เราอยู่ในจุดที่คิดว่าจะเลิกเป็นคริสเตียนดีมั้ย? ควรทำยังไงดี?

ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยว่าเราไม่ได้บอกว่าศาสนาคริสต์ไม่ดีนะคะ แต่แค่รู้สึกว่าบางอย่างทำให้เรารู้สึกไม่ดีกับตัวเองค่ะ
เราจมกับความรู้สึกนี้มาหลายปี ต้องการหาทางออก เลยมาตั้งกระทู้นี้ค่ะ

         ที่บ้านเราเป็นครอบครัวคริสเตียน ไปโบสถ์ตั้งแต่เด็กๆ เราก็ซึมซับตรงนี้มา แต่ก่อนก็ชอบการไปโบสถ์ ได้รับใช้ อยู่กับเพื่อนที่เป็นคริสเตียนด้วยกัน สัมผัสได้ถึงความรักและความอบอุ่นของสังคมที่โบสถ์ค่ะ (ปล เราอยู่โบสถ์เล็กๆนะคะ)

      แต่พอเราได้ออกไปค่าย เจอสังคมคริสเตียนที่อยู่นอกโบสถ์ เรากลับรู้สึกว่าโอ้วว ทำไมทุกคนดูเพอร์เฟคจัง พูดจาโฮลี่มากๆ  ดูเป็นคนเฝ้าเดี่ยว อ่านพระคัมภีร์ทุกวัน รับใช้ก็เก่ง

      ตัดภาพกลับมาที่เราเรารู้สึกตัวเล็กไปเลย เราเป็นคนเงียบๆ พอต้องให้แบ่งปันอะไรสักอย่างนี่เหงื่อตกเลยค่ะ
เฝ้าเดี่ยวก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง รู้สึกห่วยขึ้นมาเฉยๆ

               การเป็นคริสเตียนต้องระวังคำพูดและการใช้ชีวิตมากๆ ไม่ควรทำแบบนู้น ไม่ควรพูดแบบนี้ เพราะชีวิตเราต้องเป็นที่ถวายเกียรติ
เราเข้าใจได้นะคะ ว่าการให้อภัยและรักผู้อื่น หรือ การพูดจาดี ก็ดีต่อตัวเราเอง แต่เราก็เป็นมนุษย์ธรรมดา ทุกคนก็มีโกรธ โมโห ไม่พอใจ พอเวลาเผลอทำอะไรไม่ดีไปเราก็จะโทษตัวเองเอามากๆ  ว่าทำไมถึงทำไม่ได้

     อีกอย่างนึงก็คือ สังคมคริสเตียนแคบมากๆ ทุกคนดูเคยเจอกันหมด555 แต่นั่นแหละที่ทำให้รู้สึกไม่ดี เรามีประสบการณ์ถูกเอาไปนินทาค่ะ ทั้งๆที่เรื่องที่เกิดขึ้น(เรื่องในโบสถ์เรา)มีแค่ไม่กี่คนรู้ แต่เพื่อนต่างโบสถ์ อยู่กันคนละจังหวัดกลับรู้เรื่องซะงั้น

     ตอนนี้เลิกไปโบสถ์ หรือ เข้าสังคมอะไรที่เกี่ยวกับคริสเตียนไปแล้วค่ะ เป็นไปได้มั้ยคะที่เราจะนมัสการออนไลน์ แต่ไม่ต้องไปข้องเกี่ยวกับคนอื่น. เรายังเชื่อว่าพระเจ้ารักเรานะคะ แต่แค่ไม่อยากไปร่วมในสังคม มันเหนื่อยเกินไปค่ะ

สิ่งที่ขัดแย้งในใจเรามากสุดคือ พอเริ่มโตขึ้นคือเรามองว่าทุกคนมีสิทธิ์เลือกที่จะรักเพศเดียวกันได้ ไม่เห็นแปลก หรือบาปเลย ซึ่งมันขัดกับหลักศาสนา แล้วก็ตั้งคำถามถามกับเรื่องนรก สวรรค์มากขึ้น  เรามีความคิดว่าถ้าตายแล้วก็แค่ขอวูบไปเลยไม่ได้หรอ ไม่ต้องไปอยู่ที่ไหน แค่หายไป

ตอนนี้เราสับสนมากค่ะ ไม่รู้ต้องคุยกับใคร
เรายินดีเปิดใจรับฟังทุกความเห็นนะคะ
แต่อย่า ด่า กันเลยนะคะ
ขอบคุณค่ะ