ผมคุยกับ ผญ คนนึงซึ่งเธออายุมากกว่าผมประมาณ 4 - 5 ปีได้
เป็นคนไกล
รู้จักกันมาประมาณปีนึงได้แล้ว
แล้ววันนึงผมได้บอกไปว่าผมชอบเค้า
แล้วผมก็โดนเค้าปฏิเสธ เพราะตอนนั้นเค้าไม่ต้องการใครเข้ามาในชีวิต
.
.
จนวันนึงที่เค้าเริ่มอยากมีแฟน เค้าก็ได้บอกผมว่า ผมอะนิสัยเด็ก แล้วเค้าก็นิสัยเด็กด้วย ไปด้วยกันยังไงก็บึ้ม
อยากได้คนที่นิสัยโตกว่าหน่อย
.
ผมก็เลยหวังแล้วก็ถอยออกมาก่อน..แต่ว่าตอนนี้ยังคุยกันปกติครับ แต่เหมือนจะไปในทางพี่น้องมากกว่า ไม่มีไรเป็นพิเศษ
..
.
.
.
.
ปัญหาหลักผมว่าน่าจะมาจากนิสัยที่ยังดูเด็ก
ปัญหารองๆมาที่ทำให้ผมนกอาจจะเพราะผมยังไม่เคยลองจีบเค้าจริงๆจังๆดูซักครั้ง ถึงจะมีเป็นห่วงไรบ้างแต่เหมือนมันจะไปทางพี่น้องมากกว่า
.
นอกจากเธอที่บอกว่าผมนิสัยเด็ก
ก่อนหน้านี้ก็มีเพื่อนสนิทมาบ่นใส่ด้วยเรื่องนิสัยของผม พูดทุกอย่างได้ตรงและเจ็บแสบมาก แต่ก็ดีใจที่เพื่อนคนนี้เลือกที่จะบอกตรงๆ ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะเทไปแล้ว(ฮ่าๆๆๆ)
พอหันกลับมาดูตัวเอง มันก็จริงที่ตัวเองนิสัยยังออกเด็กๆ พอนึกแล้วก็รู้สึกรับไม่ได้แล้วก็เจ็บใจ
เพราะที่ผ่านมา เหมือนผมจะเป็นคนที่ บางทีก็ล้มเลิกไรง่ายๆ ท้อบ่อย งอแง ไม่รู้ควบคุมอารมณ์ตัวเอง
เหมือนมันดูออกไปทาง Loser ด้วย
ตอนนี้ก็ 20แล้ว
ต่อให้อายุ 25 หรือ 30 ถ้าผมยังเป็นแบบนี้อยู่ ผมคงเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีให้ใครไม่ได้แน่
ดังนั้นผมอยากจะเปลี่ยนตัวเอง ให้กลายเป็นผู้ใหญ่จริงๆครับ
ตอนนี้ผมกำลังเริ่มค้นหาตัวเอง หางานที่สามารถทำรายได้ไปพร้อมกับเรียนได้ เพื่อไว้ใช้ในอนาคต
และก็กำลังพยายามแก้นิสัยนี้ควบคู่ไปด้วย เป็นไปได้ข้อนี้ ผมอยากแก้ให้ได้โดยเร็วที่สุด
นิสัยเด็กสามารถแก้ได้ใช่ไหม?
สามารถแก้ให้หายขาดหรือแก้ได้อย่างมากที่กี่%?
มีแนวทางอย่างไรบ้าง ?
ระยะเวลา?
---
สุดท้ายแล้ว หากผญคนนั้นยังไม่มีแฟน ถ้าผมสามารถเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นผู้ใหญ่ได้ มีงานมีการเป็นชิ้นเป็นอัน และมั่นใจว่าสามารถดูแลเค้าได้
ถึงตอนนั้น ถ้าผมจะลองเปลี่ยนจากพี่น้องไปลองเข้าหาเธออีกครั้งแล้วจีบแบบจริงจัง จะมีความเป็นไปได้ไหม? แล้วในตอนที่ผมเป็นผู้ใหญ่พอ อายุจะมาเป็นอุปสรรค์ไหม?
ถ้าพิมพ์ผิดหรืออ่านไม่รู้เรื่องก็ขอโทษนะครับ ผมจะออกเป็นคนพูดแล้วคนฟังไม่ค่อยรู้เรื่องหน่อย พิมพ์ก็เช่นกัน
นกเพราะนิสัยเด็ก
เป็นคนไกล
รู้จักกันมาประมาณปีนึงได้แล้ว
แล้ววันนึงผมได้บอกไปว่าผมชอบเค้า
แล้วผมก็โดนเค้าปฏิเสธ เพราะตอนนั้นเค้าไม่ต้องการใครเข้ามาในชีวิต
.
.
จนวันนึงที่เค้าเริ่มอยากมีแฟน เค้าก็ได้บอกผมว่า ผมอะนิสัยเด็ก แล้วเค้าก็นิสัยเด็กด้วย ไปด้วยกันยังไงก็บึ้ม
อยากได้คนที่นิสัยโตกว่าหน่อย
.
ผมก็เลยหวังแล้วก็ถอยออกมาก่อน..แต่ว่าตอนนี้ยังคุยกันปกติครับ แต่เหมือนจะไปในทางพี่น้องมากกว่า ไม่มีไรเป็นพิเศษ
..
.
.
.
.
ปัญหาหลักผมว่าน่าจะมาจากนิสัยที่ยังดูเด็ก
ปัญหารองๆมาที่ทำให้ผมนกอาจจะเพราะผมยังไม่เคยลองจีบเค้าจริงๆจังๆดูซักครั้ง ถึงจะมีเป็นห่วงไรบ้างแต่เหมือนมันจะไปทางพี่น้องมากกว่า
.
นอกจากเธอที่บอกว่าผมนิสัยเด็ก
ก่อนหน้านี้ก็มีเพื่อนสนิทมาบ่นใส่ด้วยเรื่องนิสัยของผม พูดทุกอย่างได้ตรงและเจ็บแสบมาก แต่ก็ดีใจที่เพื่อนคนนี้เลือกที่จะบอกตรงๆ ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะเทไปแล้ว(ฮ่าๆๆๆ)
พอหันกลับมาดูตัวเอง มันก็จริงที่ตัวเองนิสัยยังออกเด็กๆ พอนึกแล้วก็รู้สึกรับไม่ได้แล้วก็เจ็บใจ
เพราะที่ผ่านมา เหมือนผมจะเป็นคนที่ บางทีก็ล้มเลิกไรง่ายๆ ท้อบ่อย งอแง ไม่รู้ควบคุมอารมณ์ตัวเอง
เหมือนมันดูออกไปทาง Loser ด้วย
ตอนนี้ก็ 20แล้ว
ต่อให้อายุ 25 หรือ 30 ถ้าผมยังเป็นแบบนี้อยู่ ผมคงเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีให้ใครไม่ได้แน่
ดังนั้นผมอยากจะเปลี่ยนตัวเอง ให้กลายเป็นผู้ใหญ่จริงๆครับ
ตอนนี้ผมกำลังเริ่มค้นหาตัวเอง หางานที่สามารถทำรายได้ไปพร้อมกับเรียนได้ เพื่อไว้ใช้ในอนาคต
และก็กำลังพยายามแก้นิสัยนี้ควบคู่ไปด้วย เป็นไปได้ข้อนี้ ผมอยากแก้ให้ได้โดยเร็วที่สุด
นิสัยเด็กสามารถแก้ได้ใช่ไหม?
สามารถแก้ให้หายขาดหรือแก้ได้อย่างมากที่กี่%?
มีแนวทางอย่างไรบ้าง ?
ระยะเวลา?
---
สุดท้ายแล้ว หากผญคนนั้นยังไม่มีแฟน ถ้าผมสามารถเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นผู้ใหญ่ได้ มีงานมีการเป็นชิ้นเป็นอัน และมั่นใจว่าสามารถดูแลเค้าได้
ถึงตอนนั้น ถ้าผมจะลองเปลี่ยนจากพี่น้องไปลองเข้าหาเธออีกครั้งแล้วจีบแบบจริงจัง จะมีความเป็นไปได้ไหม? แล้วในตอนที่ผมเป็นผู้ใหญ่พอ อายุจะมาเป็นอุปสรรค์ไหม?
ถ้าพิมพ์ผิดหรืออ่านไม่รู้เรื่องก็ขอโทษนะครับ ผมจะออกเป็นคนพูดแล้วคนฟังไม่ค่อยรู้เรื่องหน่อย พิมพ์ก็เช่นกัน