กลับมาแนะนำนิยายแนวจิตวิญญาณให้เผื่อคุณยังไม่เคยอ่าน(ภาค2)

สำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่านกระทู้กระทู้แรก

https://pantip.com/topic/38320479




มนตร์มัศยา โดย ธุวดารา

นักเขียนท่านนี้เธอเขียนนิยายมาแล้วเป็นสิบเรื่อง ซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นนิยายแนวรัก Romantic ไม่รู้นึกอย่างไรถึงได้ผันตัวเองมาเขียนแนวจิตวิญญาณเหนือธรรมชาติเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ปรากฎว่าเธอเขียนได้ดีทีเดียว  เนื้อเรื่องค่อนข้างสดใหม่ การเล่าเรื่องดีไม่รวบรัดหรือเยิ่นเย้อเกินไป ตัวละครมีมิติน่าค้นหา

สำหรับท่านนักอ่านที่ต้องการความน่ากลัวแบบขวัญผวา เรื่องนี้คงไม่สนองความประสงค์ของท่าน แต่ท่านจะได้อรรถรสหลอนแบบเย็นๆ ผสมกับบรรยากาศลี้ลับที่ค่อยๆคลี่คลายไปเรื่อยเนื้อเรื่องย่อมีดังนี้

“ทินเลย์” เป็นนักศึกษาหนุ่มมาจากประเทศภูฏานเข้ามาทำการศึกษาต่อในไทยจนกระทั่งสำเร็จการศึกษา คนรักของเขาที่ภูฏานตัดสินใจบอกเลิกในวันนั้นหลังจากเก็บไว้มานานเพราะกลัวพระเอกเสียสมาธิในการเรียน

พระเอกเยียวยาตัวเองด้วยการเดินทางมาหาข้อมูลที่อำเภอนาแห้ว ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภูฏานที่สองของโลกเพื่อส่งให้คอลัมน์ของหนังสือพิมพ์ โดยไม่รู้ว่าใครหรืออะไรรอเขาให้กลับไปตั้งแต่ชาติที่แล้ว


มาวันแรกก็เกือบเอาชีวิตมาทิ้ง  ไปถ่ายภาพบนยอดน้ำตกก็ถูกอำนาจสะกดให้กระโดดลิ่วลงมาข้างล่าง แล้วพระเอกของเราก็ได้เห็นสิ่งนั้นที่ใต้น้ำ หากไม่ได้”สายธาร” นางเอกของเรื่องช่วยไว้ทัน


นักเขียนบรรยายบุคลิกของ”ทินเลย์”เอาไว้ว่าเป็นคนหล่อแบบน่าเอ็นดู ใครเห็นใครรัก แต่ผมรู้สึกขัดใจเล็กน้อยเพราะช่วงแรกของเรื่องพระเอกอยู่ในสภาวะที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย เผลอ แพล็บๆ อ้าวเดี๋ยวตกน้ำอีกแล้ว เดี๋ยวป่วยหนัก ต้องให้นางเอกของเรื่องคอยเป็นห่วง ดูแลตลอด ทำให้”สายชล”พี่ชายฝาแฝดของนางเอกเฝ้าเขม้นพระเอกตลอด  แต่ แหม มันก็ได้อารมณ์แบบน่ารักๆตรงนี้แหละ


ใครชอบนางเอกขาลุยแบบ”ดาวเรือง”  หรือ “ลูกสาวกำนัน” คงไม่แคล้วหลงรักนางเอก”สายธาร”ในเรื่องนี้เข้าอีกคน (จริงๆในเรื่องเธอเป็นลูกสาวกำนัน) เพราะคุณเธอไม่เกรงกลัวอะไรเลย ทั้งจิตใจและร่างกายแข็งแกร่งยิ่งกว่าพระเอกเสียอีก  โดดน้ำไปงมพระเอกไม่รู้กี่รอบ เห็นตัวอะไรไม่ชอบมาพากลเธอคว้ามีดปักฉึกทันที


ด้านจิตใจเธอก็สูงส่ง เมื่อมีคนเสนอวิธีให้พระเอกรอดตายได้ด้วยการแต่งงานกับคนเกิดมามีดวงข่ม”สิ่งนั้น” ซึ่งก็คือนางเอกของเรา คุณเธอก็ไม่อิดออดแต่อย่างใด “ฉันแต่งกับคุณได้นะ ถ้ามันจะทำให้คุณพ้นเคราะห์ไปได้ ก็แค่ผูกข้อมือกันตามพิธี ไม่ต้องอยู่ด้วยกันสักหน่อย “  พระเอกนั่นแหละตัวอายม้วนกระบิดกระบวนไม่เข้าท่า “ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก ต้องดึงคุณมาวุ่นวายด้วย ทั้งๆที่ผมไม่เป็นคนรักของคุณ”


ถ้าในเรื่องนางเอกลุกขึ้นมายอดหน้าพระเอกสุดหล่อสักทีผมในฐานะคนอ่านก็เข้าใจนะ ผู้หญิงนอนเฝ้าไข้ทั้งคืน โดดไปลากออกมาจากน้ำให้รอดตายไม่รู้กี่หนยังไม่เข้าใจ แถมตอนจบทุกอย่างคลี่คลายลงได้ด้วยดี(เพราะได้นางเอกช่วย ลำพังพระเอกคนเดียวคงไม่รอดตั้งแต่โดนฉุดให้ตกน้ำครั้งแรก) พระเอกมันเดินไปบอกนางเอกหน้าตาเฉยว่า
“ในเมื่อทุกอย่างจบลงแล้ว งานผมที่ได้รับมอบหมายก็เสร็จสิ้น ผมคงต้องกลับแล้ว เพราะไม่มีเหตุผลอยู่ต่อ”


ปรากฎว่านางเอกถึงกับจุกในลำคอจนพูดไม่ออก คือกรูทำให้ยิ้มขนาดนี้แล้วยังไม่ดีพอจะรั้งให้อยู่ต่อ ท้ายที่สุดนางเอกแกร่งของผมก็ไม่พ้นงอนตุ๊บป่องอย่างสตรีเพศทั่วไปครับ 5555

แต่ไม่ต้องห่วงครับเรื่องนี้จบลงแบบสุขขีๆ ด้วยกันทุกฝ่ายครับ แม้แต่ฝ่ายอาฆาตแค้นก็เลิกผูกใจ ลงเอยด้วยดี

นิยายเรื่องนี้น่าอ่านมากครับ สาเหตุที่ผมไม่แตะต้องตัวละครสำคัญอีกตัวของเรื่องเพราะมันคือจุดหักเหที่ทำให้เรื่องสนุกน่าติดตามครับ


ยังมีต่อนะครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่