สวัสดีค่ะเรามีเรื่องมาปรึกษา
เราขอเริ่มเล่าเลยนะคะ
บ้านสามีมีธุรกิจครอบครัวที่ไม่ได้มีวันหยุดบ่อย ๆ บางเดือนไม่มีวันหยุดเลยก็มีค่ะ แล้วสามีเรามีนิสัยติดเกมส์มาก มีความสุขก็เล่นเกมส์ เครียดก็เล่นเกมส์ เหนื่อยก็เล่นเกมส์ เราพยายามเข้าใจมาตลอด ในปกติวันทำงานเค้าจะเล่นเกมส์เป็นประจำหลังเลิกงานเกือบทุกวัน ซึ่งเราพยายามเข้าใจเพราะเค้าให้เหตุผลว่าอยากผ่อนคลาย เหนื่อยจากการทำงานก็อยากพักผ่อน สามีไม่ค่อยมีเวลาที่จะมาสนใจเราเลยค่ะ เล่นแต่ละครั้งแทบจะไม่ต่ำกว่า 3 ชั่วโมง เราจะหลับไปบนเตียงคนเดียวเกือบจะทุกวัน เราไม่ได้ต้องการเวลาอะไรมากนะคะ แค่อยากมีเวลาของครอบครัวบ้าง อยากมีเวลานอนเล่นด้วยกัน นอนกอดกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน เราเหนื่อยจากการทำงาน เราก็อยากมีเวลาดีๆกับเค้าบ้าง พูดเรื่องนี้กันบ่อยมากๆค่ะ ทะเลาะกันทุกครั้ง จากแรกๆน้อยใจ ก็กลานเป็นความชิน ชินและเข้าใจว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้แล้วยอมรับในจุดๆนี้ไป หลังๆมาเราเลยไม่ทะเลาะกัน ใช้ชีวิตปกติไปเรื่อยๆ
แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าเราจะทะเลาะกันหนักๆแทนในช่วงที่พวกเราได้หยุด เพราะเราเองอาจจะคาดหวังกับวันหยุดมากไป คิดว่าจะมีเวลาให้กันมากขึ้น คิดว่าไม่ได้ทำงานจะมีเวลาใช้ชีวิตด้วยกันมากขึ้น แต่เปล่าเลยค่ะ เวลาของเราส่วนมากก็จะหายไปด้วยเหตุผลที่เค้าเล่นเกมส์ดึก ตื่นสาย และไม่มีเวลาจะไปไหน
ล่าสุดคือวันปีใหม่ที่ผ่านมา เรากับเค้าแทบจะไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว 2ต่อ2เลยค่ะ จะมีเวลากินข้าวด้วยกันแค่ช่วงเวลากินข้าวกับครอบครัวของเค้า เราไปไหนมาไหนคนเดียว เรานอนในห้องคนเดียว ในขณะที่สามีนั่งทำงานที่อื่น เราพยายามบอกกับตัวเองว่าเค้าทำงานๆๆ แต่มันจะก็จะมีอีกเสียงในหัวดังมาในหัวเราตลอดว่า ในวันที่ทำงาน เค้าก็ขอพักผ่อนด้วยการเล่นเกมส์ พอถึงวันหยุดเราก็หวังว่ามันจะมีเวลาของเราบ้าง เพราะเอาจริงๆงานที่เค้าทำเรามองว่ามันไม่จำเป็นต้องทำจนถึงขั้นไม่มีเวลาแบ่งมาให้เรา เรารู้สึกว่าเค้าจัดลำดับความสำคัญผิดไป ทุกอย่างสำหรับเค้าดูสำคัญไปหมดยกเว้นเรา เวลาวันหยุดผ่านไปโดยเราใช้เวลาในช่วงนั้นโดยที่ไม่มีเค้าตลอด 3 วันที่ผ่านมา เรานัดกับเค้าไว้ว่าจะไปทานข้าวกับพ่อแม่เรา แต่ก็ลืมแล้วไปนัดทานข้าวกับเพื่อนแทน ถึงแม้เค้าจะบอกว่าเค้าลืม แคนเซิลเพื่อนได้ แต่เรารู้สึกเซงไปแล้วอ่ะค่ะ เลยปล่อยผ่านไป นัดดูหนังกับเราแต่ก็นอนเพลินจนไม่ได้ไปดูหนัง เค้าบอกถ้าเราต้องการอะไรก็ให้บอกเค้า แต่เอาเข้าใจจริงๆพอเราบอก เค้าก็ทำไม่ได้อยู่ดี พอเหตุการณืผ่านไปเราเลือกที่จะคุยกับเค้าเรายอมรับเราเสียใจ เราน้อยใจ และจบลงที่เราทะเลาะกันเพราะเค้าไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นปัญหาของเค้า แต่คือปัญหาที่เราขี้น้อยใจเอง เค้าบอกเค้าทำงานไม่ได้ไปเที่ยวเล่นข้างนอกสักหน่อย มันทำให้เราสงสัยว่าถ้าเป็นคนอื่น เค้าจะรู้สึกยังไงกันนะ?
และทุกครั้งที่ผ่านมา เวลาทะเลาะกัน เค้าจะชอบพูดกับแม่เค้า พูดกับเราและพี่น้องของเค้ามาตลอดว่า แต่งงานแล้วทำให้ชีวิตเค้าทุกข์เหมือนที่ผ่านมาเค้าใช้ชีวิตคนเดียว มีเวลาอยู่เล่นเกมส์คนเดียวมีความสุขแล้ว เค้าบอกว่าความสุขของเค้าคือการได้เล่นเกมส์อยู่คนเดียวในห้องโดยที่ไม่มีใครมากวนชีวิตเค้า ทุกครั้งที่ฟังมันทำให้เค้ารู้สึกไม่อยากอยู่จุดนี้อีกเลยค่ะ ความสุขของเราคือเค้า แต่เราไม่ใช่ความสุขของเค้า เราอยากได้มุมมองจากหลายๆคนที่ใช้ชีวิตคู่ว่าจริงๆแล้ว จริงๆการใช้ชีวิตคู่มันควรจะเป็นยังไง หรือจริงๆเราควรมองข้ามมันไปคะ
ขอบคุณที่รับฟังปัญหาของเราและขอบคุณสำหรับคำแนะนำไว้ล่วงหน้านะคะ
ปรึกษาค่ะ "เวลาและชีวิตคู่"
เราขอเริ่มเล่าเลยนะคะ
บ้านสามีมีธุรกิจครอบครัวที่ไม่ได้มีวันหยุดบ่อย ๆ บางเดือนไม่มีวันหยุดเลยก็มีค่ะ แล้วสามีเรามีนิสัยติดเกมส์มาก มีความสุขก็เล่นเกมส์ เครียดก็เล่นเกมส์ เหนื่อยก็เล่นเกมส์ เราพยายามเข้าใจมาตลอด ในปกติวันทำงานเค้าจะเล่นเกมส์เป็นประจำหลังเลิกงานเกือบทุกวัน ซึ่งเราพยายามเข้าใจเพราะเค้าให้เหตุผลว่าอยากผ่อนคลาย เหนื่อยจากการทำงานก็อยากพักผ่อน สามีไม่ค่อยมีเวลาที่จะมาสนใจเราเลยค่ะ เล่นแต่ละครั้งแทบจะไม่ต่ำกว่า 3 ชั่วโมง เราจะหลับไปบนเตียงคนเดียวเกือบจะทุกวัน เราไม่ได้ต้องการเวลาอะไรมากนะคะ แค่อยากมีเวลาของครอบครัวบ้าง อยากมีเวลานอนเล่นด้วยกัน นอนกอดกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน เราเหนื่อยจากการทำงาน เราก็อยากมีเวลาดีๆกับเค้าบ้าง พูดเรื่องนี้กันบ่อยมากๆค่ะ ทะเลาะกันทุกครั้ง จากแรกๆน้อยใจ ก็กลานเป็นความชิน ชินและเข้าใจว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้แล้วยอมรับในจุดๆนี้ไป หลังๆมาเราเลยไม่ทะเลาะกัน ใช้ชีวิตปกติไปเรื่อยๆ
แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าเราจะทะเลาะกันหนักๆแทนในช่วงที่พวกเราได้หยุด เพราะเราเองอาจจะคาดหวังกับวันหยุดมากไป คิดว่าจะมีเวลาให้กันมากขึ้น คิดว่าไม่ได้ทำงานจะมีเวลาใช้ชีวิตด้วยกันมากขึ้น แต่เปล่าเลยค่ะ เวลาของเราส่วนมากก็จะหายไปด้วยเหตุผลที่เค้าเล่นเกมส์ดึก ตื่นสาย และไม่มีเวลาจะไปไหน
ล่าสุดคือวันปีใหม่ที่ผ่านมา เรากับเค้าแทบจะไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว 2ต่อ2เลยค่ะ จะมีเวลากินข้าวด้วยกันแค่ช่วงเวลากินข้าวกับครอบครัวของเค้า เราไปไหนมาไหนคนเดียว เรานอนในห้องคนเดียว ในขณะที่สามีนั่งทำงานที่อื่น เราพยายามบอกกับตัวเองว่าเค้าทำงานๆๆ แต่มันจะก็จะมีอีกเสียงในหัวดังมาในหัวเราตลอดว่า ในวันที่ทำงาน เค้าก็ขอพักผ่อนด้วยการเล่นเกมส์ พอถึงวันหยุดเราก็หวังว่ามันจะมีเวลาของเราบ้าง เพราะเอาจริงๆงานที่เค้าทำเรามองว่ามันไม่จำเป็นต้องทำจนถึงขั้นไม่มีเวลาแบ่งมาให้เรา เรารู้สึกว่าเค้าจัดลำดับความสำคัญผิดไป ทุกอย่างสำหรับเค้าดูสำคัญไปหมดยกเว้นเรา เวลาวันหยุดผ่านไปโดยเราใช้เวลาในช่วงนั้นโดยที่ไม่มีเค้าตลอด 3 วันที่ผ่านมา เรานัดกับเค้าไว้ว่าจะไปทานข้าวกับพ่อแม่เรา แต่ก็ลืมแล้วไปนัดทานข้าวกับเพื่อนแทน ถึงแม้เค้าจะบอกว่าเค้าลืม แคนเซิลเพื่อนได้ แต่เรารู้สึกเซงไปแล้วอ่ะค่ะ เลยปล่อยผ่านไป นัดดูหนังกับเราแต่ก็นอนเพลินจนไม่ได้ไปดูหนัง เค้าบอกถ้าเราต้องการอะไรก็ให้บอกเค้า แต่เอาเข้าใจจริงๆพอเราบอก เค้าก็ทำไม่ได้อยู่ดี พอเหตุการณืผ่านไปเราเลือกที่จะคุยกับเค้าเรายอมรับเราเสียใจ เราน้อยใจ และจบลงที่เราทะเลาะกันเพราะเค้าไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นปัญหาของเค้า แต่คือปัญหาที่เราขี้น้อยใจเอง เค้าบอกเค้าทำงานไม่ได้ไปเที่ยวเล่นข้างนอกสักหน่อย มันทำให้เราสงสัยว่าถ้าเป็นคนอื่น เค้าจะรู้สึกยังไงกันนะ?
และทุกครั้งที่ผ่านมา เวลาทะเลาะกัน เค้าจะชอบพูดกับแม่เค้า พูดกับเราและพี่น้องของเค้ามาตลอดว่า แต่งงานแล้วทำให้ชีวิตเค้าทุกข์เหมือนที่ผ่านมาเค้าใช้ชีวิตคนเดียว มีเวลาอยู่เล่นเกมส์คนเดียวมีความสุขแล้ว เค้าบอกว่าความสุขของเค้าคือการได้เล่นเกมส์อยู่คนเดียวในห้องโดยที่ไม่มีใครมากวนชีวิตเค้า ทุกครั้งที่ฟังมันทำให้เค้ารู้สึกไม่อยากอยู่จุดนี้อีกเลยค่ะ ความสุขของเราคือเค้า แต่เราไม่ใช่ความสุขของเค้า เราอยากได้มุมมองจากหลายๆคนที่ใช้ชีวิตคู่ว่าจริงๆแล้ว จริงๆการใช้ชีวิตคู่มันควรจะเป็นยังไง หรือจริงๆเราควรมองข้ามมันไปคะ
ขอบคุณที่รับฟังปัญหาของเราและขอบคุณสำหรับคำแนะนำไว้ล่วงหน้านะคะ