เมื่อจุดสิ้นสุดของความรักใกล้มาถึง เราคงต้องเตรียมใจที่จะต้องบอกลา วันนี้รัก แต่พรุ่งนี้อาจจะไม่รักแล้วก็ได้ แต่ก่อนอื่น ก่อนจะจบความสัมพันธ์ คุณคิดดีแล้วหรือยังที่จะเสียมันไป
คุณอาจจะมองว่า เธอเอาแต่ใจ แต่ไม่เคยดูเหตุผลของเธอเลย ในความรักไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบ เราต่างหาความสมบูรณ์แบบทั้งในตัวเองและจากผู้อื่น ดั้งนั้นเราควร มองให้ดีก่อนที่จะจบความรักลง เพราะมันอาจจะไม่กลับมาอีกแล้วตลอดกาล ลองคิดดู ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน คุณได้อะไรจากเธอมาบ้าง หรือ เธอได้ให้อะไรกับคุณมาบ้าง คุณอาจจะรู้ถึงคุณค่าของมันเวลาที่เสียมันไป ตัวผมเอง เป็นคนนึงที่เมื่อก่อน ไม่เคยเห็นค่าของผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะด้วยแรงกดดัน จากทั้งเธอและโลกภายนอก จึงทำให้ผมได้เสียเธอไป วันแรกๆที่เราเสียใครบางคนไป อาจจะไม่เจ็บปวดเท่ากับ วันที่เรามานั่งนึกถึง ช่วงเวลาต่างๆที่เคยมีให้กัน ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้าย ยื่งความรักที่ได้มาง่ายๆ เรายิ่งเสียมันไปได้ง่ายๆ แต่บางครั้งอะไรยากหรือง่าย ไม่ได้ยากหรือง่ายด้วยตัวมันเอง แต่เป็นความคิดของเรา ที่ทำให้เรามองสิ่งนั้นว่าง่าย เราจึงไม่เห็นคุณค่าของมันอย่างแท้จริง แต่ความรักในอดีตก็เป็นได้แต่ความจำ ถึงเรามีช่วงเวลาดีๆให้กัน แต่ช่วงเวลานั้นได้หายไปแล้ว ปัจจุบันคือความจริง ความจำทำให้เราเจ็บและรู้สึกผิดแต่ไม่เคย ทำให้ความจริงเปลี่ยนไปได้ เราอาจจะอยากลืมตามาแล้ว ยังอยากให้ความรัก ยังอยู่กับเราเหมือนในความทรงจำของเรา แต่ความจริงคือ ความรักได้จบลงไปแล้วไม่ว่าด้วย คุณเองหรือตัวเขาคนนั้น ถ้าคุณยังทำใจไม่ได้ ไม่ใช่เพราะว่า คุณนั้นอ่อนแอ่ แต่คุณยังรู้สึกกับความจำดีๆที่เคยมีให้กัน คนเราปกติจะอยู่กับอดีตและปล่อยให้อดีตทำลาย ปัจจุบันและอนาคต แต่ไม่มีใครในโลกสามารถ เปลี่ยนแปลงอดีตได้ ดังนั้นเราความแยกระหว่าง ความจริงกับความจำ
บางครั้ง คนเราจะรู้สึกไม่มีค่าเวลาที่ คนที่เรารักไม่เห็นค่าของเรา แต่ตัวเรานั้นเองมีค่าในด้านใดด้านหนึ่งใช้แรงผลักดันที่คนอื่นมองว่าเรา ไม่มีค่าทำให้ตัวเองมีค่า เช่นผม เมื่อความรักของผมจบลง ผมมานั่งคิดว่าทำไมเรายังไม่สมหวังกับความรัก ผมจึงใช้แรกผลักดันนั้น พัฒนาตนเองทั้งในด้านจิตใจและร่างกาย ผมเชื่อว่าทุกคนสามารถผ่านความรัก ที่ไม่สมหวังและใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ให้ดีที่สุด
ปล.ถ้าผมสามารถเลือกได้ผมคงอยากให้เราได้มาเจอกันอัก
การจากลาอาจะไม่ได้พาเรามาเจอกันอีก
คุณอาจจะมองว่า เธอเอาแต่ใจ แต่ไม่เคยดูเหตุผลของเธอเลย ในความรักไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบ เราต่างหาความสมบูรณ์แบบทั้งในตัวเองและจากผู้อื่น ดั้งนั้นเราควร มองให้ดีก่อนที่จะจบความรักลง เพราะมันอาจจะไม่กลับมาอีกแล้วตลอดกาล ลองคิดดู ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน คุณได้อะไรจากเธอมาบ้าง หรือ เธอได้ให้อะไรกับคุณมาบ้าง คุณอาจจะรู้ถึงคุณค่าของมันเวลาที่เสียมันไป ตัวผมเอง เป็นคนนึงที่เมื่อก่อน ไม่เคยเห็นค่าของผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะด้วยแรงกดดัน จากทั้งเธอและโลกภายนอก จึงทำให้ผมได้เสียเธอไป วันแรกๆที่เราเสียใครบางคนไป อาจจะไม่เจ็บปวดเท่ากับ วันที่เรามานั่งนึกถึง ช่วงเวลาต่างๆที่เคยมีให้กัน ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้าย ยื่งความรักที่ได้มาง่ายๆ เรายิ่งเสียมันไปได้ง่ายๆ แต่บางครั้งอะไรยากหรือง่าย ไม่ได้ยากหรือง่ายด้วยตัวมันเอง แต่เป็นความคิดของเรา ที่ทำให้เรามองสิ่งนั้นว่าง่าย เราจึงไม่เห็นคุณค่าของมันอย่างแท้จริง แต่ความรักในอดีตก็เป็นได้แต่ความจำ ถึงเรามีช่วงเวลาดีๆให้กัน แต่ช่วงเวลานั้นได้หายไปแล้ว ปัจจุบันคือความจริง ความจำทำให้เราเจ็บและรู้สึกผิดแต่ไม่เคย ทำให้ความจริงเปลี่ยนไปได้ เราอาจจะอยากลืมตามาแล้ว ยังอยากให้ความรัก ยังอยู่กับเราเหมือนในความทรงจำของเรา แต่ความจริงคือ ความรักได้จบลงไปแล้วไม่ว่าด้วย คุณเองหรือตัวเขาคนนั้น ถ้าคุณยังทำใจไม่ได้ ไม่ใช่เพราะว่า คุณนั้นอ่อนแอ่ แต่คุณยังรู้สึกกับความจำดีๆที่เคยมีให้กัน คนเราปกติจะอยู่กับอดีตและปล่อยให้อดีตทำลาย ปัจจุบันและอนาคต แต่ไม่มีใครในโลกสามารถ เปลี่ยนแปลงอดีตได้ ดังนั้นเราความแยกระหว่าง ความจริงกับความจำ
บางครั้ง คนเราจะรู้สึกไม่มีค่าเวลาที่ คนที่เรารักไม่เห็นค่าของเรา แต่ตัวเรานั้นเองมีค่าในด้านใดด้านหนึ่งใช้แรงผลักดันที่คนอื่นมองว่าเรา ไม่มีค่าทำให้ตัวเองมีค่า เช่นผม เมื่อความรักของผมจบลง ผมมานั่งคิดว่าทำไมเรายังไม่สมหวังกับความรัก ผมจึงใช้แรกผลักดันนั้น พัฒนาตนเองทั้งในด้านจิตใจและร่างกาย ผมเชื่อว่าทุกคนสามารถผ่านความรัก ที่ไม่สมหวังและใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ให้ดีที่สุด
ปล.ถ้าผมสามารถเลือกได้ผมคงอยากให้เราได้มาเจอกันอัก