เด็กคนนึงที่ไม่มีความฝันเป็นของตัวเอง

อย่าซ้ำเติมกันเลย
ขออระบายชีวิตเด็กคนนึงที่......
ไม่มีโอกาสได้ฝันว่าอยากเป็นอะไร
ไม่มีโอกาสได้ลอง
ไม่มีโอกาสได้เลือกเรียนในสิ่งที่ตัวเองอยากเรียน
ไม่มีโอกาสเลือกใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง
พูดอะไรไป เสนออะไรไปก็โดนตัดไปสะหมด
ไม่เคยได้กำลังใจจากคนทางบ้าน ถ้าพูดว่าเหนื่อยท้อคำที่ได้กลับมาคือคำด่า คำตัดกำลังใจ
ณ ปัจจุบัน​เรียนจบแล้วก็ยังไม่รู้ตัวเองว่าชอบอะไร เพราะความฝันของคนทางบ้านมันเต็มไปหมดเลย
ชีวิตของผู้หญิงที่อยู่ในกรอบมากเกินไป แล้วไม่รู้จะเริ่มยังไง จะไประบายกับใครกับเพื่อนคุยไปคุยมากลายเป็นว่าเพื่อนระบายให้เราฟัง