สวัสดีค่ะ ปัญหาตอนนี้ของเราคือ เราแอบชอบคนๆนึง นี่เป็นรักครั้งที่ 2 ในชีวิต -///- คนแรกเป็นรุ่นพี่ คุย 11 เดือนไม่ได้คบ เฮิร์ตไปสองปี ย้ายมาอยู่ที่ใหม่เราเจอคนใหม่ เป็นคนรุ่นเดียวกัน รู้สึกชอบเขาในระดับนึงแล้วอยากทำความรู้จัก ประเด็นอยู่ที่ว่า
คนแรกที่เราคุยด้วย เขาเป็นคนที่คุยสบายๆ ถามอะไรก็ตอบ บางทีชวนคุยด้วยซํ้า (ก่อนเขาเทเรา) คุยสนุกมาก แต่พอมาเจอคนที่เรากำลังแอบชอบเขาอยู่ปัจจุบันนี้ ได้คุยครั้งนึงรู้สึกว่าเขาเข้าถึง ยาก มาก
เราเริ่มต้นคุยกับเขาด้วยเรื่องงานผ่านไดเร็คไอจีค่ะ ไปตอบกลับสตอรี่เขาประมาณว่า โห งานเทพว่ะนาย เขาก็ตอบกลับมาว่า ขอบคุณนะ จากนั้นเงียบไปเลย เราเลยถามเขาว่าจำเราได้มั้ย เพราะว่าเวลาทำงานเรานั่งโต๊ะข้างกันหลายครั้งมากค่ะแม้จะอยู่คนละห้อง เราแอบๆมองเขามานานแล้ว เขาเคยยืมของเราแต่เขาจำเราไม่ได้ เมื่อวันพุธก็พึ่งนั่งข้างกันไปตั้งนาน 4ชม.กว่า เราทักไดเร็คเขาไปวันเสาร์ อยากรู้ว่าเขาจำเราได้มั้ย ผ่านไปหนึ่งชม.เขาถึงตอบค่ะ ทั้งที่ออนอยู่ตลอด เราสันนิฐานไว้ก่อนว่าเขาไม่อยากคุยกับคนไม่รู้จัก หรือไม่ก็ขี้รำคาญ
จากนั้นเราพยายามชวนเขาคุยค่ะ แต่เราจะอยู่ในโหมดคนฉลาดโดยตลอด (คือตอนคุยกับคนแรกนั้นเราไร้สาระมาก) สรุปเขาคุยกับเราเป็นปรัชญาเลยแง้งงงงงง คำพูดคำจาคือดูโตกว่าคนรุ่นเดียวกันมาก แต่คือกลิ่นอายของวิธีพิมพ์มันไม่ใช่การอวดฉลาดอะค่ะ มันมาจากใจเขาล้วนๆ ดูเป็นผู้ใหญ่ ดูน่านับถือ ซึ่งก็เข้าสเป็คเรา
แต่พอคุยกันเรื่อยๆเท่านั้นแหละ ถ้าไม่ถามอะไรที่ไม่เกี่ยวกับงานจะตอบช้าทันทีเลย T_T แกจะเอายังไงวะเนี่ยยยย ประโยคสุดท้ายพิมพ์ส่งไปเมื่อเช้าเขายังไม่ตอบเลยค่ะ....แต่ออนนะ
จะเล่าสิ่งที่เราประทับใจเขา คือเมื่อวันพุธที่ผ่านมาเนี่ยแหละ เขาหันมายิ้มเอียงคอถามเราว่า เห้ยเธอ ตรงนี้ไม่มีคนนั่งใช่ป้ะ คือแอคแทคมากยิ้มนั้น ศรรักปักอก แต่สิ่งที่เราทำคือตอบกลับไปแบบห้วนๆ ไม่มีหรอก แล้วกลับมานั่งทำงานหน้าตึง สาเหตุเพราะเขินค่ะ...
เวิ่นเว้อมามาก อยากให้แชร์ประสบการณ์กันค่ะว่ามีใครเคยเจอกรณีนี้มั้ย แล้วพอเจอจะทำยังไงให้เป้าหมายของเราประสบความสำเร็จคะ ตอนนี้เราอยากคุยกับเขามากๆแต่ไม่รู้จะทำไงดี...
ขอวิธีคุยกับคนที่เข้าถึงยากมากๆหน่อยค่ะ
คนแรกที่เราคุยด้วย เขาเป็นคนที่คุยสบายๆ ถามอะไรก็ตอบ บางทีชวนคุยด้วยซํ้า (ก่อนเขาเทเรา) คุยสนุกมาก แต่พอมาเจอคนที่เรากำลังแอบชอบเขาอยู่ปัจจุบันนี้ ได้คุยครั้งนึงรู้สึกว่าเขาเข้าถึง ยาก มาก
เราเริ่มต้นคุยกับเขาด้วยเรื่องงานผ่านไดเร็คไอจีค่ะ ไปตอบกลับสตอรี่เขาประมาณว่า โห งานเทพว่ะนาย เขาก็ตอบกลับมาว่า ขอบคุณนะ จากนั้นเงียบไปเลย เราเลยถามเขาว่าจำเราได้มั้ย เพราะว่าเวลาทำงานเรานั่งโต๊ะข้างกันหลายครั้งมากค่ะแม้จะอยู่คนละห้อง เราแอบๆมองเขามานานแล้ว เขาเคยยืมของเราแต่เขาจำเราไม่ได้ เมื่อวันพุธก็พึ่งนั่งข้างกันไปตั้งนาน 4ชม.กว่า เราทักไดเร็คเขาไปวันเสาร์ อยากรู้ว่าเขาจำเราได้มั้ย ผ่านไปหนึ่งชม.เขาถึงตอบค่ะ ทั้งที่ออนอยู่ตลอด เราสันนิฐานไว้ก่อนว่าเขาไม่อยากคุยกับคนไม่รู้จัก หรือไม่ก็ขี้รำคาญ
จากนั้นเราพยายามชวนเขาคุยค่ะ แต่เราจะอยู่ในโหมดคนฉลาดโดยตลอด (คือตอนคุยกับคนแรกนั้นเราไร้สาระมาก) สรุปเขาคุยกับเราเป็นปรัชญาเลยแง้งงงงงง คำพูดคำจาคือดูโตกว่าคนรุ่นเดียวกันมาก แต่คือกลิ่นอายของวิธีพิมพ์มันไม่ใช่การอวดฉลาดอะค่ะ มันมาจากใจเขาล้วนๆ ดูเป็นผู้ใหญ่ ดูน่านับถือ ซึ่งก็เข้าสเป็คเรา
จะเล่าสิ่งที่เราประทับใจเขา คือเมื่อวันพุธที่ผ่านมาเนี่ยแหละ เขาหันมายิ้มเอียงคอถามเราว่า เห้ยเธอ ตรงนี้ไม่มีคนนั่งใช่ป้ะ คือแอคแทคมากยิ้มนั้น ศรรักปักอก แต่สิ่งที่เราทำคือตอบกลับไปแบบห้วนๆ ไม่มีหรอก แล้วกลับมานั่งทำงานหน้าตึง สาเหตุเพราะเขินค่ะ...
เวิ่นเว้อมามาก อยากให้แชร์ประสบการณ์กันค่ะว่ามีใครเคยเจอกรณีนี้มั้ย แล้วพอเจอจะทำยังไงให้เป้าหมายของเราประสบความสำเร็จคะ ตอนนี้เราอยากคุยกับเขามากๆแต่ไม่รู้จะทำไงดี...