เพราะเหตุใดเด็กไทยถึงยังไม่เก่งภาษาอังกฤษ?

วันนี้สมัครพันทิปเป็นครั้งแรก เพื่อเข้ามาสอบถามตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ทั้งๆ ที่ตอนนี้เราเข้าสู่ยุคอาเซียน ได้เปิดรับเทคโนโลยีและนวัตกรรมใหม่ๆ เข้ามาค่อนข้างมากกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด แต่เด็กไทยทั่วๆ ไปโดยส่วนใหญ่ก็จะยังไม่เก่งภาษาอังกฤษ ยิ่งตามโรงเรียนรัฐ ที่อยู่ต่างอำเภอ ต่างจังหวัด เด็กๆ จะมีความเกลียดชังในภาษาอังกฤษกันอยู่เยอะมาก ถ้ามีนักเรียนสัก 1,000 คน เด็กที่จะชอบและเก่งในวิชาภาษาอังกฤษ มีไม่ถึง 20 คน บางโรงเรียนถึงขั้นว่าสอบวัดระดับผลทางการเรียนในวิชาภาษาอังกฤษ ไม่ผ่านเกณฑ์เลยยกสายชั้น

เลยอยากให้หลายๆ คนเข้ามาช่วยตอบหน่อยค่ะว่าเพราะเหตุใดปัญหานี้ยังเกิดขึ้นอยู่ ควรทำวิธีใดเพื่อแก้ปัญหาและเพื่อผลลัพธ์ที่ดีขึ้น อยากรู้ในทุกๆ มุมมองเลยค่ะ ไม่ว่าคุณจะเป็นคนที่เก่งภาษาอังกฤษ / ไม่เก่งภาษาอังกฤษเลย / เคยเกลืยดมาก่อนแต่ปัจจุบันเก่งแล้ว คุณคิดว่าสิ่งไดทำให้คุณไม่สนใจในวิชาภาษาอังกฤษ

อีกคำตอบนึงที่เราได้ยินได้เจอบ่อย ก็ไม่แน่ใจว่าประชดประชันรึเปล่านะคะ เช่น ภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่, พูดอังกฤษได้แล้วมันวิเศษตรงไหน จะเอาแค่ภาษาต่างชาติมาตัดสินคนอื่นหรอ? บลา บลา ..มันก็เป็นสิทธิ์ของทุกคนที่จะคิดแบบนี้ ก็ไม่ว่ากันค่ะ แต่อย่างน้อยก็ช่วยหมุนตามโลกนิดนึงได้ไหมหละคะ ทุกวันนี้เราไม่ได้ส่งจดหมายถึงกันโดยผูกใส่ขานกพิราบ หรือคุณอาจจะมีปมกับอาจารย์ผู้สอน เลยส่งผลให้คุณไม่ชอบศาสตร์ในวิชานี้ หรือก็อยากจะเก่งแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง หรือในแง่มุมของอาจารย์ที่สอนนักเรียน-ลูกศิษย์ ก็ เข้ามาตอบได้หมดนะคะ


ส่วนนึงของคำตอบเราจะรวบรวมเพื่อทำงานวิจัยส่วนตัวด้วยค่ะ ขอบพระคุณสำหรับทุกๆ ความคิดเห็นไว้ล่วงหน้าด้วยนะคะ

ปล. ในที่นี้ถือว่าภาษาอังกฤษยังมีความเป็นสากลเหนือกว่าภาษาอื่นๆ
สำหรับกระทู้นี้  ขออนุญาติไม่กล่าวถึงภาษาที่ 3 นอกจากภาษาอังกฤษเท่านั้นนะคะ



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หลังจากที่ได้อ่านและแลกเปลี่ยนความคิดกับหลายๆ ท่านในนี้ มีแอบไปอ่านความเห็นในกระทู้อื่นๆ ในหัวข้อกระทู้ที่เหมือนๆ กัน เราสรุปปัญหาออกมาได้ ดังนี้


1. ตัวผู้เรียน

- ไม่มีความใส่ใจมากพอ เนื่องจากไม่รู้ว่าจะต้องเก่งภาษาอังกฤษไปเพื่ออะไร เพราะยังไงก็ไม่ได้ใช้ในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว

- อายเมื่อพูดไม่ได้ หรือว่ากลัวโดนคนอื่นล้อเมื่อตัวเองพูดผิด เลยทำให้ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง

- เด็กจำเพื่อนำไปสอบ หากแต่ไม่เอาไปประยุกต์ในชีวิตประจำวันของตัวเอง

- โดนปลูกฝังความเชื่อที่ว่า ไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่ ไม่จำเป็นที่จะต้องเรียนรู้ และ

- ภาษาอังกฤษมีไว้สำหรับคนที่มีฐานะทางบ้านดีๆ ได้ร่ำเรียนกันเท่านั้น

- มีอคติต่อครูผู้สอน เลยทำให้เกิดทัศนคติที่ไม่ดีต่อการเรียนเกิดขึ้น




2. ผู้สอน

- ไม่ได้มีความรู้มากและแน่นพอที่จะช่วยให้เด็กได้รับความรู้ แม้แต่ในขั้นพื้นฐาน

- เนื้อหาในวิชามี 108 พันอย่าง หากแต่ผู้สอนกลับไม่ยกเรื่องที่น่าสนใจและเด็กสามารถนำไปใช้ได้จริงมาสอน

- ภาษาเป็นสิ่งที่น่าเบื่อเสมอ สำหรับผู้ที่ไม่รู้และไม่มีความเข้าใจมาก่อน ฉะนั้นควรเริ่มไปทีละขั้นตอนจากง่ายไปหายาก ไม่ใช่มาถึงก็ยัดๆ ใส่หัวเด็ก หรือไม่ก็เคยสอนแบบง่ายๆ ง่อยๆ อย่างไร ก็ยังเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เด็ก ม.5 จึงมีความรู้ไม่ต่างไปจากเด็ก ป.4

- อย่ากดดันเด็กด้วยการจิกด่า ดูถูก หรือว่าทำโทษด้วยการให้ออกมายืนหน้าห้องแล้วโดนตี นอกจากจะทำให้เค้าอับอายแล้ว มันสร้างปมในใจเขา และที่สำคัญไม่ได้ช่วยให้เค้าเก่งขึ้น หรือว่าหันมาสนใจในวิชานี้เลย



3. ผู้ปกครอง

- ควรมีพื้นฐานพอที่จะชี้แนะ/แนะนำอะไรให้กับบุตรของท่านบ้าง

- ถ้าท่านไม่รู้ จงเรียนรู้ไปพร้อมๆ กับเค้าค่ะ

- ในเรื่องของภาษาอังกฤษนั้น สิ่งที่เด็กควรได้รับการปลูกฝังจากทางบ้านมากที่สุด คือ ส่งเสริมเค้าเรื่องความมั่นใจ กล้าแสดงออก มันส่งผลต่อการเรียนรู้แน่นอน เช่น เค้าจะมีความกล้าที่จะถามเมื่อเกิดความสงสัย และเป็นการฝึกให้ลูกของคนกลายเป็นเด็กที่เริ่มใช้เหตุผล และแยกแยะเป็น มีแต่ได้กับได้ค่ะ ข้อนี้อาจจะยาวหน่อย แต่มันสำคัญมากจริงๆ นะคะ ไม่อยากให้มองข้าม  

ตอนนี้มองปัญหาออกอยู่ประมาณนี้