ครึ่งชีวิตอยู่เมืองนอก บั่นปลายอยู่เมืองไทย

เมืองไทยไม่ได้แย่ขนาดนั้น บางคนก็อธิบายซะอ่านแล้วนึกว่าเป็นอิรัคไปได้ ยกเว้นแต่ว่าคุณจะมองแต่ข้อเสียซึ่งประเทศอื่นล้วนมีเช่นเดียวกันทั้งนั้น
ไม่มีประเทศไหนจะเพอร์เฟคเลยถึงแม้ว่าประเทศนั้นจะเป็นโลกที่หนึ่งก็ตาม หากไม่เจอข้อเสียเลยในประเทศที่คุณอาศัยอยู่ คงไม่ใช่คนพื้นที่แท้จริง

ค่าครองชีพและอลังหาริมทรัยพ์ ตราบใดที่คุณมีเงินก็สามารถหาที่อยู่ การแพทย์และสภาพสังคมที่ดีได้ หากไม่มีเงิน
ดิฉันเชื่อว่าคุณจะลำบากในทุกประเทศแน่นอน ตรงกันข้ามดิฉันทำงานสายการแพทย์และคิดว่าหมอไทยไม่แย่ ประกันสุขภาพเอกชนอยู่ในระดับใช้ได้

ดิฉันอยู่อังกฤษจนรู้ว่าย่านเสื่อมโทรมเป็นอย่างไร อยู่ที่ไหน บางทีต้องเดินผ่านเศษช้อนมากมายที่วัยรุ่นอังกฤษนั้นแทงเข็มเฮโรอีนทิ้งเอาไว้
หลายๆอย่างโหดร้ายกว่าเมืองไทยมากทั้งสภาพสังคมโรงเรียน การเหยียดสีผิว การกลั่นแกล้งของเด็กโยนเพื่อนลงมาจากชั้นสองก็ยังเคยเจอ
ดิฉันเห็นเด็กจากโปแลนด์โดนเด็กอังกฤษแกล้งทุกวัน จนพกมีดแทงเข้าสู้ เด็กเอเชียหลายคนไปร้องไห้ในห้องน้ำเพราะรับสภาพสังคมไม่ได้

ในขณะเดียวกันดิฉันเจอผู้หญิงไทยที่แต่งงานมากับผู้ชายอังกฤษ โดนซ้อมทุกวันเสียงดังจนข้างบ้านแจ้งตำรวจ แต่ก็ไม่คิดจะกลับประเทศตัวเอง
ผู้หญิงหลายคนมีลูกสามีก็ทิ้งไว้อยู่ที่บ้าน ไม่พาไปไหน หรือบางคนนั้นก็ถูกดุด่า ก็น่าตกใจที่อยากจะมาเมืองนอกจนต้องยอมขนาดนี้
เพราะพวกนี้มาอยู่แล้วก็ไม่มีเงิน ไม่หางานหาการทำ คิดว่าอังกฤษนั้นเป็นสวรรค์  ไม่ได้เตรียมตัวมารับชะตากรรมอันโหดร้าย

ปัญหาพวกนี้ซ่อนไว้ในความมืด คนไทยหลายคนนั้นก็หน้าบาง เขาไม่กล้ามาเล่าเรื่องเลวร้ายที่นี่หรอก เพราะไม่อยากเสียหน้า

สำหรับดิฉัน เมืองไทยไม่ใช่ปัญหา มันอยู่ดีๆของมันมานานแล้วแต่คนไทยน่ะมีปัญหา คนไทยกลัวการเมือง รักความสบาย บูชาฝรั่งเป็นพระเจ้า
คิดไปว่าการมีอยู่ของโลกตะวันตกนั้นมีพร้อมทุกอย่าง แต่ขาดความรู้ว่าหลายประเทศกว่าจะได้มาซึ่งสิทธิเหล่านี้ล้วนต้องมีการต่อสู้เพื่อได้มาทั้งสิ้น

คนยุโรปไม่ได้เกิดมาแล้วได้อะไรมาฟรีๆ หรือไปแต่งงานกับคนชาติอื่นเพื่อจะได้มา หากเราไม่ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลง ก็จะเป็นอยู่เช่นนี้แหละตลอดกาล
แต่ในอนาคตอย่างไรก็ตามดิฉันยังเชื่อว่าประเทศนี้มีความหวัง เห็นจากความคิดความอ่านของเด็กไทยสมัยนี้ดีขึ้น พวกแก่ๆแย่ๆเดี๋ยวก้หมดไป

มาถึงคำถามสำคัญว่าดิฉันมีแผลนจะกลับไปไหม ก็ต้องตอบว่ามีแน่นอน เพราะบ้านพักคนชราในไทยนั้นหรูหราและราคาคุ้มค่ากว่าที่นี่มาก
ส่วนลูกๆดิฉันค่อนข้างโชคดีที่เกิดในครอบครัว Multilingua หล่อหลอมเขาให้มีความเป็นตัวของตัวเอง แต่ไม่ลืมชาติกำเนิดและภาษาของตน
เพราะครึ่งหนึ่งของเขาเป็นคนเอเชีย เขาไม่สามารถลบ Identity ของตัวเองได้ ไม่ต้องการ Whitewashing ลูกให้กลายเป็นฝรั่งเพราะเขาไม่ใช่

เมื่อลูกโตแต่งงานเข้ามหาลัยฯแล้วดิฉันก็คงจะออกเดินทางอีกครั้ง ปัจจุบันดิฉันหันกลับไปลงเรียนการสร้างงานศิลปะ งานปั้น หาหนังสือมาอ่าน
เพื่อหางานอดิเรกทำเมื่อแก่ตัวไป อยากไปในหลายสถานที่ในเมืองไทย ส่วนสามีดิฉันก็ไปด้วยกันตลอด เราเป็นทั้งคนรักและเพื่อนสนิทที่ขาดกันไม่ได้