ว่าจะไม่เขียนแล้วเชียว

ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีกับบาส ปอป้อด้วยครับที่วันนี้เล่นได้ดีมากๆ ทั้งที่ก่อนแข่งจะมีหลายคนเป็นห่วงเรื่องสภาพร่างกาย และห่วงว่าจะตามความเร็วคู่ญี่ปุ่นไม่ทัน ผมเชื่อว่าบาส ปอป้อจะไม่หยุดอยู่แค่นี้ จะพัฒนาขึ้นไปอีกเรื่อยๆจนได้แชมป์รายการใหญ่ๆในอนาคต ต่อไปขอพูดเรื่องน้องเมย์ครับ เวลาที่น้องเล่นไม่ดี หรือผลการแข่งขันออกมาแย่นี่ รู้สึกจะด่ากันไม่ยั้งเลยนะครับ แต่พอน้องเมย์เล่นดี ก็ยังมีคนที่ยังแสดงอคติอยู่ จริงๆแล้วถ้าใครดูตั้งแต่นัดแรก จนถึงรอบชิงจะเห็นว่าน้องเมย์เล่นได้ดีมาตลอด คุมรูปเกมได้ทุกนัด (ผมไม่ได้ดูแค่ผลสกอร์ แต่ดูภาพรวมในการเล่น ไม่ว่าจะเป็นการแจกลูก การบุก การควบคุมลูกในสนามที่มีสภาพลมแรง และอื่นๆ ที่ทำให้คู่ต่อสู้ต้องเล่นด้วยกับน้องเมย์ด้วยความอึดอัด จนเล่นไม่ได้) ขอพูดถึงนัดชิงแล้วกันนะครับ เกมแรกที่แต้มออกมาขาด ถ้าใครดูดีๆ จะเห็นว่า เกิดจากเหตุหลายอย่างทั้งอยู่ในฝั่งที่ได้เปรียบในเรื่องลม แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ น้องเล่นได้อย่างละเอียด ใจเย็น มีสมาธิ ทำได้ดีทั้งในเกมรับและเกมรุก จะเห็นได้จากลูกหลอก และลูกทำที่สวยๆหลายลูก สิ่งเหล่านี่ทำให้ความเร็วและความแข็งแกร่งของมาริน ทำอะไรไม่ได้สังเกตจากสีหน้าของมาริน และเฟอร์นันโด รีวาสได้ว่าเครียดวิตกกังวลมาก ซึ่งผมเชื่อว่าเป็นเพราะทั้งสองคนรู้ดีว่าในรายการนี้น้องเมย์ยกระดับการเล่นและพัฒนาเกมของตัวเอง จนพวกเค้าเองก็ไม่คาดคิดว่าน้องเมย์ จะทำได้ดีขนาดนี้  ใครจะหาว่าผมอวยหรือเจิมเพราะน้องเมย์ได้แชมป์ก็แล้วแต่ แต่ผมอยากจะบอกว่าผมเอาใจช่วยน้องเมย์มาตลอดตั้งแต่ในช่วงที่ฟอร์มตก ผลงานไม่ดี โดนรุมด่าอย่างหนัก เพราะผมเชื่อเสมอว่าน้องเมย์มีความสามารถ และความทุ่มเทเพียงพอที่จะประสบความสำเร็จ สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณแฟนๆแบดที่คอยเชียร์น้องเมย์ และนักกีฬาคนอื่นด้วยความจริงใจปรารถนาดีเสมอมา ส่วยคนที่คอยแช่งหรือด่าโดยไม่อยู่บนพื้นฐานของเหตุผล คนพวกนี้คงไปเปลี่ยนแปลงความคิดอะไรเค้าไม่ได้