เราเป็นคน จ.ระยองค่ะ ได้แฟนคนอีสาน จ.เลย อยู่กันมา 9ปี ลูก1.คน เราทำอาชีพค้าขายค่ะ แฟนทำงานโรงงาน
ตอนแฟนทำงานก็อยู่บ้านเรานี่แหละค่ะ แต่มันเป็นปัญหาตั้งแต่เราอยู่ด้วยกันใหม่ๆ เลยค่ะ ตอนอยู่ด้วยกันใหม่ๆเราตั้งความหวังไว้มากค่ะว่าต้องมีเงินเก็บ มีบ้าน มีรถ ทำงานไม่ค่อยกินค่อยใช้ หาได้เก็บอย่างเดียว ตอนนั้นเราทำงานบริษัททั้งคู่ค่ะ เริ่มใช้ชีวิตกันแบบอยู่กินได้ 5-6 เเดือน เริ่มมีเงินเก็บทุกเดือน เพราะเรามีแค่ค่ามอเตอร์ไซค์อย่างเดียวต่อเดือน แฟนอยู่บ้านเราค่ะ (แม่เราให้อยู่แยกอีก1หลัง) เหมือนชีวิตจะไปได้สวยใช่ใหมคะ
แต่........ พอเริ่มมีเงินเก็บ พี่สาวเค้าก็โทรมาขอยืมตังค์บ่อยมาก แบบทุกเดือน 3-4 พันบ้าง 5-6 พันบ้าง แล้วหลักหมื่นก็มีค่ะ
ซึ่งตอนนั้นแฟนเราให้ทุกรอบตามที่ขอ บางครั้งแม่เค้าก็โทรมาขอเงินซื้อปุ๋ยใส่ไร่
เงินเก็บเราค่อยๆหายไปเรื่อยๆ ((ตอนนั้นเราเครียดมาก ไม่เคยได้คืนซักบาทเดียว))คุยกับแฟนเค้าก็บอกบ้านเค้าเป็นแบบนี้จะให้ทำไง
เราก็เลยตัดปัญหาโดยการเพิ่มภาระ ออกรถเก๋ง1 คัน เผื่อแฟนจะคิดได้บ้างว่าเราต้องสร้างอนาคตนะ พอเราออกรถมามีภาระผ่อนอยู่ที่ 8 พันกว่าต่อเดือน ก็ยังเจอปัญหาเดิมๆ
""เราท้อ"""แต่เล่าให้ไครฟังไม่ได้ เราเครียด((แฟนว่าเราใจแคบ)) ท้อแบบไม่มีกำลังใจทำงานเลยช่วงนั้น เราก็เลยคิดว่าเราต้องใช้เงินตัวเองบ้าง.ก็เริ่มซื้อเสื้อผ้า,ของแต่งตัว,ของฟุ่มเฟือยที่ตัวเองอยากได้แต่ไม่กล้าซื้อ เพราะคิดว่าตัวเองได้ใช้ยังดีกว่าให้คนอื่นใช้. แล้วเงินเก็บก็ไม่ค่อยจะมีแล้ว เราตั้งใจใช้เดือนชนเดือน พี่สาวแฟนก็โทรมาว่ยืมเหมือนเดิม รอบนี้แฟนบอกว่าไม่มี พี่สาวแฟนก็เงียบไปหลายเดือนเฃลย
หลังจากนั้นไม่กี่เดือนเราก็ท้อง พี่สาวแฟนก็โทรมาขอเหมือนเดิม แฟนเราก็บอกให้ไม่ได้เหมือนเดิมนะ เราท้องแล้ว แล้วก็ออกจากงานเพราะแพ้ท้องมาก ((งานเราเป็นหน้าที่คนเดียว เกรงใจผู้จัดการ เค้าต้องมีคนช่วยตลอด แต่เราแพ้ท้องหนักเราเลยลาออกจากงาน เพื่อเค้าจะได้รับคนใหม่เข้ามาช่วยงาน))
จนกระทั่งเราคลอด ก็โทรมาขอตลอด แต้รู้สึกดีที่แฟนปฎิเสธตลอด เราว่าแฟนเราเริ่มคิดได้แล้ว ทีแรกเราก็สบายใจ
พอเราคลอด เลี้ยงลูกได้ 4 เดือน ทีแรกเราจะหางานต่อเลยคุยกับแฟน ตกลงกันว่าให้แม่แฟนเลี้ยงลูก เราก็รู้สึกไม่สบายใจเราอยากเลี้ยงเองมากกว่า เราก็เลยว่าจะขายของ แล้วเลี้ยงลูกเอง แต่เหมือนแม่แฟนไม่ยอมเพราะหลานคนแรก ยอมเช่ารถมาจาก จ.เลย มารับหลานไป แฟนเราก็ไม่ปฎิเสธ บอกเราจะได้ทำงาน. แต่เราก็ยึดที่จะขายของ "สรุปเค้าก็เอาลูกไปเลี้ยง" เราก็ขายของ
ส่วนพี่สาวเขาพอเรามีลูกก็ไม่ค่อยโทรมายืมเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเค้ากู้เงินได้หลักล้าน
ช่วงลูกเรากินนม เราส่งให้เดือนละ 5,000 พอเลิกนม เราส่งให้เดือนละ 3,000 เพราะเป็นบ้านนอกแบบมากๆ
พอลูกไปอยู่ที่นั่น เรากับแฟนกลับบ้านทุกเทศกาล เป็นอย่างนี้ตลอด จนตอนนี้ลูกได้ 6 ขวบ
""ปัญหาที่หนักสุดก็ตรงนี้ด้วยค่ะ กลับบ้านทุกเทศกาล เงืนไม่เคยมีเก็บ กลับแต่ละรอบเค้าซื้อของเข้าบ้านเค้าทุกรอบ ให้ครอบครัวเค้า
จากระยอง ไป จ.เลย ก็ไม่ได้ไกล้ๆ บอกตามตรงค่ะแม่เราไม่เคยขอเงินเราซักบาท บ้านก็ให้เราอยู่ ช่วยเหลือเราสารพัด แม่เราก็บ่นนะคะ ว่าแฟนกลับบ้านบ่อยแล้วกลับแต่ละรอบใช้เงินเยอะแล้วจะมีเก็บกันเหรอ เราก็คุยกันกับแฟน แฟนบอกว่าเราไม่ใช่คนต่างจังหวัดคงไม่เข้าใจ เพราะคนต่างจังหวัดเค้าเป็นแบบนี้
**บางครั้งเราก็คิดว่า หรือเราใจคับแคบจริงๆ**
เราขายของก็รายได้หลักหมื่นต้นๆ พอได้ค่ากับข้าว ใช้ถึงสิ้นเดือน
แฟนเราเงินเดือน 2 หมื่นกว่า รวมโอก็ 3 หมื่นนิดๆ. พอเริ่มมีเก็บก็ถึงช่วงเทศกาลอีก กลับทีหมดเยอะมีไปหลัก 4-5 หมื่นกลับมาเหลือ หลักพัน
ล่าสุดกลับบ้านโบนัสออกรวมๆ หลักแสน จ่ายค่าใช้จ่ายเหลือ 7 หมื่น จนกลับมาระยองตอนนีเหลือเงิน 2 หมื่น ซึ่งเราไม่ได้อะไรเลยนะคะ เค้าให้บ้านเค้าล้วนๆ. เค้าบอกมันคือความสุข ได้ไปหาลูก หาพ่อแม่เค้า.
เวลากลับบ้าน แม่เค้าก็จะหาแต่ของที่ลูกตัวเองชอบกิน แบบของป่า ของดิบ ซึ่งเราไม่กินค่ะ เราต้องหากินเองทุกอย่างทุกครั้งที่ไปบ้านแฟน เราก็น้อยใจนะ แต่ตรงนี้เราโอเครอยู่ เรารับได้ แม้แต่แฟนเราก็ไม่ได้ห่วงเรานะ เรื่องกินได้ กินไม่ได้
ช่วยบอกเราทีค่ะ เราต้องทำยังไง หรือสิ่งที่เขาทำมันถูก แต่ใจเราคับแคบเอง
มีปัญหาอย่างนี้ทุกปี ทุกเทศกาลค่ะ
ไครที่ทำงาน ตจว. แล้วกลับบ้านบ่อยเกิน ทำให้มีปัญหาครอบครัวใหมคะ
ตอนแฟนทำงานก็อยู่บ้านเรานี่แหละค่ะ แต่มันเป็นปัญหาตั้งแต่เราอยู่ด้วยกันใหม่ๆ เลยค่ะ ตอนอยู่ด้วยกันใหม่ๆเราตั้งความหวังไว้มากค่ะว่าต้องมีเงินเก็บ มีบ้าน มีรถ ทำงานไม่ค่อยกินค่อยใช้ หาได้เก็บอย่างเดียว ตอนนั้นเราทำงานบริษัททั้งคู่ค่ะ เริ่มใช้ชีวิตกันแบบอยู่กินได้ 5-6 เเดือน เริ่มมีเงินเก็บทุกเดือน เพราะเรามีแค่ค่ามอเตอร์ไซค์อย่างเดียวต่อเดือน แฟนอยู่บ้านเราค่ะ (แม่เราให้อยู่แยกอีก1หลัง) เหมือนชีวิตจะไปได้สวยใช่ใหมคะ
แต่........ พอเริ่มมีเงินเก็บ พี่สาวเค้าก็โทรมาขอยืมตังค์บ่อยมาก แบบทุกเดือน 3-4 พันบ้าง 5-6 พันบ้าง แล้วหลักหมื่นก็มีค่ะ
ซึ่งตอนนั้นแฟนเราให้ทุกรอบตามที่ขอ บางครั้งแม่เค้าก็โทรมาขอเงินซื้อปุ๋ยใส่ไร่
เงินเก็บเราค่อยๆหายไปเรื่อยๆ ((ตอนนั้นเราเครียดมาก ไม่เคยได้คืนซักบาทเดียว))คุยกับแฟนเค้าก็บอกบ้านเค้าเป็นแบบนี้จะให้ทำไง
เราก็เลยตัดปัญหาโดยการเพิ่มภาระ ออกรถเก๋ง1 คัน เผื่อแฟนจะคิดได้บ้างว่าเราต้องสร้างอนาคตนะ พอเราออกรถมามีภาระผ่อนอยู่ที่ 8 พันกว่าต่อเดือน ก็ยังเจอปัญหาเดิมๆ
""เราท้อ"""แต่เล่าให้ไครฟังไม่ได้ เราเครียด((แฟนว่าเราใจแคบ)) ท้อแบบไม่มีกำลังใจทำงานเลยช่วงนั้น เราก็เลยคิดว่าเราต้องใช้เงินตัวเองบ้าง.ก็เริ่มซื้อเสื้อผ้า,ของแต่งตัว,ของฟุ่มเฟือยที่ตัวเองอยากได้แต่ไม่กล้าซื้อ เพราะคิดว่าตัวเองได้ใช้ยังดีกว่าให้คนอื่นใช้. แล้วเงินเก็บก็ไม่ค่อยจะมีแล้ว เราตั้งใจใช้เดือนชนเดือน พี่สาวแฟนก็โทรมาว่ยืมเหมือนเดิม รอบนี้แฟนบอกว่าไม่มี พี่สาวแฟนก็เงียบไปหลายเดือนเฃลย
หลังจากนั้นไม่กี่เดือนเราก็ท้อง พี่สาวแฟนก็โทรมาขอเหมือนเดิม แฟนเราก็บอกให้ไม่ได้เหมือนเดิมนะ เราท้องแล้ว แล้วก็ออกจากงานเพราะแพ้ท้องมาก ((งานเราเป็นหน้าที่คนเดียว เกรงใจผู้จัดการ เค้าต้องมีคนช่วยตลอด แต่เราแพ้ท้องหนักเราเลยลาออกจากงาน เพื่อเค้าจะได้รับคนใหม่เข้ามาช่วยงาน))
จนกระทั่งเราคลอด ก็โทรมาขอตลอด แต้รู้สึกดีที่แฟนปฎิเสธตลอด เราว่าแฟนเราเริ่มคิดได้แล้ว ทีแรกเราก็สบายใจ
พอเราคลอด เลี้ยงลูกได้ 4 เดือน ทีแรกเราจะหางานต่อเลยคุยกับแฟน ตกลงกันว่าให้แม่แฟนเลี้ยงลูก เราก็รู้สึกไม่สบายใจเราอยากเลี้ยงเองมากกว่า เราก็เลยว่าจะขายของ แล้วเลี้ยงลูกเอง แต่เหมือนแม่แฟนไม่ยอมเพราะหลานคนแรก ยอมเช่ารถมาจาก จ.เลย มารับหลานไป แฟนเราก็ไม่ปฎิเสธ บอกเราจะได้ทำงาน. แต่เราก็ยึดที่จะขายของ "สรุปเค้าก็เอาลูกไปเลี้ยง" เราก็ขายของ
ส่วนพี่สาวเขาพอเรามีลูกก็ไม่ค่อยโทรมายืมเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเค้ากู้เงินได้หลักล้าน
ช่วงลูกเรากินนม เราส่งให้เดือนละ 5,000 พอเลิกนม เราส่งให้เดือนละ 3,000 เพราะเป็นบ้านนอกแบบมากๆ
พอลูกไปอยู่ที่นั่น เรากับแฟนกลับบ้านทุกเทศกาล เป็นอย่างนี้ตลอด จนตอนนี้ลูกได้ 6 ขวบ
""ปัญหาที่หนักสุดก็ตรงนี้ด้วยค่ะ กลับบ้านทุกเทศกาล เงืนไม่เคยมีเก็บ กลับแต่ละรอบเค้าซื้อของเข้าบ้านเค้าทุกรอบ ให้ครอบครัวเค้า
จากระยอง ไป จ.เลย ก็ไม่ได้ไกล้ๆ บอกตามตรงค่ะแม่เราไม่เคยขอเงินเราซักบาท บ้านก็ให้เราอยู่ ช่วยเหลือเราสารพัด แม่เราก็บ่นนะคะ ว่าแฟนกลับบ้านบ่อยแล้วกลับแต่ละรอบใช้เงินเยอะแล้วจะมีเก็บกันเหรอ เราก็คุยกันกับแฟน แฟนบอกว่าเราไม่ใช่คนต่างจังหวัดคงไม่เข้าใจ เพราะคนต่างจังหวัดเค้าเป็นแบบนี้
**บางครั้งเราก็คิดว่า หรือเราใจคับแคบจริงๆ**
เราขายของก็รายได้หลักหมื่นต้นๆ พอได้ค่ากับข้าว ใช้ถึงสิ้นเดือน
แฟนเราเงินเดือน 2 หมื่นกว่า รวมโอก็ 3 หมื่นนิดๆ. พอเริ่มมีเก็บก็ถึงช่วงเทศกาลอีก กลับทีหมดเยอะมีไปหลัก 4-5 หมื่นกลับมาเหลือ หลักพัน
ล่าสุดกลับบ้านโบนัสออกรวมๆ หลักแสน จ่ายค่าใช้จ่ายเหลือ 7 หมื่น จนกลับมาระยองตอนนีเหลือเงิน 2 หมื่น ซึ่งเราไม่ได้อะไรเลยนะคะ เค้าให้บ้านเค้าล้วนๆ. เค้าบอกมันคือความสุข ได้ไปหาลูก หาพ่อแม่เค้า.
เวลากลับบ้าน แม่เค้าก็จะหาแต่ของที่ลูกตัวเองชอบกิน แบบของป่า ของดิบ ซึ่งเราไม่กินค่ะ เราต้องหากินเองทุกอย่างทุกครั้งที่ไปบ้านแฟน เราก็น้อยใจนะ แต่ตรงนี้เราโอเครอยู่ เรารับได้ แม้แต่แฟนเราก็ไม่ได้ห่วงเรานะ เรื่องกินได้ กินไม่ได้
ช่วยบอกเราทีค่ะ เราต้องทำยังไง หรือสิ่งที่เขาทำมันถูก แต่ใจเราคับแคบเอง
มีปัญหาอย่างนี้ทุกปี ทุกเทศกาลค่ะ