ผมเคยถูกผญ.คนๆนึงชอบแต่ตอนนั้นเขาเข้ามาจีบซึ่งผมก็ตกใจเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้แต่ก็คุยได้ส่วนตัวผมก็คุยกวนตีนหน่อยๆแต่มีอยู่วันนึงเขามาเที่ยวที่เดียวกันกับผมในร้านแห่งนึงแล้วเพื่อนเขากลับกันแล้วต้องรอรถมาอีกรอบผมเลยชวนเขากลับด้วย เขาก็มากับผมแล้วก็นอนด้วยกันแต่ไม่ได้มีอะไรกันเลยเลยแค่นอนกอดกัน เข้ามาผมก็ไปส่งเขาก็ถามว่ารู้สึกยังไง ผมก็ตอบไปแบบแมนๆว่ารู้สึกผิดทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึกดีอะไรขนาดนั้นก็ผู้ชายเลวคนนึง เขาก็โอเคน้ะแต่ผมก็นั่งคิดว่าเราไม่ควรทำเลยแต่ก็ไม่ได้แบบเลิกคุยกันไปก็คุยบ้างแต่สถานะตอนนั้นก็คือเพื่อนคนนึง แต่เขาก็อยู่ในถึงทุกราวของผมตลอดจนถึงทุกวันนี้
แต่ผมจะเล่าต่อจากที่ผมปฏิเสธเขาไป คือผมไปเจอคนคุยอีกคนที่เป็นรุ่นพี่แล้วรู้สึกดีด้วยหรือเพราะแค่ผมเหงาหรือไม่มีคนคุย ก็เลยคุยกันล้ะตกลงเป็นแฟนกันแต่ไม่นานมาก็เลิก ผมก็เริ่มสงสัยกับตัวเองว่าความรักสำหรับเรามันคืออะไร เลิกกันเพราะไม่เข้าใจกันน้ะครับไม่ใช่มีคนอื่น หลังจากนั้นพอหายเศร้าผมก็แบบพยายามหาคนที่ถูกใจไรงี้แบบตามภาษาผู้ชาย จนผมกลับมานั่งคิดว่าอะไรคือความรักๆจริงๆหวะ ได้คุยกับคนที่อยากจีบมันคือความรักแล้วหรอคิดมาตลอดว่าแปปๆเดียวก็เลิกกัน หลังจากนั้นผมก็ได้คุยกับคนเดิมที่ผมปฏิเสธไปว่าจะขวนไปห้องเพื่อนไปกินเบียกันตอนนั้นผมไม่ได้คิดไรเลยน้ะ ก็นั่งคุยกันกินปกติ แต่เขาเป็นคนดีมากน้ะตอนเจอตัวจริงทำให้ผมเปลี่ยนทัศนคติได้เลยว่าชอบใครอย่าขอบที่ภายนอกต้องดูภายในด้วย หลังจากนั้นผมก็นอนด้วยกันแต่ก็ไม่ได้มีไรกันแค่นอนกอดกันเหมือนเดิมเลย แล้วรักจากนั้นผมก็อยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเค้าเลย เหมือนผมไปตกหลุมรักเขาแล้ว แต่มันไม่เป็นอย่างที่หวังพอหลังจากนั้นคุยกันมาสักพักผมก็บอกความรู้สึกที่ดีไปแต่คำตอบผมรู้อยู่แก่ใจว่าเป็นไง เขาบอกว่าก็กลับมารู้สึกแต่ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ผมไม่เสียใจเลยน้ะเอาจริงๆ หรือผมทำกับเค้าไปแต่แรกแล้วเขาเรียนรุ้แล้วยอมรับมัน แต่เค้าเป็นที่ทำให้ผมรู้ว่ารักคืออะไรจริงๆ สุดท้ายนี่ผมก็ยังคุยกันอยู่ทุกวันน้ะบ่อยด้วยเหมือนจะมีโอกาสน้ะ เขาบอกปค่ตอนนี้เขารู้สึกแค่นี้ ผมเลยคืดว่าเขาคงแค่ตอนนี้ในอนาคตเขาอาจจะเปลี่ยนใจ แต่บทเรียนที่ผมได้มาจากเค้าคือคำว่ารักนี่แหละผมรู้เลยคืออะไร การเอาใจใส่ เป็นห่วง เขาจะเป็นไรหรือป่าว ทำไรอยู่ ทุกอย่างจริง แล้วเป็นแบบนี้เรื่อยคอนเทคแคร์เขาให้ได้ แต่เราไม่ค่อยเจอกันส่วนใหญ่ผมจะชวนกินข้าวเดินเล่นไรงี้ แต่เขาบอกว่าค่อยๆเรียนรู้กันไปบทเรียนมันมีตลอดแหละซึ่งในตอนนี้ผมอยากให้เขาสบายใจหรือว่าอบอุ่นที่ได้คุยกับผมก้พอแล้วส่วนเรื่องอนาคตอะไรมันจะเป็นไปทางไหนก้เป็นไป ทำทุกวันให้ดีที่สุด ผมรู้จักกับเขามาจะ 3 ปี แล้วครับตอนนี้ก็คุยเหมือนเดิม
เขาเคยชอบเราแต่เราไม่ชอบเขาตอนนี้ดันตกหลุมรักเขา
แต่ผมจะเล่าต่อจากที่ผมปฏิเสธเขาไป คือผมไปเจอคนคุยอีกคนที่เป็นรุ่นพี่แล้วรู้สึกดีด้วยหรือเพราะแค่ผมเหงาหรือไม่มีคนคุย ก็เลยคุยกันล้ะตกลงเป็นแฟนกันแต่ไม่นานมาก็เลิก ผมก็เริ่มสงสัยกับตัวเองว่าความรักสำหรับเรามันคืออะไร เลิกกันเพราะไม่เข้าใจกันน้ะครับไม่ใช่มีคนอื่น หลังจากนั้นพอหายเศร้าผมก็แบบพยายามหาคนที่ถูกใจไรงี้แบบตามภาษาผู้ชาย จนผมกลับมานั่งคิดว่าอะไรคือความรักๆจริงๆหวะ ได้คุยกับคนที่อยากจีบมันคือความรักแล้วหรอคิดมาตลอดว่าแปปๆเดียวก็เลิกกัน หลังจากนั้นผมก็ได้คุยกับคนเดิมที่ผมปฏิเสธไปว่าจะขวนไปห้องเพื่อนไปกินเบียกันตอนนั้นผมไม่ได้คิดไรเลยน้ะ ก็นั่งคุยกันกินปกติ แต่เขาเป็นคนดีมากน้ะตอนเจอตัวจริงทำให้ผมเปลี่ยนทัศนคติได้เลยว่าชอบใครอย่าขอบที่ภายนอกต้องดูภายในด้วย หลังจากนั้นผมก็นอนด้วยกันแต่ก็ไม่ได้มีไรกันแค่นอนกอดกันเหมือนเดิมเลย แล้วรักจากนั้นผมก็อยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเค้าเลย เหมือนผมไปตกหลุมรักเขาแล้ว แต่มันไม่เป็นอย่างที่หวังพอหลังจากนั้นคุยกันมาสักพักผมก็บอกความรู้สึกที่ดีไปแต่คำตอบผมรู้อยู่แก่ใจว่าเป็นไง เขาบอกว่าก็กลับมารู้สึกแต่ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ผมไม่เสียใจเลยน้ะเอาจริงๆ หรือผมทำกับเค้าไปแต่แรกแล้วเขาเรียนรุ้แล้วยอมรับมัน แต่เค้าเป็นที่ทำให้ผมรู้ว่ารักคืออะไรจริงๆ สุดท้ายนี่ผมก็ยังคุยกันอยู่ทุกวันน้ะบ่อยด้วยเหมือนจะมีโอกาสน้ะ เขาบอกปค่ตอนนี้เขารู้สึกแค่นี้ ผมเลยคืดว่าเขาคงแค่ตอนนี้ในอนาคตเขาอาจจะเปลี่ยนใจ แต่บทเรียนที่ผมได้มาจากเค้าคือคำว่ารักนี่แหละผมรู้เลยคืออะไร การเอาใจใส่ เป็นห่วง เขาจะเป็นไรหรือป่าว ทำไรอยู่ ทุกอย่างจริง แล้วเป็นแบบนี้เรื่อยคอนเทคแคร์เขาให้ได้ แต่เราไม่ค่อยเจอกันส่วนใหญ่ผมจะชวนกินข้าวเดินเล่นไรงี้ แต่เขาบอกว่าค่อยๆเรียนรู้กันไปบทเรียนมันมีตลอดแหละซึ่งในตอนนี้ผมอยากให้เขาสบายใจหรือว่าอบอุ่นที่ได้คุยกับผมก้พอแล้วส่วนเรื่องอนาคตอะไรมันจะเป็นไปทางไหนก้เป็นไป ทำทุกวันให้ดีที่สุด ผมรู้จักกับเขามาจะ 3 ปี แล้วครับตอนนี้ก็คุยเหมือนเดิม