ขอปรึกษาหน่อยนะครับ. ผมไม่เข้าใจอะไรเลยปรับตัวแบบไม่มีจุดหมายเลยตอนนี้ สับสนมากว่าจะปรับตรงใหนดี.
เข้าเรื่องเลยนะ คือผมกับแฟนเราพึ่งคบกันมาสักพัก ยังไม่นานสีกเท่า กำลังศึกษากันและกันอยู่ ผมอายุมากกว่าแฟนผม 2 ปี สำหรับผม ตอนนี้อยากจะสร้าง
อนาคตแล้วละครับ ไม่อยากคบๆ เลิกๆแบบเด็กๆ แล้ว ซึ่งตัวผมไม่ชอบคบแฟนอยู่ไกล และ อายุน้อยกว่าผม. แรกอะไรก็เข้าใจหวานชื่นไปหมดละครับ พักหลังๆเราเริ่มจะทะเลาะและไม่เข้าใจกัน ในหลายๆเรื่อง ซึ่งผมปรับตัวตลอด และ ผมก็คิดว่าเค้าเองก้อน่าจะปรับด้วยเหมือนกัน แต่ยิ่งเข้าใจ เหมือนยิ่งห่างกัน
ออกไป เหมือนเค้ายัง อยากจะ เที่ยว ดื่ม ติดเพื่อน ไปวันๆ ใช่ชีวิตเหมือนหาจุดหมายไม่ถูก พอผมถามว่าจะวางแผน ชีวิตยังไงในอนาคต เค้าก้อตอบแบบ ...
ยังไม่รู้เลย ใช่ชีวิตแบบไปวันๆจริง ส่วนตัวผม ทำงาน บริษัท. เค้าทำงาน ราชการ เออ(ผมทั้งคู่เป็นไบร์ (เคยคบผู้หญิงกันมาก่อน)) ซึ่ง เค้าก้อมีผมเป็นแฟนผู้
ชายคนแรก. ส่วนผมแฟนพึ่งเสียชีวิตไปได้ เกือบจะเป็นปี อยู่กันแบบโสดๆๆ มากันทั้งคู่ 2. 3 วันนี้เราทะเลาะและไม่เข้าใจกันเลย จนเค้าเอ่ยปาก ว่า " เราไปต่อไม่ไหวแล้ว" ผมถามมั่นใจนะ กับคำพูดนี้. เค้าก็บอกมันไม่ใช่ พอผมถามว่าจะปรับตัวกันอีกใหม หรือ จะหยุด. เรา2คนก้อเลยสรุปไปต่อ แต่(คำพูดนั้นมันยังอยู่ในความรู้สึกผมเสมอ เหมือนมันบันทอน ความรู้สึกผมมาก แบบ. ไม่ได้รักกันแล้ว (แต่เค้าก้อยังรักผมเหมือนเดิมในทางปฏิบัติ) ผมอยู่ กทม แฟนผมอยู่
ตจว. ทำได้เพียงคุยกันอย่างเดียว. แล้วเราจะปรับตัวยังไงดีครับ ทำยังไงดี ผมหาคำตอบไม่เจอเลย เหมือนจะแคร์ ความรู้สึกผมในบางเวลา บางเวลาก็ไม่แคร์อะไรเลย ผมตามมาตลอดจนบางที่ก็เหนื่อย แต่ก้อรักกัน เห้อ!!! มันจะไปต่อยังไงดี. ยิ่งมีขอบเขตการคบกันด้วย ยิ่งไปใหญ่. ผมเลือกที่จะไม่คุยกับใครเพื่อหยุดอยู่ที่เค้า แต่ยิ่งใส่ใจทุกๆอย่าง ผมรู่สึกยิ่งไร้ค่าเข้าไปทุกที่. ผมปรับตัวไม่ถูกเลยตอนนี้. ปรับให้หมดแล้ว. แต่ทำไมไม่เข้าใจเะไรบ้าง อนาคตอยู่ไหน
จะไปต่อแบบไม่มีจุดหมายแบบนี้รึ. พอคุยเรื่องอนาคต บอกไว้นั้งคุยกัน แต่กว่าจะได้เจอกันคงพังพินาศ ก่อนได้เจอกันแน่นๆ. ขอคำปรึกษาหน่อยคับ
(มีก็เหมือนไม่มี ยิ่งใสใจ สนใจ ยิ่งไร้ค่า )
มีแฟนอายุน้อยกว่าและอยู่ไกลกัน แบบนี้จะทำไงดี
เข้าเรื่องเลยนะ คือผมกับแฟนเราพึ่งคบกันมาสักพัก ยังไม่นานสีกเท่า กำลังศึกษากันและกันอยู่ ผมอายุมากกว่าแฟนผม 2 ปี สำหรับผม ตอนนี้อยากจะสร้าง
อนาคตแล้วละครับ ไม่อยากคบๆ เลิกๆแบบเด็กๆ แล้ว ซึ่งตัวผมไม่ชอบคบแฟนอยู่ไกล และ อายุน้อยกว่าผม. แรกอะไรก็เข้าใจหวานชื่นไปหมดละครับ พักหลังๆเราเริ่มจะทะเลาะและไม่เข้าใจกัน ในหลายๆเรื่อง ซึ่งผมปรับตัวตลอด และ ผมก็คิดว่าเค้าเองก้อน่าจะปรับด้วยเหมือนกัน แต่ยิ่งเข้าใจ เหมือนยิ่งห่างกัน
ออกไป เหมือนเค้ายัง อยากจะ เที่ยว ดื่ม ติดเพื่อน ไปวันๆ ใช่ชีวิตเหมือนหาจุดหมายไม่ถูก พอผมถามว่าจะวางแผน ชีวิตยังไงในอนาคต เค้าก้อตอบแบบ ...
ยังไม่รู้เลย ใช่ชีวิตแบบไปวันๆจริง ส่วนตัวผม ทำงาน บริษัท. เค้าทำงาน ราชการ เออ(ผมทั้งคู่เป็นไบร์ (เคยคบผู้หญิงกันมาก่อน)) ซึ่ง เค้าก้อมีผมเป็นแฟนผู้
ชายคนแรก. ส่วนผมแฟนพึ่งเสียชีวิตไปได้ เกือบจะเป็นปี อยู่กันแบบโสดๆๆ มากันทั้งคู่ 2. 3 วันนี้เราทะเลาะและไม่เข้าใจกันเลย จนเค้าเอ่ยปาก ว่า " เราไปต่อไม่ไหวแล้ว" ผมถามมั่นใจนะ กับคำพูดนี้. เค้าก็บอกมันไม่ใช่ พอผมถามว่าจะปรับตัวกันอีกใหม หรือ จะหยุด. เรา2คนก้อเลยสรุปไปต่อ แต่(คำพูดนั้นมันยังอยู่ในความรู้สึกผมเสมอ เหมือนมันบันทอน ความรู้สึกผมมาก แบบ. ไม่ได้รักกันแล้ว (แต่เค้าก้อยังรักผมเหมือนเดิมในทางปฏิบัติ) ผมอยู่ กทม แฟนผมอยู่
ตจว. ทำได้เพียงคุยกันอย่างเดียว. แล้วเราจะปรับตัวยังไงดีครับ ทำยังไงดี ผมหาคำตอบไม่เจอเลย เหมือนจะแคร์ ความรู้สึกผมในบางเวลา บางเวลาก็ไม่แคร์อะไรเลย ผมตามมาตลอดจนบางที่ก็เหนื่อย แต่ก้อรักกัน เห้อ!!! มันจะไปต่อยังไงดี. ยิ่งมีขอบเขตการคบกันด้วย ยิ่งไปใหญ่. ผมเลือกที่จะไม่คุยกับใครเพื่อหยุดอยู่ที่เค้า แต่ยิ่งใส่ใจทุกๆอย่าง ผมรู่สึกยิ่งไร้ค่าเข้าไปทุกที่. ผมปรับตัวไม่ถูกเลยตอนนี้. ปรับให้หมดแล้ว. แต่ทำไมไม่เข้าใจเะไรบ้าง อนาคตอยู่ไหน
จะไปต่อแบบไม่มีจุดหมายแบบนี้รึ. พอคุยเรื่องอนาคต บอกไว้นั้งคุยกัน แต่กว่าจะได้เจอกันคงพังพินาศ ก่อนได้เจอกันแน่นๆ. ขอคำปรึกษาหน่อยคับ
(มีก็เหมือนไม่มี ยิ่งใสใจ สนใจ ยิ่งไร้ค่า )