สวัสดีค่ะ พอเรามีเรื่องที่อยากจะเล่าและปรึกษาสักนิดอ่ะค่ะ คือตอนนี้เราเป็นมนุษย์เงินเดือนอย่างเต็มรูปแบบ ซึ่งอายุแค่ 19 ปีเท่านั้นตอนแรกเรามาสมัครงานเพื่อเก็บเงินไปเรียนซึ่งดรอปไว้ ปีหนึ่ง คิดว่าเดี๋ยวก็คงลาออก แต่ทำมา 1 ปี เต็มแล้วก็ยังไม่ออกสักที งานที่เราทำมันเหนื่อยมากเพราะเป็นงานยกของหนักกับคิดตังส์ ในโลตัสเล็กแห่งหนึ่ง
เราเหนื่อยมาก เราโครตท้อ โดนด่าทีกระทบไปทุกอย่างลวนจนไปถึงสมองเบลอเอ๋อขึ้นมา เราทำแล้วมันไม่เคยคุ้มสักนิดกับสิ่งที่ได้กลับมา คนอื่นเป็น Partime 1-4 เดือนก็ปรับประจำแล้ว ฐานเงินเดือนมันแตกต่างอยู่อย่างเห็นได้ชัด เพราะด้วยความที่ตัวเองเป็นหลาน (ผู้จัดการพี่สะไภ้) หรือยังไง? ถึงไม่สามารถเป็นเหมือนคนอื่นได้ พอเราจะออกเค้าก็ไม่ให้ออก เดี๋ยวปรับประจำให้ ก็คือพึ่งปรับเมื่อเดือนนี้ เราโครตเฟล เราป่วยแทบตายเค้าไม่เคยพาไปหาหมอ แต่กับพี่ที่เค้าเอ็นดูรัก เค้าพาไปหาหมออย่างดี มันแตกต่างจนเราแบบ เห่ย ทำไมเป็นอย่างนี้ เราทะเลาะกับแม่ก็เพราะ พี่ผู้จัดการร้าน จนไม่กล้าไปสู้หน้าแม่ ตอนนี้เราเหมือนตัวคนเดียวจริงๆ ใครขาดงาน เค้าก็มาเรียกเรา คนไม่มีก็ต้องลากกะ 2-3 วันติด ทำงานแต่เช้าจนจรด ตี2-3 แล้วเข้าเช้า 6 โมง บางทีเลิก 7-8 โมงก็ต้องมาเข้าบ่ายต่อ เค้าเห็นเราเป็นหลานหรือเปล่า ของลงที ก็ปลุกเราให้มาช่วยขนพี่ที่ร้านที่เป็น ผญ แต่ถึงเวลาเรา กลับไม่มีใครหันมาช่วยสักนิด
เราต้องเหนื่อยแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน อย่างวันนี้ เราก็โดนด่าต่อหน้าลูกค้า เรื่องที่เราไม่ได้ยิงป้ายใส่ แล้วก็เรื่องที่เราไม่ได้ผิด แต่เราก็ต้องผิดไปโดยปริยาย เราไม่สามารถโทษใครได้ ก็ต้องโทษตัวเองเพื่อที่จะทำงานร่วมกับคนอื่นอย่างสันติสุข ไม่มีการเคืองกัน
เราควรตัดสินใจยังไงดี ว่าจะลาออกดีหรือเปล่า มันเหนื่อยเหลือเกิน....
ชีวิตมนุษย์เงินเดือน....มันเหนื่อยขนาดนี้เลยเหรอ
เราเหนื่อยมาก เราโครตท้อ โดนด่าทีกระทบไปทุกอย่างลวนจนไปถึงสมองเบลอเอ๋อขึ้นมา เราทำแล้วมันไม่เคยคุ้มสักนิดกับสิ่งที่ได้กลับมา คนอื่นเป็น Partime 1-4 เดือนก็ปรับประจำแล้ว ฐานเงินเดือนมันแตกต่างอยู่อย่างเห็นได้ชัด เพราะด้วยความที่ตัวเองเป็นหลาน (ผู้จัดการพี่สะไภ้) หรือยังไง? ถึงไม่สามารถเป็นเหมือนคนอื่นได้ พอเราจะออกเค้าก็ไม่ให้ออก เดี๋ยวปรับประจำให้ ก็คือพึ่งปรับเมื่อเดือนนี้ เราโครตเฟล เราป่วยแทบตายเค้าไม่เคยพาไปหาหมอ แต่กับพี่ที่เค้าเอ็นดูรัก เค้าพาไปหาหมออย่างดี มันแตกต่างจนเราแบบ เห่ย ทำไมเป็นอย่างนี้ เราทะเลาะกับแม่ก็เพราะ พี่ผู้จัดการร้าน จนไม่กล้าไปสู้หน้าแม่ ตอนนี้เราเหมือนตัวคนเดียวจริงๆ ใครขาดงาน เค้าก็มาเรียกเรา คนไม่มีก็ต้องลากกะ 2-3 วันติด ทำงานแต่เช้าจนจรด ตี2-3 แล้วเข้าเช้า 6 โมง บางทีเลิก 7-8 โมงก็ต้องมาเข้าบ่ายต่อ เค้าเห็นเราเป็นหลานหรือเปล่า ของลงที ก็ปลุกเราให้มาช่วยขนพี่ที่ร้านที่เป็น ผญ แต่ถึงเวลาเรา กลับไม่มีใครหันมาช่วยสักนิด
เราต้องเหนื่อยแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน อย่างวันนี้ เราก็โดนด่าต่อหน้าลูกค้า เรื่องที่เราไม่ได้ยิงป้ายใส่ แล้วก็เรื่องที่เราไม่ได้ผิด แต่เราก็ต้องผิดไปโดยปริยาย เราไม่สามารถโทษใครได้ ก็ต้องโทษตัวเองเพื่อที่จะทำงานร่วมกับคนอื่นอย่างสันติสุข ไม่มีการเคืองกัน
เราควรตัดสินใจยังไงดี ว่าจะลาออกดีหรือเปล่า มันเหนื่อยเหลือเกิน....