ตั้งกระทู้มาหลายครั้งละ อันนี้ ขออนุญาติแนะนำตัวก่อนค่ะ
เราเป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง พูดไม่เก่ง ไม่ตามใคร ไม่สนใจชีวิตชาวบ้าน แบบทำงานก็จะตั้งหน้าตั้งตาทำ คือถ้ามีประเด็นอะไรที่มันร้อนๆ ในที่ทำงาน ถ้าเรารู้ ก็คือ คนทั้งบริษัทแมร่งรู้กันหมดละ
เรามีเพื่อน ที่คบและเล่าทุกอย่างให้ฟังได้ ไม่กี่คน เราไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย ตามติด แบบเกินไป ถ้าอยากให้รู้อะไรเดี๋ยวบอก ไม่ต้องมาถาม ทำอะไรมีขอบเขต ไม่เอาเปรียบใคร และไม่ชอบให้ใครมาล้ำเส้น
คืองี้ เราก็มีแฟนแหละ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน คบมาสักพักละ แล้วก็ทะเลาะกัน หนักมาก ถึงขั้นจะเลิก ด้วยเหตุผลที่เขาขอดูเฟสบุค แล้วเราไม่ให้ดู
แรกๆ เมื่อมีการขอ เราก็แคปหน้าจอส่งให้ดูนะ เพราะมันรู้สึกว่าแลเค้าใส่ใจ อยากรู้รายละเอียด แต่จริงๆ คือเราไม่ได้มีอะไรหรอก แต่ก็ทำตาม ส่งให้ดู เพราะชอบไง ไม่เคยเจอ แต่ก่อนก็เคยมีแฟนแต่แฟนก็ไม่ได้สนใจเราขนาดนี้ เป็นเราซะอีก ที่ตามติดชีวิตแฟนมากกว่า แต่ไม่ได้ถึงกับล้ำพื้นที่ส่วนตัวนะ
แต่พอหลายครั้งเข้า มาครั้งล่าสุด เอ๊ะมันชักยังไงละ อะไรนักหนา ขอดูโพสไม่พอ ขอดูคอมเม้นแรก โพสนั้นเป็นโพสที่เราลงตอนไปเยี่ยมญาติ ก็มีคอมเม้นจากญาติคนอื่นๆ มาทักทาย แล้วความอึดอัดในใจเราก็เริ่มทำงาน คือปกติก็ไม่เคยมีใครมาอะไรขนาดนี้ และเราก็ไม่ได้แบบว่าเจ้าชู้ หรือ want ผู้ชาย และไม่ได้ชอบแชทเป็นชีวิตจิตใจ เอาง่ายๆ เพื่อนมาคอมเม้นยังไม่อยากตอบเลย ปกติถ้าโพสแล้วจะปิดการแจ้งเตือนไว้และเข้าไปดูเมื่อมีเวลา อย่าพูดถึงแชท เงียบมาก
เราเลยตัดสินใจแบบ ไม่ส่งได้มะ จะอะไรนักหนา มันไม่ได้มีอะไร จะดูทำไม เราเคยจะให้แอดเพื่อน ก็ไม่เอา บอกว่ากลัวทะเลาะ สุดท้ายมาขอดู เราก็ขี้เกียจจะให้ดูละ คือจะไม่ยอมทำตามแล้วไง เค้าเลยบอกว่า มุมมองของเค้า ถ้าเราทำเรื่องแค่นี้ ไม่ได้ ลำบากเกินความสามารถ ก็ไม่รู้จะพูดอะไรละ
เราบอกไปว่า เรื่องอื่นที่เอามาทดสอบกัน มันมีมากกว่านี้ปะ ทำไมต้องเอาเรื่องแค่นี้มาใช้ ตอนนั้นคือไม่มายละ ไม่ชอบเหรอ ก็เอาสิ คิดเองสิ จะเอาไง ตามใจเลยนะ จะเลิกก็ได้นะ (แต่ประโยคสุดท้ายเราไม่ได้บอกไปหรอก)
เราบอกเค้าว่า เราอาจจะไม่ใช่แบบที่เธอชอบก็ได้ เค้าก็บอกว่า อาจจะ แล้วเราก็บอก ไม่เป็นไร แล้วแต่เลย
เราเลยตัดสินใจว่าจะหาย แต่เค้าก็ยังคุยต่อ และถาม จะเอาไงเรื่องเรา ไม่อยากค้างคา เราก็ไม่รู้จะว่าไง
คือเราไม่ได้มองว่าเราผิด
เราไม่ขอโทษ จนตอนนี้เราก็ยังหาข้อที่เราทำอะไรไม่ถูกไม่เจอ
อันไหนแย่จริง เราก็ยอมรับ และปรับตัว แต่เคสนี้มันก็ไม่ไหวสำหรับเราเหมือนกัน เราไม่ใช่เด็กแล้ว มีการมีงาน มีภาระที่ต้องทำ มีเรื่องอื่นให้เครียดเยอะแยะ แต่เราก็คงไปทำร้ายจิตใจเค้าจริงๆ แหละ ในเมื่อความรู้สึกมัน sensitive อ่ะเนอะ
และท้ายที่สุด ถึงแม้เค้าจะเป็นฝ่ายขอโทษ เราก็รู้สึกว่าเค้าคงเริ่มทำใจแหละ แต่เราก็ยังคงคุยกันอยู่ เหมือนเดิม (มั้ย?) (มั้งนะ)
ถ้าอะไรจะเกิด ก็คงต้องปล่อยไปตามนั้น
ถ้าไม่ปรับตัวก็ยากหน่อย
ระบาย ..
เราเป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง พูดไม่เก่ง ไม่ตามใคร ไม่สนใจชีวิตชาวบ้าน แบบทำงานก็จะตั้งหน้าตั้งตาทำ คือถ้ามีประเด็นอะไรที่มันร้อนๆ ในที่ทำงาน ถ้าเรารู้ ก็คือ คนทั้งบริษัทแมร่งรู้กันหมดละ
เรามีเพื่อน ที่คบและเล่าทุกอย่างให้ฟังได้ ไม่กี่คน เราไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย ตามติด แบบเกินไป ถ้าอยากให้รู้อะไรเดี๋ยวบอก ไม่ต้องมาถาม ทำอะไรมีขอบเขต ไม่เอาเปรียบใคร และไม่ชอบให้ใครมาล้ำเส้น
คืองี้ เราก็มีแฟนแหละ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน คบมาสักพักละ แล้วก็ทะเลาะกัน หนักมาก ถึงขั้นจะเลิก ด้วยเหตุผลที่เขาขอดูเฟสบุค แล้วเราไม่ให้ดู
แรกๆ เมื่อมีการขอ เราก็แคปหน้าจอส่งให้ดูนะ เพราะมันรู้สึกว่าแลเค้าใส่ใจ อยากรู้รายละเอียด แต่จริงๆ คือเราไม่ได้มีอะไรหรอก แต่ก็ทำตาม ส่งให้ดู เพราะชอบไง ไม่เคยเจอ แต่ก่อนก็เคยมีแฟนแต่แฟนก็ไม่ได้สนใจเราขนาดนี้ เป็นเราซะอีก ที่ตามติดชีวิตแฟนมากกว่า แต่ไม่ได้ถึงกับล้ำพื้นที่ส่วนตัวนะ
แต่พอหลายครั้งเข้า มาครั้งล่าสุด เอ๊ะมันชักยังไงละ อะไรนักหนา ขอดูโพสไม่พอ ขอดูคอมเม้นแรก โพสนั้นเป็นโพสที่เราลงตอนไปเยี่ยมญาติ ก็มีคอมเม้นจากญาติคนอื่นๆ มาทักทาย แล้วความอึดอัดในใจเราก็เริ่มทำงาน คือปกติก็ไม่เคยมีใครมาอะไรขนาดนี้ และเราก็ไม่ได้แบบว่าเจ้าชู้ หรือ want ผู้ชาย และไม่ได้ชอบแชทเป็นชีวิตจิตใจ เอาง่ายๆ เพื่อนมาคอมเม้นยังไม่อยากตอบเลย ปกติถ้าโพสแล้วจะปิดการแจ้งเตือนไว้และเข้าไปดูเมื่อมีเวลา อย่าพูดถึงแชท เงียบมาก
เราเลยตัดสินใจแบบ ไม่ส่งได้มะ จะอะไรนักหนา มันไม่ได้มีอะไร จะดูทำไม เราเคยจะให้แอดเพื่อน ก็ไม่เอา บอกว่ากลัวทะเลาะ สุดท้ายมาขอดู เราก็ขี้เกียจจะให้ดูละ คือจะไม่ยอมทำตามแล้วไง เค้าเลยบอกว่า มุมมองของเค้า ถ้าเราทำเรื่องแค่นี้ ไม่ได้ ลำบากเกินความสามารถ ก็ไม่รู้จะพูดอะไรละ
เราบอกไปว่า เรื่องอื่นที่เอามาทดสอบกัน มันมีมากกว่านี้ปะ ทำไมต้องเอาเรื่องแค่นี้มาใช้ ตอนนั้นคือไม่มายละ ไม่ชอบเหรอ ก็เอาสิ คิดเองสิ จะเอาไง ตามใจเลยนะ จะเลิกก็ได้นะ (แต่ประโยคสุดท้ายเราไม่ได้บอกไปหรอก)
เราบอกเค้าว่า เราอาจจะไม่ใช่แบบที่เธอชอบก็ได้ เค้าก็บอกว่า อาจจะ แล้วเราก็บอก ไม่เป็นไร แล้วแต่เลย
เราเลยตัดสินใจว่าจะหาย แต่เค้าก็ยังคุยต่อ และถาม จะเอาไงเรื่องเรา ไม่อยากค้างคา เราก็ไม่รู้จะว่าไง
คือเราไม่ได้มองว่าเราผิด
เราไม่ขอโทษ จนตอนนี้เราก็ยังหาข้อที่เราทำอะไรไม่ถูกไม่เจอ
อันไหนแย่จริง เราก็ยอมรับ และปรับตัว แต่เคสนี้มันก็ไม่ไหวสำหรับเราเหมือนกัน เราไม่ใช่เด็กแล้ว มีการมีงาน มีภาระที่ต้องทำ มีเรื่องอื่นให้เครียดเยอะแยะ แต่เราก็คงไปทำร้ายจิตใจเค้าจริงๆ แหละ ในเมื่อความรู้สึกมัน sensitive อ่ะเนอะ
และท้ายที่สุด ถึงแม้เค้าจะเป็นฝ่ายขอโทษ เราก็รู้สึกว่าเค้าคงเริ่มทำใจแหละ แต่เราก็ยังคงคุยกันอยู่ เหมือนเดิม (มั้ย?) (มั้งนะ)
ถ้าอะไรจะเกิด ก็คงต้องปล่อยไปตามนั้น
ถ้าไม่ปรับตัวก็ยากหน่อย