เราเป็นคนนึงที่จิงใจเเละรักเพื่อนมาก​ เเละเป็นคนนิ่งๆค่ะ​  เเต่เพื่อนส่วนใหญ่ไม่ค่อยที่จะสนใจเรามองว่าเราทำเป็นเรียบร้อย​ ว่าเราเเรดเงียบบ้าง​ เราคิดว่าเพื่อนอาจไม่ชอบเราด้วยซ้ำ​ ที่จิงเราว่าเราคิดไปเองนะ​
เเต่สุดท้ายเราก็คิดถูก​ เพื่อนมันชอบเเขวะเรา
เราเสียใจมากนะค่ะเเต่ก็ต้องทำนิ่งเฉย​เหมือนไม่ได้ยิน​  พอกลับบ้านมาเราก็มักจะมักมานั่งร้องไห้​ ประจำ​ เวลามีงานกลุ่มเพื่อนก็ไม่ค่อยจะให้เราอยู่มีครั้งนึงเราเคยได้ยินเพื่อนคุยกันว่าให้เราอยู่กลุ่มงานด้วยดีมั้ย​ เเต่เพื่อนอีกคนกลับบอกว่าไม่​อยากให้เราอยู่ด้วย   คนอื่นก็อือๆเออๆตามหมดเลยค่ะ เเต่ถ้าคนขาดจิงๆเพื่อนก็จะให้อยู่
เราเสียใจมากค่ะที่เพื่อนพูดงี้​  เเต่เราก็ยังจะทำเป็นไม่รับรู้อะไร​ เพื่อนขอหรือให้ช่วยไรเราก็ช่วยนะค่ะ​ เพราะกลัวไม่มีเพื่อน​   เราอึดอัดใจมากค่ะ​ เราเคยพูดตรงๆกับเพื่อนว่าเราอยากให้เพื่อนลองทำงานเองบ้าง​ เเต่เพื่อนก็โกดเราค่ะ​ เราอยากมีเพื่อนมากเเต่ส่วนใหญ่เรามีเเต่เพื่อนผ.ช​เพราะมันไม่เอาสิ่งที่เราพูดไปนินทา เเต่เพื่อนผ.ญทั้งห้องก็มองเราไม่ดี​  เราควรย้ายห้องหรือทำยังไงดีค่ะ​ หรือเราต้องปรับตัวให้เป็นคนพูดเก่ง