สวัสดีครับ
รู้สึกว่าตัวเองเป็น "คนที่ไม่รักตัวเองครับ"
การใช้ชีวิตประจำวันของผม เหมือนกับไม่ได้ใช้เพื่อตัวเองเลยครับ อยู่ไปเพื่อเพื่อน เพื่อพี่ เพื่อน้อง เป้าหมายก็มีนะครับเเต่ว่ามันไม่ค่อยสำคัญ เหมือนอยํไปวันๆ เอาตรงๆ คือในหัวมีเเต่เรื่อง
"อยากตายจัง" แต่ทุกครั้งที่คิดเรื่องนี้จะรู้สึกว่า ยังไม่หน้าที่ ภาระ ที่เกี่ยวพันกับคนอื่นคอยรั้งไว้อยู่..
กลัวครับ กลัวว่าจะไม่มีสิ่งรั้งไว้
ครั้งนึงเคยนะครับ แต่ทว่าโชคดี เพื่อนโทรมาถามว่าพอดีว่า สบายดีไหม ไม่เจอกันนานแล้ว.....
เคยเจอโพสอันนึงของฝรั่ง ที่ว่า ถ้าเรายอมแพ้กับชีวิต เราจะตาย เหมือนผมตอนนี้ รู้สึกยอมครับแต่ยังเหมือนที่กล่าวไว้ ยังมีภาระอยู่...
ทำยังไงดีครับให้กลับมารู้สึกว่าตนเองมีคุณค่าพอที่จะต้องมีชีวิตอยู่ รู้สึกเคว้งคว้างมากเลยครับ
ขอบคุณที่รับฟังครับ
รู้สึกเป็นคนที่ไม่รักตัวเองครับ
รู้สึกว่าตัวเองเป็น "คนที่ไม่รักตัวเองครับ"
การใช้ชีวิตประจำวันของผม เหมือนกับไม่ได้ใช้เพื่อตัวเองเลยครับ อยู่ไปเพื่อเพื่อน เพื่อพี่ เพื่อน้อง เป้าหมายก็มีนะครับเเต่ว่ามันไม่ค่อยสำคัญ เหมือนอยํไปวันๆ เอาตรงๆ คือในหัวมีเเต่เรื่อง
"อยากตายจัง" แต่ทุกครั้งที่คิดเรื่องนี้จะรู้สึกว่า ยังไม่หน้าที่ ภาระ ที่เกี่ยวพันกับคนอื่นคอยรั้งไว้อยู่..
กลัวครับ กลัวว่าจะไม่มีสิ่งรั้งไว้
ครั้งนึงเคยนะครับ แต่ทว่าโชคดี เพื่อนโทรมาถามว่าพอดีว่า สบายดีไหม ไม่เจอกันนานแล้ว.....
เคยเจอโพสอันนึงของฝรั่ง ที่ว่า ถ้าเรายอมแพ้กับชีวิต เราจะตาย เหมือนผมตอนนี้ รู้สึกยอมครับแต่ยังเหมือนที่กล่าวไว้ ยังมีภาระอยู่...
ทำยังไงดีครับให้กลับมารู้สึกว่าตนเองมีคุณค่าพอที่จะต้องมีชีวิตอยู่ รู้สึกเคว้งคว้างมากเลยครับ
ขอบคุณที่รับฟังครับ