหมือนวันแรกที่เจอกัน ไม่อยากให้มันจบลงเร็วขนาดนี้ ตอนแรกเราถามว่าคิดถึงเรามั๊ย เค้าก็จะตอบกลับมาเสมอว่าคิดถึง เเต่หลังๆมานี้ ไม่ว่าเราจะบอกว่าคิดถึงบอกว่ารักมากแค่ไหน ก็ไม่มีการตอบกลับมาแต่อย่างใด โทรหาก็ไม่รับ ไลน์ไปก็นานๆทีจะโต้ตอบกันในเวลานั้น ที่ผ่านมาสามเดือนเค้ามีเรื่องเดือดร้อนทางการเงินเราก็ช่วยเค้าตลอด เราสายเปย์น่ะ แต่เค้าก็เฉยชากับเราเหมือนเดิม เราอยากคุยด้วยเค้าก็บอกว่ายุ่งงาน ซึ่งเราก็เชื่อนะ เพราะด้วยหน้าที่เค้าแล้ว ต้องรับผิดชอบหลายอย่าง แต่อีกใจเราก็คิดนะว่ามันยุ่งตลอด24ชม.เลยหรอ ไม่มีเวลาให้เราขนาดนั้นเลยหรอ เราไลน์ไปสองวันติดกันเค้าอ่าน แต่ไม่ตอบ เป็นแบบนี้ เราต้องทำไง พยายามต่อไป หรือหยุดแค่นี้ แต่เรารักเค้ามาก ไม่อยากเลิกติดต่อ ไลน์ไปถึงแม้เค้าไม่ตอบแต่อย่างน้อยเค้าก็อ่าน เราตัดสินใจถามและให้เค้าตอบตรงๆ เรื่องของเราจะเอายังไง เค้าอ่านแต่ไม่ตอบ เราโทรไปก็ไม่รับสาย เราแทบบ้าแล้วตอนนี้ เราต้องทำยังไงถึงจะหลุดพ้นจากความเจ็บนี้ไปได้