ตอนนี้รู้สึกท้อในการเรียนมาก

ตอนเเรกที่ตัดสินใจเรียนต่อ ป.โท เพราะที่บ้านอยากให้เรียน เราเรียนจบ ป.ตรี วิศวะ ต้องบอกก่อนเลยว่าเราไม่ได้ชอบสายวิศวะตั้งเเต่เเรกอยู่เเล้ว เเต่ก็ตามใจที่บ้านเพราะที่บ้านส่งเรียน เราพยายามเรียนจนจบ  เเต่ที่บ้านชอบพูดทุกวันว่าต้องเรียนต่อนะ  อยากให้เรียนต่อ เเต่ในใจเราบอกว่าไหม่ไหวเเล้ว ไม่เรียนต่อเเล้วพอเเค่ ป.ตรี ก็ทำมาหากินได้เเล้ว จบมาได้สักพักก็ขอที่บ้านไปทำงาน เเต่ที่บ้านไม่ยอมอยากให้เรียนต่อ เเต่เราไม่อยากเรียนแล้ว เราเลยทำงานอยู่กับที่บ้านได้ประมาณ4เดือน เจอช่วงหนึ่งที่ต้องทะเลาะกับเเฟนเเล้วต้องเลิกกัน เราไม่รู้ว่าจะอยู่บ้านทำไม อยากออกไปเจอข้างนอก อยากเจอผู้คนมากมาย มีทางเดียวที่จะออกไปได้คือสมัครเรียนต่อ ....จุดเริ่มต้นของการตัดสินใจได้เกิดขึ้นเเล้ว ตอนนั้นตั้งใจมากว่าต้องสอบให้ได้ เลือกคณะเดิม สาขาเดิม ลงภาคปกติด้วย เพราะจะได้ไม่ต้องอยู่บ้าน เทอมเเรกไปอยู่หอ เรียนเเค่เสาร์-อาทิตย์ มีเวลาทำงาน กิน เที่ยว อ่านหนังสือ พอผ่านเทอมเเรกไปพ่อเรียกตัวกลับบ้านเพราะเรียนเเค่เสาร์อาทิตย์ ต้องกลับมาช่วยที่บ้านทำงาน เเล้ววันศุกร์ค่อยขับรถไปเรียน งานที่บ้านก็ไม่มีไรมาก กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ทำกับข้าว อาบน้ำให้หมา ซักผ้า  เข้าสวนบ้าง เข้าอู่บ้าง ทำธุระต่างๆตามเเต่ที่บ้านจะบอก  ถ้าเราบอกว่าไม่ว่างจะทำงานส่ง ที่บ้านชอบบอกว่าเราขี้เกียจไม่ช่วยงาน ซึ่งเทอมสองงานก็เยอะ การบ้านกองท่วมหัว ยิ่งเจอวิชาสัมนาอีกต้องขึ้งพรีเซนต์ทุกสัปดาห์อีก อ่านก็ไม่รู้เรื่อง ทำอะไรก็ครึ่งๆกลางๆ รู้สึกท้อมาก เคยคิดจะเลิกเรียน2รอบเเล้ว เเต่ยังคิดเสียดายค่าเทอม เลยกัดฟันสู้อีกรบ เเต่รอบนี้รอบที่สามท้อหนักมาก หนักจนกระทั่งไม่อยากอ่านหนังสือ ไม่อยากทำอะไรเลย ลาออก พน.เลยก็ยังได้ มันเหนื่อย มันกดดัน อีกอย่าง อ.ที่ปรึกษาจะชอบถามว่าเราจะทำอะไรกับชีวิตหลังเรียนจบ มีเป้าหมายรึยัง ซึ่งตอนนี้เราก็ยังตอบไม่ได้เลย จะทำยังไงดีให้มีไฟฮึดมีเเรงสู้ในการเรียนอีกครั้ง

ขอคำเเนะนำด้วยจ้าว