สังคมไทย โดยส่วนมาก
มักจะมีสเตปชีวิตแบบแคบๆในกรอบเดิมๆ คือ

เรียนอนุบาล-ประถม-มัธยม-ปริญญา-ทำงาน-สร้างตัว-เป็นหนี้-แต่งงาน-มีลูก แล้วย้อนกลับไปวังวนเดิมๆ

เป็นสเตปที่สังคมขีดเส้นเพราะเห็นว่ามันดี
ใครหลุดจากกรอบๆนี้ไป ก็ถูกสังคมมองว่าแปลก
และใครคนนั้นก็มักกลัวสังคมมาตัดสินตัวเอง
จึงเดิน เดิน และเดินไปตามสเตป

การเดินตามที่สังคมขีดไว้
ถ้าได้ดีก็ดีไป ดีใจด้วย
แต่ถ้าไม่ได้ล่ะ ความสุขของชีวิตอยู่ที่ใคร
อยู่ที่ตัวเรา หรือ อยู่ที่สังคม
ลองถามหัวใจเรา ว่าเรามีหัวใจให้กับสิ่งที่เป็นอยู่ไหม

อะไรคือที่สุดของชีวิต
อะไรคือความหมายของชีวิต
อะไรคือความสุขของเรา

นี่คือคำถามที่ต้องหาคำตอบให้กับชีวิต