ขออธิบายก่อนเลยค่ะ คบกับแฟนมาจะเข้าปีที่6แล้วค่ะ ยังไม่แต่งงาน แต่ทางบ้านรับรู้ค่ะอายุเท่ากัน อายุ27 ตอนคบปี สองปีแรกเราไม่ได้คลาดหวังอะไ่รเพราะเริ่มทำงานกันทั้งคู่
ทำอะไรไปไหน ค่าห้อง ค่ากินหารครึ่งเกือบตลอด
แฟนเงินเดือน18000-25000แล้วแต่เดือน หรือ OT, ค่ะ ค่าใช้จ่ายมีแค่ ค่าห้องหารกับเราคนละ2000 เมื่อก่อนมีผ่อนมอไซต์เดือนละ3000 แต่ตอนนี้หมดแล้วเกือบ2ปี ที่เหลือก็เค้าเก็บเองทั้งหมด ไม่ได้ให้รายเดือนอะไรเราเลย จะให้บ้างก็ตอนโบนัสออก3000 5000
มีส่งบ้านเขาบ้าง 1000-2000 แต่ไม่ทุกเดือน
แต่เขาก็ไม่เคยมีเงินเก็บเลยเรียกว่าเดือนชนเดือนได้เลยค่ะ
พอเราพูดก็ทะเลาะกัน ว่าเราหาเงินได้มากกว่า บ้างไรบ้าง เราหาได้มากกว่าจริง
เพราะเราทำทั้งงานเรา งานเสริม ขายของ
แต่เรารับผิดชอบทั้งผ่อนรถเองเดือน7000+
ส่งน้องเรียนเดือนละ5000+ ค่าห้อง ค่าเทอมน้อง เค้าไม่เคยมาช่วยจ่าย
ของใช้ในบ้านเราซื้อหมด
เราก็ไม่เข้าใจว่าเขาเอาเงินไปไหนหมด เพราะไม่เคยให้เรา เราไม่เคยขอ เคยลองแกล้งขอทีนึงแล้วเค้าคำพูดเยอะแยะ เราเลยบอกไม่เอาหรอกแค่ลองแกล้ง
แต่ตอนเขาไม่มีมายืมเราได้เกือบตลอดนะ
แต่พอเราไม่มีหรือช่วงหมุนไม่ทัน 3000 5000
เขาแทบไม่เคยมีให้เรายืมได้เลย หรือมีให้ยืมก็ต้องรีบคืน
มาตอนนี้เราเริ่มคิดว่าเราอยู่กับเค้าไปเหมือนเสียเวลาค่ะ มองแล้วอนาคตไม่น่าจะดูแลเราหรือถ้ามีลูกกันก็คงลำบาก เพราะเราเคยพูดว่าให้เค้ารับผิดชอบค่าห้องคนเดียวเลยต่อเดือน เค้าพูดขึ้นมาใครจะจ่ายไหว(ค่าห้อง4000) นี่แค่ลองให้จ่ายนะ
คือเขาไม่เคยรับผิดชอบอะไรในตัวเราแบบจริงจังสักเรื่องไม่ได้เลยค่ะ อยู่มาจะปีที่6เราไม่เคยได้ของขวัญอะไรเป็นชิ้นเป็นอันจากเขาเลย แต่เรานี่มีให้เกือบทุกเทศกาล
ระบบจัดการเงินเค้าก็ล้มเหลวมาก ไม่พยายามพลักดันตัวเองเลย ไม่สามารถเป็นผู้นำอะไรได้เลยค่ะ
พักหลังทะเลาะเรื่องเงินกันบ่อยมาก ทะเลาะก็คำเดิมคือ เราหาได้มากกว่า แต่พอเราบอกให้เค้าหาอะไรทำเสริม เขาก็หาข้ออ่างให้มันยากเพราะไม่อยากทำ เหมือนยากทำแค่นี้ บอกแค่นี้ก็เหนื่อยละ
ตอนปีแรกเราไม่คิดอะไรคิดแค่ว่าอยู่กันไปช่วยกันเดียวก็มีเก็บเอง แต่อยู่มานานขนาดนี้ก็เหมือนเดิม เราเหนื่อยเราเบื่อ เหมือนเราพยายามสร้างคนเดียวค่ะ เราคิดว่าแบบนี้เราอยู่คนเดียวก็ได้ สบายใจกว่าค่ะ
เมื่อก่อนคิดเหมือนหลายๆคน รักกันอยู่ด้วยกันสบายใจก็มีความสุขแล้วไม่ต้องมีเงินมากมาย แต่พอเอาเข้าจริงชีวิตคู่นั้นเงินเป็นปัจจัยสำคัญมาก (สำหรับเรานะ)
พอเราจะเลิกกับเค้า ก็บอกขอโอกาสปรับปรุงตัวใหม่ แต่พอให้โอกาสก็ทำได้ไม่เท่าไหร่กลับมาเป็นเหมือนเดิม เราให้โอกาสไม่รู้กี่รอบแล้ว จนเราไม่ไหวละ
เราไม่ได้อยากได้คนรวยล้นฟ้า แต่เราอยากได้คนที่รู้จักเก็บ มีเงินสำรองยามฉุกเฉินบ้าง รึ้จักวางแผน เวลาเราต้องการความช่วยเราได้บ้าง ไม่ใช่มีแต่คำว่าไม่มีกลับมา แต่พอถึงเวลาเค้าฉุกเฉินเค้าพึ่งพาเราได้ตลอด แต่เรากลับพึ่งพาเค้าไม่ได้เลย เราต้องไปขอยืมจากเพื่อนจากคนอื่นตลอด มันทำให้เราคิดว่าเราอยู่แบบนี้เพื่ออะไร ชีวิตคู่มันต้องช่วยกันสิไม่ใช่พยายามอยู่คนเดียว
หลายคนอาจจะบอกแค่แฟนยังไม่แต่ง
ถึงยังไม่แต่งก็เหมือนแต่งอะค่ะ อยู่ด้วยกันตลอด พ่อแม่รับรู้หมดค่ะ แค่เรายังไม่พร้อมแต่ง เพราะเค้าไม่มีอะไรให้เรามั่นใจได้เลยว่าอนาคตครอบครัวจะดี เค้าเคยพูดนะเรื่องแต่งแต่แค่เงินเก็บเองยังไม่มี จะเอาตรงไหนมาแต่ง
มีปัญหาเรื่องเงินกับแฟน
ทำอะไรไปไหน ค่าห้อง ค่ากินหารครึ่งเกือบตลอด
แฟนเงินเดือน18000-25000แล้วแต่เดือน หรือ OT, ค่ะ ค่าใช้จ่ายมีแค่ ค่าห้องหารกับเราคนละ2000 เมื่อก่อนมีผ่อนมอไซต์เดือนละ3000 แต่ตอนนี้หมดแล้วเกือบ2ปี ที่เหลือก็เค้าเก็บเองทั้งหมด ไม่ได้ให้รายเดือนอะไรเราเลย จะให้บ้างก็ตอนโบนัสออก3000 5000
มีส่งบ้านเขาบ้าง 1000-2000 แต่ไม่ทุกเดือน
แต่เขาก็ไม่เคยมีเงินเก็บเลยเรียกว่าเดือนชนเดือนได้เลยค่ะ
พอเราพูดก็ทะเลาะกัน ว่าเราหาเงินได้มากกว่า บ้างไรบ้าง เราหาได้มากกว่าจริง
เพราะเราทำทั้งงานเรา งานเสริม ขายของ
แต่เรารับผิดชอบทั้งผ่อนรถเองเดือน7000+
ส่งน้องเรียนเดือนละ5000+ ค่าห้อง ค่าเทอมน้อง เค้าไม่เคยมาช่วยจ่าย
ของใช้ในบ้านเราซื้อหมด
เราก็ไม่เข้าใจว่าเขาเอาเงินไปไหนหมด เพราะไม่เคยให้เรา เราไม่เคยขอ เคยลองแกล้งขอทีนึงแล้วเค้าคำพูดเยอะแยะ เราเลยบอกไม่เอาหรอกแค่ลองแกล้ง
แต่ตอนเขาไม่มีมายืมเราได้เกือบตลอดนะ
แต่พอเราไม่มีหรือช่วงหมุนไม่ทัน 3000 5000
เขาแทบไม่เคยมีให้เรายืมได้เลย หรือมีให้ยืมก็ต้องรีบคืน
มาตอนนี้เราเริ่มคิดว่าเราอยู่กับเค้าไปเหมือนเสียเวลาค่ะ มองแล้วอนาคตไม่น่าจะดูแลเราหรือถ้ามีลูกกันก็คงลำบาก เพราะเราเคยพูดว่าให้เค้ารับผิดชอบค่าห้องคนเดียวเลยต่อเดือน เค้าพูดขึ้นมาใครจะจ่ายไหว(ค่าห้อง4000) นี่แค่ลองให้จ่ายนะ
คือเขาไม่เคยรับผิดชอบอะไรในตัวเราแบบจริงจังสักเรื่องไม่ได้เลยค่ะ อยู่มาจะปีที่6เราไม่เคยได้ของขวัญอะไรเป็นชิ้นเป็นอันจากเขาเลย แต่เรานี่มีให้เกือบทุกเทศกาล
ระบบจัดการเงินเค้าก็ล้มเหลวมาก ไม่พยายามพลักดันตัวเองเลย ไม่สามารถเป็นผู้นำอะไรได้เลยค่ะ
พักหลังทะเลาะเรื่องเงินกันบ่อยมาก ทะเลาะก็คำเดิมคือ เราหาได้มากกว่า แต่พอเราบอกให้เค้าหาอะไรทำเสริม เขาก็หาข้ออ่างให้มันยากเพราะไม่อยากทำ เหมือนยากทำแค่นี้ บอกแค่นี้ก็เหนื่อยละ
ตอนปีแรกเราไม่คิดอะไรคิดแค่ว่าอยู่กันไปช่วยกันเดียวก็มีเก็บเอง แต่อยู่มานานขนาดนี้ก็เหมือนเดิม เราเหนื่อยเราเบื่อ เหมือนเราพยายามสร้างคนเดียวค่ะ เราคิดว่าแบบนี้เราอยู่คนเดียวก็ได้ สบายใจกว่าค่ะ
เมื่อก่อนคิดเหมือนหลายๆคน รักกันอยู่ด้วยกันสบายใจก็มีความสุขแล้วไม่ต้องมีเงินมากมาย แต่พอเอาเข้าจริงชีวิตคู่นั้นเงินเป็นปัจจัยสำคัญมาก (สำหรับเรานะ)
พอเราจะเลิกกับเค้า ก็บอกขอโอกาสปรับปรุงตัวใหม่ แต่พอให้โอกาสก็ทำได้ไม่เท่าไหร่กลับมาเป็นเหมือนเดิม เราให้โอกาสไม่รู้กี่รอบแล้ว จนเราไม่ไหวละ
เราไม่ได้อยากได้คนรวยล้นฟ้า แต่เราอยากได้คนที่รู้จักเก็บ มีเงินสำรองยามฉุกเฉินบ้าง รึ้จักวางแผน เวลาเราต้องการความช่วยเราได้บ้าง ไม่ใช่มีแต่คำว่าไม่มีกลับมา แต่พอถึงเวลาเค้าฉุกเฉินเค้าพึ่งพาเราได้ตลอด แต่เรากลับพึ่งพาเค้าไม่ได้เลย เราต้องไปขอยืมจากเพื่อนจากคนอื่นตลอด มันทำให้เราคิดว่าเราอยู่แบบนี้เพื่ออะไร ชีวิตคู่มันต้องช่วยกันสิไม่ใช่พยายามอยู่คนเดียว
หลายคนอาจจะบอกแค่แฟนยังไม่แต่ง
ถึงยังไม่แต่งก็เหมือนแต่งอะค่ะ อยู่ด้วยกันตลอด พ่อแม่รับรู้หมดค่ะ แค่เรายังไม่พร้อมแต่ง เพราะเค้าไม่มีอะไรให้เรามั่นใจได้เลยว่าอนาคตครอบครัวจะดี เค้าเคยพูดนะเรื่องแต่งแต่แค่เงินเก็บเองยังไม่มี จะเอาตรงไหนมาแต่ง