เรากำลังตัดสินใจว่าเราจะไปพบ จิตแพทย์ อะค่ะ คิดว่ายังไงก็ใช่แน่ๆ เรารู้สึกว่าเรามองโลกในแง่ลบไปหมด คือ 2 ปีมานี้เราร้องไห้บ่อยมาก เรารู้สึกว่างเปล่า ไม่รู้ว่าอยู่ต่อไปเพื่ออะไร ความสุขของชีวิตคืออะไร เราไร้เป้าหมาย อะไรที่เคยเป็นความสุขของเรามันดูน่าเบื่อไปหมด เราเบื่ออาหารกินข้าวไม่เคยหมดกิน2-3คำ บางทีอิ่ม นอนไม่หลับหลับยากตื่นง่าย หลับไม่เคยสนิท ทุกครั้งที่ตื่นมารู้สึกใจหายๆอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกไม่อยากตื่นอะค่ะ ถ้าหลับไปแล้วไม่ต้องตื่นมาเจอความรู้สึกแบบนี้อีกก็คงดี บางทีเราก็คิดงั้น อาการข้างต้นมันทำให้เรารู้สึกอ่อนเพลีย ส่วนตัวเราคิดว่ามันเกิดมาจากเรามีเรื่องไม่สบายใจ มีเรื่องทุกข์ใจ ทำให้นอนไม่หลับกินข้าวไม่ลง แล้วมันก็ส่งผลทำให้เราอ่อนเพลีย มันเลยทำให้เรารู้สึกไม่โอเคทั้งร่างกายแล้วก็จิตใจเลยค่ะ เพื่อนชวนไปไหนเราก็ไม่ไปค่ะเรารู้สึกเพลีย ไม่อยากออกไปไหน วันๆก็อยู่แต่บ้าน เราไม่เข้าใจจิตใจตัวเองเป็นอย่างมากค่ะ เราก็แค่อยากกลับไปมีความสุขด้วยตัวเองให้ได้สักที รู้สึกเหมือนกับว่ามีไฟลุกอยู่ในใจตลอดเวลา บางทีก็รู้สึกเหมือนมีมีดมาแทงที่ใจ รู้สึกเสียใจ บอกไม่ถูกค่ะรู้แค่ว่าใจไม่เคยอยู่สุขได้เลย ทั้งๆที่สมองคิด พยายามดึงตัวเองขึ้นมา ทั้งฝังธรรมมะ เสิร์ชกูเกิ้ลหาวิธีทำให้ตัวเองมีความสุข อ่านนู้นนี่นั่น อ่านหนังสือสู้ขีวิต มันไม่เคยทำให้เราดีขึ้น  การไปพบจิตแพทย์นี่มันทำให้ดีขึ้นจริงมั้ยคะ เราจนปัญญาแล้วค่ะ เราอยากมีความสุขค่ะ เราอยากเป็นคนมองโลกในแง่ดีบ้าง แต่มันก็มีความคิดแว้บขึ้นมาว่าการมองโลกในแง่ดีมันจะทำให้เราโง่มั้ย เราอยากให้ใจเราอยู่เป็นสุข มันเหมือนไม่ใช่ใจเรา เพราะบังคับอะไรมันไม่เคยได้เลย เบื่อที่ต้องมานั่งฟังสมองกับหัวใจทะเลาะกัน ไม่อยากเป็นคนแบบนี้ค่ะ อยากมีความสุขกับชีวิตค่ะ