นี้คือชีวิตของผม 😔

ที่บ้านผมค่อนข้าง จะหวังกับเกรดและคะแนนผลสอบ ผมรู้หน้าที่ผมคือต้องใจเรียนหนังสือ ตัวผมค่อนข้างกลัวแรงกดดันมาก ครอบครัวผมชอบเอาลูกคนอื่นมาเปรียบเทียบกับผมล่าสุดครอบครัวผมบอกว่าทำไมไม่ได้เกียรติบัตรแบบลูกคนอื่นมั้ง ส่วนตัวผมแอบเสียใจมากแต่ไม่สามารถระบายความรู้สึกได้ เขาชอบขู่ว่าถ้าเกรดเทอมหน้าไม่ดีจะ ฟาด ตี มั้ง เวลาผมเศร้า ผมเครียดผมไม่รู้จะทำไง (พ่อผมอยู่ที่อื่น แม่ผมเสียตั้งแต่เด็กๆ)บางทีผมคิดว่าจะอยู่บนโลกนี้ไปทำไมตายๆไปก็ดี แต่ก็ได้แค่คิด บางทีก็เครียดและท้อมากกับคำพูดที่ด่าผม ส่วนตัวผมเป็นคนคิดมาก แล้วพอเขาด่าก็บอกผมว่า อยากให้ได้ดี ผมรู้ว่าอยากให้ผมได้ดีแต่ความรู้สึก ผมคือทำให้ผม แย่ลง เขาไม่เคยเข้าใจความรู้สึกในตัวผมเลย ผมอธิบายคนในครอบครัวแล้วว่าผมไม่ชอบแรงกดดันแต่เข้าก็ไม่เข้าใจ ตอนนี้ผมมีอาการเบื่อโลกมาก เล่นเกมก็เบื่อ อ่านหนังสือก็เบื่อ เบื่อชีวิต และผมมีอาการกลัวคนในครอบครัวมาก ผมอธิบายไม่ถูกเวลาคนในครอบครัวมาอยู่ใกล้ๆผมจะกลัว กลัวที่จะโดนด่า กลัวทุกๆอย่าง ผมชอบอยู่คนเดียว ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับผม ตอนผมอยู่โรงเรียนผมจะมีความสุข แต่พอกลับบ้านผมจะกลัว ไม่อยากคุยกับใคร บางทีก็แอบร้องไห้คนเดียว

(เมื่อก่อนผมไม่ได้เป็นแบบนี้)