ช่วยอะไร เลี้ยงอะไรไม่ได้สักอย่าง

แค่อยากจะเล่าให้ฟัง ว่า "เรา" เคยช่วยสัตว์ที่ใกล้จะตาย........เพื่อที่จะให้มันตายหลัง เราเคยช่วยลูกนก เลี้ยงตั้งแต่ไม่มีขนจะบินได้ เราไม่ชอบจับสัตว์ยัดกรง แต่เขาไม่บินหนีเราไปไหน เราให้อาหารเขาทุกวัน เขาจะบินอยู่แถวๆบ้านเรา จนวันหนึ่งเขาป่วยตาย เราร้องไห้หนัก   สองเดือนต่อมาเจอ ลูกนกปลิวมาจากรัง สภาพแย่ เพราะตอนนั้น พายุเข้าในคืนก่อนหน้านี้ เราเลยเก็บไป ป้อนอาหาร แล้วเอาทิชชู่มาทำรังให้ วันถัดมาเขาป่วยตาย หลังจากนั้นก็ผ่านมาอีก 1 ปี เจอลูกค้างคาว ตกอยู่ที่ห้องน้ำโรงเรียน หารัง หาฝูงไม่เจอ เลย เก็บมาเลี้ยง เราเดินไปห้องพักครูแล้วขอผลไม้จากครู ระหว่างทางกลับก็บ้านซื้อนมแพะมา ส่วนที่พักผมให้เขาอยู่ใน
กล่องรังแบบมีที่ห้อยหัว (มีปีกแล้วแต่บินไม่ได้) ให้นอนในที่มีอากาศหายใจสดวกและอุณภูมิไม่หนาวมากและไม่ร้อน เลี้ยงมาได้ แค่ 1 วัน เขาก็จากไป
และครั้งนี้เสียใจกว่าครั้งอื่นๆมาก รู้สึกตัวเองอยากช่วยแต่ช่วยไม่ได้สักอย่าง รู้สึกผิดจนอยากจะกลับไปแก้ไขให้ได้      

แต่สุดท้าย ก็อยากเลี้ยงนกอยู่ดีเพราะเป็นคนชอบสัตว์ปีกมาก แต่ก็ไม่คิดจะซื้อมาเลี้ยง เพราะไม่อยากซื้อมาใส่กรงเพราะรู้สึกว่า"สิ่งที่เรารักกำลังเศร้าแต่เรากลับมีความสุขได้ยังไง?" คงไม่มีใครชอบที่โดนขังอยู่ในกรงหรอก

ขอบคุณที่สละเวลาอันมีค่ามาอ่าน