..
🤷⭐️👦🌸 นิราศเจนีวารำพัน 🌸👦⭐️🤷
ใบเมเปิ้ลร่วงหล่นเกลื่อนกล่นสวน
ฤดูจวนใกล้หนาวโอ้สาวหาย
ในสวิสจิตเปลี่ยวให้เดียวดาย
ระทมคล้ายเมฆามาบังจันทร์
ริมเลอมังชังน้องพี่หมองศรี
รุ่มฤดีดวงแดมาแปรผัน
เจนีวาฟ้าหม่นเคยยลกัน
ดั่งสัมพันธ์นางขาดให้คลาดคลาย
สะพานริมธาราแลคร่าคร่ำ
ตะไคร่ดำด่างเขียวเปลี่ยวเหลือหลาย
คงหมองตรมซมฤดีเช่นพี่ชาย
อนงค์หายเศร้าแท้ถูกแชเชือน
ลมเย็นเยือกยามหนาวให้ร้าวเหน็บ
แต่มิเจ็บเท่าใจหาใดเหมือน
มีแฟนแหม่มแช่มช้อยเป็นรอยเตือน
หล่อนลาเลือนแรมลับไม่กลับมา
เคยหยอกเย้าเคล้าเคียงร่วมเรียงหมอน
อรชรอ่อนวัยให้หรรษา
ใช้ชีพชิดใกล้ที่เจนีวา
สุขอุราระเริงบันเทิงใจ
เดิมเคียงคบพบก่อนอยู่บ่อนนีซ
เคยหวานหวีดเร่าร้องด้วยผ่องใส
ร่วมละเลงเล่นพนันฟันกำไร
มีทุนใช้กินเที่ยวโฉบเฉี่ยวเพลิน
แล้วลอยล่องท่องไปในสวิส
ดัดจริตโปรยอัฐมิขัดเขิน
สมสนุกสุขลิ้นกินเที่ยวเกิน
จนหมดเงินไร้งานไม่นานจน
เริ่มฝืดเคืองเรื่องใหญ่ใช่ไม่รู้
โธ่โฉมตรูบอกลาไปหาหน
อยู่ผู้เดียวเปลี่ยวใจไร้ใครยล
กัดฟันทนทำงานดั่งกาลเดิม
หยิบพู่กันวาดฟ้าธาราใส
สลดใจนั่งนึกมิฮึกเหิม
ชีวิตหนอเคราะห์กรรมมาซ้ำเติม
ยากแท้เริ่มสำนึกให้ตรึกตรอง
ภาพจึงตรมอมทุกข์ไร้สุขแต้ม
สีอาจแย้มความนัยฤทัยหมอง
ถึงงามงดจรดฟ้าภูผาครอง
ทุกข์สนองแนบอยู่ปลายพู่กัน
กองหินเย็นยั่วแย้มถึงแก้มก้น
เข้าตาจนรอกาลเพียงผ่านผัน
เย็นหรือร้อนเปียกตัวช่างหัวมัน
แค่พ้นวันซังกะตายมลายคน
กางเกงยีนส์เสื้อหนาวยังร้าวเหลือ
เหน็บหนาวเนื้อแรมร้างข้างถนน
ตะวันคล้อยเมฆาฟ้าเบื้องบน
จันทร์เสี้ยวหม่นเคียงครองเขามองต์บลังค์
ได้เวลาอาหารหาร้านโปรด
มิกรอสโคตรถูกสตางค์อยู่ข้างหลัง
เคยอยู่ดีกินดีมีพลัง
บัดนี้ดั่งหมาโซยังโก้เกิน
ผ่านสถานสองสตรีท่าทีผยอง
ยืนตระกองเกาะไหล่ไม่ขัดเขิน
คือสัมพันธ์ฝรั่งเศสประเทศเชิญ
ร่วมกันเดินกับสวิสเป็นมิตรกัน
ตาลายคล้ายรูปหินแอบผินหน้า
ตำหนิว่าต้องตบตัวขบขัน
อกหักนิดเสียจริตสิ้นคิดพลัน
ทำตัวมันดั่งบ้าช่างน่าอาย
ทุกวี่วันผันไปไอ้ตลก
วณิพกไทยโซโง่
แค่หญิงทิ้งควายโคโง่จะตาย
สิ้นเชิงชายแพ้หญิงโง่จริงเลย
วรุณฯพลันเชิดหน้าเลือดบ้าฉีด
แค่มีดกรีดไม่ตายแผลหายเฉย
ส่ำความรักหักห้ามลาทรามเชย
ใช่มิเคยถูกทิ้งหยุดนิ่งปลง
มองเชสนัทต้นใหญ่คล้ายมะเหงก
ทำท่าเขกหัวคนให้พ้นหลง
เขี่ยสวะขยะใจให้มั่นคง
ฤทัยทรงไม่ทรุดสะดุดใน
เลิกก้มหน้าหามูลฝอยค่อยเชิด
จิตบรรเจิดปัญญาอุราใส
เผื่อโอกาสสวนมาว่ากระไร
อกหักให้เหวี่ยงทิ้งเดินดิ่งเพลิน
ทักทายพี่คนไทยร้านใกล้ฝั่ง
ริมน้ำนั่งขายของมองเผินเผิน
เหมือนฝรั่งราศีดูดีเกิน
เปล่ายอเยินขอบคุณค้ำจุนเรา
นาฬิกาดอกไม้ในสนาม
บุบผางามเยือกหนาวถึงคราวเฉา
เคยสะพรั่งทั้งแปลงแล้งดั่งเงา
เหมือนชายเขลามืดมิดเดินผิดทาง
มีดอกไม้เป็นนาฬิกาอยู่
ที่อะบูดาบีสดสีสร้าง
บนทรายแล้งแห่งตะวันออกกลาง
ติดชื่ออ้างเจนีวาพี่กัน
เข็มยาววาดกวาดแกว่งอยู่แหล่งโคก
เป็นเนินโหนกริมถนนคนเห็นหัน
บอกเวลาตรงเหลือทุกเชื่อวัน
ดังเช่นฉันถูกกรรมตามซ้ำตรง
แต่ตัดใจได้แล้วคงแคล้วทุกข์
เดินปลอบปลุกพละตั้งประสงค์
จะปลิดรอยช้ำไปฤทัยปลง
โศกลดตรงดิ่งห้างที่ข้างทาง
ลงใต้ดินห้างใหญ่มีไวน์ขาย
อร่อยร้ายถูกลิ้นอยากกินอ้าง
เลือกไวน์ขาวชาวสวิสรสฤทธิ์บาง
ถูกสตางค์วาเลส์พื้นเพไวน์
เห็นเริชตี้มีขายชายรีบซื้อ
มันสับคือของหลักเพิ่มผักได้
แถมอร่อยค่อยประทังให้ยังไป
เดินไม่ไกลสู่สถานบรันส์วิกค์เอน
สิงห์สีแสดแปดตัวยกหัวเชิด
วรุณฯเปิดไวน์รินนั่งกินเล่น
ใต้ฟ้ากว้างต่างร้านอาหารเมน
คือของเดนหมูหยองจากกองทัวร์
เทียบทิวเทือกแทนนรีดนตรีเพราะ
คือเสนาะเสียงลมชมสลัว
ใต้จันทร์เสี้ยวเกี่ยวดาวหมอกพราวตัว
แม้มืดมัวมองเรือช่างเหลืองาม
ดื่มด่ำจำจนจัดดั่งมัดโซ่
เส้นเขื่องโตผูกกายหนอใครล่าม
จนให้เข็ดเช็ดน้ำตาพยายาม
ตกต่ำทรามสิ้นค่าเป็นบ้าบอ
ทิ้งปมด้อยค่อยท่องทั่วยุโรป
ลุยเฉี่ยวโฉบรอบแอลป์ยากแค้นหนอ
จนแต่หยิ่งในเกียรติอย่าเหยียดพอ
ไม่เคยขอใครกินพร้อมดิ้นรน
ตราบวันนี้ชีวีของพี่แจ้ง
ไม่หมดแรงสู้ไปไกลทั่วหน
เสียวสนุกสุขทุกข์เข้าคลุกทน
ถึงแก่นคนล่าฝันฝ่าฟันมา
ให้รำพึงถึงไทยยามไกลบ้าน
ราตรีกาลเลยล่วงห่วงยิหวา
สะท้อนชลยลแสงแห่งดารา
ระลอกพาพลิ้วพรายริ้วลายแล
บาดกายเกลื่อนเถื่อนหลงยังปลงได้
หากหลงในเจนีวาผวาแผล
ถูกหักอกตกต่ำชอกช้ำแด
ฝรั่งแม่ทอดทิ้งช้ำจริงเรา
จำต้องลุกขึ้นตั้งระวังใหม่
อย่าให้ใครพาเซดังเหเสา
หลักชีวิตคิดสู้อยู่บนเงา
เอาแรงเข้าแลกฝันสักวันจริง
ไวน์หมดแล้วแก้วไร้ใช้ปากดื่ม
ในเคลิ้มลืมทุกข์สิ้นถวิลยิ่ง
แผ่นดินแม่แน่เลยเคยพักพิง
มิกล้านิ่งดูดายถึงตายยอม
จะยากไร้ไม่เคยละเลยชาติ
เงินฟรังบาทเก็บไว้หาใช้ถนอม
ขายภาพเขียนเพียรทดอย่างอดออม
เคยเปิดคอมฯเศร้าใจชาติไทยตรม
ถูกฝรั่งดั่งทำแอบคว่ำบาตร
เหตุว่าชาติมิเลือกตั้งต้องถล่ม
ประคองไว้ไทยนาวาอย่าจม
ห้างร้านล่มปิดไปใครตกงาน
การเมืองยุ่งจนแย่รีบแก้อยู่
ไกลสุดกู่ก็ใครบริหาร
ปฏิวัติจัดตั้งรัฐบาล
อยากจะวานลมไปช่วยไทยเจริญ
แลไฟใต้ไม่มอดยอดผู้เสีย
เห็นแล้วเพลียเลยพันมิผิวเผิน
รุนแรงร้ายเหลืออดสลดเกิน
อยากจะเดินทางกลับรับรู้ความ
มุ่งกลับรังยังคิดดวงจิตห่วง
วิกาลล่วงโอ้กรรมตั้งคำถาม
ชาติจะเป็นอย่างไรใคร่ติดตาม
ว้าเหว่ยามห่างไกลรักไทยจริง ฯ
..
..
กรุณาอ่านบทร้อยแก้ว
แลดูภาพประกอบ ลิ้งค์ด้านล่างนี้ ขอรับ
🌸 ก ลี บ ด อ ก ยุ โ ร ป 🌸 : ๑ ร ว ด ร้ า ว ร ะ ท ม ใ จ ใ น เ จ นี ว า
https://pantip.com/topic/38419822
..
🤷⭐️👦🌸 นิ ร า ศ เ จ นี ว า ร ำ พั น 🌸👦⭐️🤷
🤷⭐️👦🌸 นิราศเจนีวารำพัน 🌸👦⭐️🤷
ใบเมเปิ้ลร่วงหล่นเกลื่อนกล่นสวน
ฤดูจวนใกล้หนาวโอ้สาวหาย
ในสวิสจิตเปลี่ยวให้เดียวดาย
ระทมคล้ายเมฆามาบังจันทร์
ริมเลอมังชังน้องพี่หมองศรี
รุ่มฤดีดวงแดมาแปรผัน
เจนีวาฟ้าหม่นเคยยลกัน
ดั่งสัมพันธ์นางขาดให้คลาดคลาย
สะพานริมธาราแลคร่าคร่ำ
ตะไคร่ดำด่างเขียวเปลี่ยวเหลือหลาย
คงหมองตรมซมฤดีเช่นพี่ชาย
อนงค์หายเศร้าแท้ถูกแชเชือน
ลมเย็นเยือกยามหนาวให้ร้าวเหน็บ
แต่มิเจ็บเท่าใจหาใดเหมือน
มีแฟนแหม่มแช่มช้อยเป็นรอยเตือน
หล่อนลาเลือนแรมลับไม่กลับมา
เคยหยอกเย้าเคล้าเคียงร่วมเรียงหมอน
อรชรอ่อนวัยให้หรรษา
ใช้ชีพชิดใกล้ที่เจนีวา
สุขอุราระเริงบันเทิงใจ
เดิมเคียงคบพบก่อนอยู่บ่อนนีซ
เคยหวานหวีดเร่าร้องด้วยผ่องใส
ร่วมละเลงเล่นพนันฟันกำไร
มีทุนใช้กินเที่ยวโฉบเฉี่ยวเพลิน
แล้วลอยล่องท่องไปในสวิส
ดัดจริตโปรยอัฐมิขัดเขิน
สมสนุกสุขลิ้นกินเที่ยวเกิน
จนหมดเงินไร้งานไม่นานจน
เริ่มฝืดเคืองเรื่องใหญ่ใช่ไม่รู้
โธ่โฉมตรูบอกลาไปหาหน
อยู่ผู้เดียวเปลี่ยวใจไร้ใครยล
กัดฟันทนทำงานดั่งกาลเดิม
หยิบพู่กันวาดฟ้าธาราใส
สลดใจนั่งนึกมิฮึกเหิม
ชีวิตหนอเคราะห์กรรมมาซ้ำเติม
ยากแท้เริ่มสำนึกให้ตรึกตรอง
ภาพจึงตรมอมทุกข์ไร้สุขแต้ม
สีอาจแย้มความนัยฤทัยหมอง
ถึงงามงดจรดฟ้าภูผาครอง
ทุกข์สนองแนบอยู่ปลายพู่กัน
กองหินเย็นยั่วแย้มถึงแก้มก้น
เข้าตาจนรอกาลเพียงผ่านผัน
เย็นหรือร้อนเปียกตัวช่างหัวมัน
แค่พ้นวันซังกะตายมลายคน
กางเกงยีนส์เสื้อหนาวยังร้าวเหลือ
เหน็บหนาวเนื้อแรมร้างข้างถนน
ตะวันคล้อยเมฆาฟ้าเบื้องบน
จันทร์เสี้ยวหม่นเคียงครองเขามองต์บลังค์
ได้เวลาอาหารหาร้านโปรด
มิกรอสโคตรถูกสตางค์อยู่ข้างหลัง
เคยอยู่ดีกินดีมีพลัง
บัดนี้ดั่งหมาโซยังโก้เกิน
ผ่านสถานสองสตรีท่าทีผยอง
ยืนตระกองเกาะไหล่ไม่ขัดเขิน
คือสัมพันธ์ฝรั่งเศสประเทศเชิญ
ร่วมกันเดินกับสวิสเป็นมิตรกัน
ตาลายคล้ายรูปหินแอบผินหน้า
ตำหนิว่าต้องตบตัวขบขัน
อกหักนิดเสียจริตสิ้นคิดพลัน
ทำตัวมันดั่งบ้าช่างน่าอาย
ทุกวี่วันผันไปไอ้ตลก
วณิพกไทยโซโง่
แค่หญิงทิ้งควายโคโง่จะตาย
สิ้นเชิงชายแพ้หญิงโง่จริงเลย
วรุณฯพลันเชิดหน้าเลือดบ้าฉีด
แค่มีดกรีดไม่ตายแผลหายเฉย
ส่ำความรักหักห้ามลาทรามเชย
ใช่มิเคยถูกทิ้งหยุดนิ่งปลง
มองเชสนัทต้นใหญ่คล้ายมะเหงก
ทำท่าเขกหัวคนให้พ้นหลง
เขี่ยสวะขยะใจให้มั่นคง
ฤทัยทรงไม่ทรุดสะดุดใน
เลิกก้มหน้าหามูลฝอยค่อยเชิด
จิตบรรเจิดปัญญาอุราใส
เผื่อโอกาสสวนมาว่ากระไร
อกหักให้เหวี่ยงทิ้งเดินดิ่งเพลิน
ทักทายพี่คนไทยร้านใกล้ฝั่ง
ริมน้ำนั่งขายของมองเผินเผิน
เหมือนฝรั่งราศีดูดีเกิน
เปล่ายอเยินขอบคุณค้ำจุนเรา
นาฬิกาดอกไม้ในสนาม
บุบผางามเยือกหนาวถึงคราวเฉา
เคยสะพรั่งทั้งแปลงแล้งดั่งเงา
เหมือนชายเขลามืดมิดเดินผิดทาง
มีดอกไม้เป็นนาฬิกาอยู่
ที่อะบูดาบีสดสีสร้าง
บนทรายแล้งแห่งตะวันออกกลาง
ติดชื่ออ้างเจนีวาพี่กัน
เข็มยาววาดกวาดแกว่งอยู่แหล่งโคก
เป็นเนินโหนกริมถนนคนเห็นหัน
บอกเวลาตรงเหลือทุกเชื่อวัน
ดังเช่นฉันถูกกรรมตามซ้ำตรง
แต่ตัดใจได้แล้วคงแคล้วทุกข์
เดินปลอบปลุกพละตั้งประสงค์
จะปลิดรอยช้ำไปฤทัยปลง
โศกลดตรงดิ่งห้างที่ข้างทาง
ลงใต้ดินห้างใหญ่มีไวน์ขาย
อร่อยร้ายถูกลิ้นอยากกินอ้าง
เลือกไวน์ขาวชาวสวิสรสฤทธิ์บาง
ถูกสตางค์วาเลส์พื้นเพไวน์
เห็นเริชตี้มีขายชายรีบซื้อ
มันสับคือของหลักเพิ่มผักได้
แถมอร่อยค่อยประทังให้ยังไป
เดินไม่ไกลสู่สถานบรันส์วิกค์เอน
สิงห์สีแสดแปดตัวยกหัวเชิด
วรุณฯเปิดไวน์รินนั่งกินเล่น
ใต้ฟ้ากว้างต่างร้านอาหารเมน
คือของเดนหมูหยองจากกองทัวร์
เทียบทิวเทือกแทนนรีดนตรีเพราะ
คือเสนาะเสียงลมชมสลัว
ใต้จันทร์เสี้ยวเกี่ยวดาวหมอกพราวตัว
แม้มืดมัวมองเรือช่างเหลืองาม
ดื่มด่ำจำจนจัดดั่งมัดโซ่
เส้นเขื่องโตผูกกายหนอใครล่าม
จนให้เข็ดเช็ดน้ำตาพยายาม
ตกต่ำทรามสิ้นค่าเป็นบ้าบอ
ทิ้งปมด้อยค่อยท่องทั่วยุโรป
ลุยเฉี่ยวโฉบรอบแอลป์ยากแค้นหนอ
จนแต่หยิ่งในเกียรติอย่าเหยียดพอ
ไม่เคยขอใครกินพร้อมดิ้นรน
ตราบวันนี้ชีวีของพี่แจ้ง
ไม่หมดแรงสู้ไปไกลทั่วหน
เสียวสนุกสุขทุกข์เข้าคลุกทน
ถึงแก่นคนล่าฝันฝ่าฟันมา
ให้รำพึงถึงไทยยามไกลบ้าน
ราตรีกาลเลยล่วงห่วงยิหวา
สะท้อนชลยลแสงแห่งดารา
ระลอกพาพลิ้วพรายริ้วลายแล
บาดกายเกลื่อนเถื่อนหลงยังปลงได้
หากหลงในเจนีวาผวาแผล
ถูกหักอกตกต่ำชอกช้ำแด
ฝรั่งแม่ทอดทิ้งช้ำจริงเรา
จำต้องลุกขึ้นตั้งระวังใหม่
อย่าให้ใครพาเซดังเหเสา
หลักชีวิตคิดสู้อยู่บนเงา
เอาแรงเข้าแลกฝันสักวันจริง
ไวน์หมดแล้วแก้วไร้ใช้ปากดื่ม
ในเคลิ้มลืมทุกข์สิ้นถวิลยิ่ง
แผ่นดินแม่แน่เลยเคยพักพิง
มิกล้านิ่งดูดายถึงตายยอม
จะยากไร้ไม่เคยละเลยชาติ
เงินฟรังบาทเก็บไว้หาใช้ถนอม
ขายภาพเขียนเพียรทดอย่างอดออม
เคยเปิดคอมฯเศร้าใจชาติไทยตรม
ถูกฝรั่งดั่งทำแอบคว่ำบาตร
เหตุว่าชาติมิเลือกตั้งต้องถล่ม
ประคองไว้ไทยนาวาอย่าจม
ห้างร้านล่มปิดไปใครตกงาน
การเมืองยุ่งจนแย่รีบแก้อยู่
ไกลสุดกู่ก็ใครบริหาร
ปฏิวัติจัดตั้งรัฐบาล
อยากจะวานลมไปช่วยไทยเจริญ
แลไฟใต้ไม่มอดยอดผู้เสีย
เห็นแล้วเพลียเลยพันมิผิวเผิน
รุนแรงร้ายเหลืออดสลดเกิน
อยากจะเดินทางกลับรับรู้ความ
มุ่งกลับรังยังคิดดวงจิตห่วง
วิกาลล่วงโอ้กรรมตั้งคำถาม
ชาติจะเป็นอย่างไรใคร่ติดตาม
ว้าเหว่ยามห่างไกลรักไทยจริง ฯ
..
..
กรุณาอ่านบทร้อยแก้ว
แลดูภาพประกอบ ลิ้งค์ด้านล่างนี้ ขอรับ
🌸 ก ลี บ ด อ ก ยุ โ ร ป 🌸 : ๑ ร ว ด ร้ า ว ร ะ ท ม ใ จ ใ น เ จ นี ว า
https://pantip.com/topic/38419822
..