พ่อเราเสียช่วงปลายปี 59 เราเองก็เลยตัดสินใจออกมาหาทำงานไปเรียนไป ออกมาอยู่หอ ส่วนแม่ก็ทำงานแถวบ้าน อยู่กับน้อง
ทุกเดือนเราก็ส่งเงินไปปกติ เพราะที่บ้านมีภาระเรื่องค่างวดรถ,ค่าเช่าบ้าน และค่าเทอมน้อง
ทำแบบนี้มาเป็นปกติ จนช่วงปลายๆปี 61 แม่เราโทรมาบอกว่า จะขอกลับไปอยู่บ้านนอกนะ แล้วถ้ามีแฟนใหม่จะโอเคป่าว ไม่ต้องเรียกพ่อก็ได้ แล้วก็ขำๆ
แต่ทำไมเราไม่รู้สึกขำ ทำไมมันเสียใจ เหมือนว่าเราออกมาทำแบบนี้ก็เพื่อบ้าน แม่และน้อง แต่ทำไมมันเป็นแบบนี้ เราเสียใจสุดๆคือ แม่บอกว่าคุยกันมาตั้งแต่ปี 60 แล้ว รอมั่นใจแล้วถึงจะบอกเรากับน้อง
เราเป็นห่วงน้อง สับสนไปหมด
ผิดไหมถ้าเราจะห้าม มันไม่สนิทใจจริงๆที่มันเป็นแบบนี้ น้องเราก็เป็นผู้หญิง
เราคิดไปในทางที่ไม่ดีมากเกินไปไหม แต่ก็นะมันไม่โอเคจริงๆ จะต้องตัดสินใจยังไงดีคะ
มาคิดอีกมุมนึงก็ เป็นความผิดเรามั้ย ที่ตัดสินใจออกมาอยู่ห่างบ้าน ไม่มีใครดูแลแม่แบบใกล้ชิด จนมันมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น