สวัสดีค่ะ เราเหนื่อยจากชีวิต แวะเข้ามาขอกอดค่ะ แล้วจะไปสู้ชีวิตต่อ

ออกตัวก่อนนะครับว่าเป็นเกย์(ตุ๊ดเลยแหละ) เป็นครั้งแรกที่มาตั้งกระทู้ ก่อนหน้านี้ก็อ่านของคนอื่นมาตลอด อยากแชร์ประสบการณ์กับเพื่อนๆบ้าง เริ่มเลย .... พื้นฐานเป็นคนตัวเล็กๆ พกพาสะดวก ผิวก็ไม่ขาวมาก เก

ไม่รู้ว่าขาดความอบอุ่นใหม  ฉันอยากกอดไม่มีอะไรไห้กอด รู้สึกอ้างหว้าง ไม่กล้าขอกอดใคร

สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ เรากะแฟนรักๆเลิกๆ ก็มาตลดระยะเวลา 4 ปี เพราะเรากะแฟนไกลกัน 4 ปีที่ผ่านมา มากสุดก็จับมือข้ามถนน เมื่อวานเขาบอกขอกอดหน่อย เพราะเขาทำงานมาเหนื่อย แต่พอเขากอด ทั้งๆที่เป็นกอดแร

แค่อยากจะขอพื้นที่มาระบายเฉยๆค่ะ เพราะไม่รู้จะคุยกับใคร รู้สึกเหนื่อยมากเลย ทำมาได้เท่าไหร่ก็ต้องให้ที่บ้านหมด ตัวเองจะขยับขยายอะไรก็แทบไม่ได้เลย พี่ชายเราพอแต่งงานมีครอบครัวออกไปก็แทบไม่ได้มาช่วยจุนเ

มโนเล่นเฉยๆ ว่าถ้ามีอาจจะมาแบบแค่ 4-5 ตอน แล้วจบอวสาน เพราะเรื่องใหม่จะมาแล้ว แต่ที่มโนแบบนี้เพราะอ้ายท้องลูกกับธนาเทพ เลยคิดว่าจะเขียนต่อยอดแบบหลังจากลูกโต ลูกของอ้ายอาจจะมาแก้แค้นให้พ่อกับแม่แล้วไ

ส่วนตัวผมเองก็มักมีหลายคนมาบอกว่าสู้ๆ ผมเก่งอยู่แล้ว ในทางกลับกัน มันไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลยครับ

ผู้ชายคิดยังไงกันหรอ ถ้าอยู่ดีๆแฟนก็ขอกอด แบบนานๆแน่นๆ แบบกอดจากด้านหน้า ไม่ใช่ที่ที่คนเยอะๆหรอกนะ อายเหมือนกันนั้นแหละ เจอกันก็ขอกอด จะจากกันก็ขอกอด อยู่ด้วยกันก็ขอกอด จะรำคานมั้ย? ยังไม่เคยมีแฟนนะ

พี่ๆน้องๆเชื่อเรื่องเด็กอ่านจิตคนได้หรือเปล่าครับ ครั้งหนึ่งผมมีโอกาสพลาดไปทำงานอยู่ฝั่งเขมร ซึ่งผมทำแล้วไม่ได้ชอบเลย แล้วทุกๆที่ของปอยเปตจะมีงานอย่างนี้เยอะมาก ว่าง่ายๆก่อนไปคิดไปเองแหละมีทั้งหลอกและ

มีใครเคยรู้สึกไหมคะว่า เราเคยตั้งใจเต็มที่กับบางสิ่ง ทั้งความสัมพันธ์ การงาน ความฝัน หรือแม้แต่การพยายามเป็น “คนที่ดีพอ” สำหรับใครบางคน แล้ววันหนึ่ง…ทุกอย่างมันก็ยังไม่เป็นแบบที่เรา