กาลครั้งหนึ่ง
เราไม่มีเพื่อนที่เข้ากับเราได้มากเท่าไหร่
แต่เรารักมีเพื่อนรัก เราทะเลาะกับเพื่อนรัก
จนไม่ได้คุยนานมาก
พอขึ้นมอปลาย เราเหมือนตัวคนเดียว
เรามีปัญหาครอบครัว เราไม่ได้อยู่บ้านเกิด
ไม่มีญาติ ไม่มีพี่น้อง พ่อทำงานหนัก ไม่กลับบ้าน
แม่เป็นคนไม่เต็มร้อย เราเป็นเด็กเรียนดีที่เชื่อฟังบ้านทีที่เราเกิด ตอนนั้นเรามีปัญหา ท่ามกลางปัญหามากมาย ไม่มีคนเข้าใจ เรากลับได้เจอคนคนนึง เค้าเป็นเกย์ แต่เค้าเป็นเพื่อนที่ดีมาก เค้าคอยรับฟัง คอยทำให้เรายิ้ม ทำให้เรารู้สึกอบอุ่น เค้าเป็นเพื่อนที่เข้าถึงเรา และเราก็เข้าถึงเค้า แบบไม่เคยไว้ใจใครเท่านี้มาก่อน เราร้องไห้ เค้าก็อยู่ข้างๆ เราไล่เค้าไปตั้งหลายครั้ง เค้าก็ไม่ยอมไปไหน เค้าเล่นมุกทะลึ่ง เล่นมุกขอเป็นแฟนบลาๆ จนกระทั่ง เราตกหลุมรัก ก่อนจบมอปลาย เราคุยกันมากกว่าเพื่อน แต่สุดท้าย เราก็ไม่ได้เจอกันอีก เราทะเลาะกัน ผ่านไลน์ เฟส แต่ไม่ยอมมาเจอกัน เค้าบอก ว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เค้าสอบติดมหาลัยดัง เราซิ่ว แต่เราก็ติดมอดังตามไปอีกปีคนละมอ ผ่านมาสองปีแล้ว เรามองหาเค้าตลอด เราอยากเจอเค้ามากๆ ทุกครั้งที่ผ่านบ้านเค้า เรามองหน้าต่างบ้านเค้าทุกครั้ง เรารู้ว่าความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้แล้ว เวลาที่เราซิ่วตอนอยู่บ้าน เราจะมองหาคิวรถ ว่าเค้ากลับบ้านบ้างมั้ยจากที่เรียน เวลาไปที่ห้างดังแถวมอเค้า เราก็จะ หลบสายตา แต่เราก็ยังมองหาเค้า สองปีแล้ว ที่ชีวิตเรา ไม่ได้โคจรมาเจอกัน เรายังรู้สึก แล้วก็ไม่รู้ว่า เราจะรู้สึกไปอีกนานแค่ไหน บางครั้งเราก็แค่หวังว่าเค้าจะสบายดี จากที่เคยคุยกันตลอด สนิทกันมากๆ คุยกันได้ทุกเรื่อง เป็นกำลังใจให้เรา ตอนนี้ เค้าอยู่ไหน เราไม่อยากตามหา แต่เราก็อยากเจอ เราอยากให้เป็นความบังเอิญ แต่เราก็ไม่อยากเจอ... ความรัก
โอ้ความรักช่างอ่อนหวาน เธออยู่ไหน โอ้ความรักฉันอยากพบเธอ
เราไม่มีเพื่อนที่เข้ากับเราได้มากเท่าไหร่
แต่เรารักมีเพื่อนรัก เราทะเลาะกับเพื่อนรัก
จนไม่ได้คุยนานมาก
พอขึ้นมอปลาย เราเหมือนตัวคนเดียว
เรามีปัญหาครอบครัว เราไม่ได้อยู่บ้านเกิด
ไม่มีญาติ ไม่มีพี่น้อง พ่อทำงานหนัก ไม่กลับบ้าน
แม่เป็นคนไม่เต็มร้อย เราเป็นเด็กเรียนดีที่เชื่อฟังบ้านทีที่เราเกิด ตอนนั้นเรามีปัญหา ท่ามกลางปัญหามากมาย ไม่มีคนเข้าใจ เรากลับได้เจอคนคนนึง เค้าเป็นเกย์ แต่เค้าเป็นเพื่อนที่ดีมาก เค้าคอยรับฟัง คอยทำให้เรายิ้ม ทำให้เรารู้สึกอบอุ่น เค้าเป็นเพื่อนที่เข้าถึงเรา และเราก็เข้าถึงเค้า แบบไม่เคยไว้ใจใครเท่านี้มาก่อน เราร้องไห้ เค้าก็อยู่ข้างๆ เราไล่เค้าไปตั้งหลายครั้ง เค้าก็ไม่ยอมไปไหน เค้าเล่นมุกทะลึ่ง เล่นมุกขอเป็นแฟนบลาๆ จนกระทั่ง เราตกหลุมรัก ก่อนจบมอปลาย เราคุยกันมากกว่าเพื่อน แต่สุดท้าย เราก็ไม่ได้เจอกันอีก เราทะเลาะกัน ผ่านไลน์ เฟส แต่ไม่ยอมมาเจอกัน เค้าบอก ว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เค้าสอบติดมหาลัยดัง เราซิ่ว แต่เราก็ติดมอดังตามไปอีกปีคนละมอ ผ่านมาสองปีแล้ว เรามองหาเค้าตลอด เราอยากเจอเค้ามากๆ ทุกครั้งที่ผ่านบ้านเค้า เรามองหน้าต่างบ้านเค้าทุกครั้ง เรารู้ว่าความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้แล้ว เวลาที่เราซิ่วตอนอยู่บ้าน เราจะมองหาคิวรถ ว่าเค้ากลับบ้านบ้างมั้ยจากที่เรียน เวลาไปที่ห้างดังแถวมอเค้า เราก็จะ หลบสายตา แต่เราก็ยังมองหาเค้า สองปีแล้ว ที่ชีวิตเรา ไม่ได้โคจรมาเจอกัน เรายังรู้สึก แล้วก็ไม่รู้ว่า เราจะรู้สึกไปอีกนานแค่ไหน บางครั้งเราก็แค่หวังว่าเค้าจะสบายดี จากที่เคยคุยกันตลอด สนิทกันมากๆ คุยกันได้ทุกเรื่อง เป็นกำลังใจให้เรา ตอนนี้ เค้าอยู่ไหน เราไม่อยากตามหา แต่เราก็อยากเจอ เราอยากให้เป็นความบังเอิญ แต่เราก็ไม่อยากเจอ... ความรัก