คือเราชอบคนคนนึงมากกกกกกก แต่....คนก็ชอบเขาเยอะเหมือนกันค่ะ จากที่เรารู้หลายๆคนก็ทักเขาไปเราเป็นคนแบบ....ไม่ทักผู้ชายก่อนค่ะ อีกอย่างคือแม่ไม่อยากให้มีแฟนไม่อยากให้มีความรักในวัยเรียนแต่กับคนนี้เรากล้าเปิดใจกับแม่ว่าเราแอบชอบอยู่ แม่ก็บ่นๆแหละแต่ก็ไม่ได้ห้ามชอบ หรือแบบให้ตัดใจไปเลย เรากับเขาเรียนอยู่ชุมนุมเดียวกันค่ะรุ่นเดียวกันแต่คนล่ะห้อง ไม่ค่อยสนิทแต่ก็เคยพูดคุยกัน นางเป็นคนไม่ค่อยพูดค่ะ นิ่งๆ แต่เวลาอยู่แบบคนไม่เยอะนางชอบแกล้งนะคะ แกล้งมองนานๆให้เขินแบบนี้ แต่นางไม่รู้หรอกว่าเราชอบ เราเลยอยากถามว่าเราควรทักนางไปไหม เพราะอีกปีเดียวก็ไม่ได้เจอกันแล้ว ถ้าเราทักนางไปเราก็รู้แหละว่าก็คงไม่ได้อะไรมากมาย อย่างมากแค่ได้คุยเป็นความสุขแค่เพียงชั่วคราว แล้วเราก็รู้ว่าสักวันนึงก็คงแยกทางกันไปความสัมพันธ์ก็คงจบลงแค่คำว่าคนรู้จัก หรือเราควรแอบชอบอยู่แบบนี้ต่อไป ไม่ทักไป ไม่ได้คุยกัน ก็แค่ทนอึดอัดเพราะไม่ได้พูดไม่ได้คุยกันแบบนี้ไปอีกปีนึง ช่วยเราที เราอึดอัดจริงๆเราไม่เคยพูดกับแม่เรื่องความรักเลยคือคนนี้สุดจริงๆค่ะถึงได้บอกแม่ว่าชอบ แล้วก็ไม่รู้จะทำไงดีจริงๆ เห็นหน้าทุกวันยิ้มเขินอยู่คนเดียวจนเพื่อนจะหาว่าบ้าแล้วค่ะ
ควรทำยังไงดีหรอคะ?