คือตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคประสาทหรือโรคจิตหรึป่าว เป็นคนที่เวลาตื่นนอนมาจะนึกภาพคำพูดทีผิดพลาดในอดีตตลอดเวลาและต้องมาเสียใจ นึกคำพูดแรกได้เลยว่า #เชี้ยยยยย คือแบบมันเป็นอะไรที่ทรมารมาก มันจะนึกแต่สิ่งที่ผิดพลาดตลอดเวลาคับ อยากแก้ไขให้หาย เคยนำเชือกมาแขวนคอนับครั้งไม่ถ้วนแต่ก็รีบดึงออกมา แบบจะฆ่าตัวตายแต่ก็ยังห่วงอะไรหลายๆอย่าง แต่ถ้าออกไปข้างนอกเราเป็นปกติมากเลยนะ เราจะเป็นคนที่คุยเก่ง พูดเก่ง (สำหรับคนที่ไม่รู้จักนะ)แต่สำหรับคนที่รุ้จัก แม่ ญาติพี่น้องเรา เราจะไม่อยากคุยด้วยจะเงียบ หมกตัวยุแต่ในห้องไม่อยากให้ใครเห็นหน้า มีจิตใจอย่างหนึ่งว่า ถ้าเรารวยเราได้ดี มีเงินมีทองเราถึงจะให้พวกเขาเห็นถึงจะอยากพบเจอผู้คน แต่นะตอนนี้ เราทรมารมาก คือเรายังทำสิ่งที่คิดไม่ไม่ได้ แต่เราจะเสียใจตลอดเวลากับสิ่งที่เราทำผิดพลาด คำพูดที่ผิดพลาด อยากร้องไห้ตลอดเวลาเวลาอยู่คนเดียว แต่ถ้ามีเพื่อนมีคนอื่นมาอยู่ด้วยเราจะไม่แสดงอาการให้ใครเห้น เราอยากลืม อยากประสบความสำเร็จ แต่นะตอนนี้เราทำไม่ได้ เหมือนว่าเกลียดตัวเอง ดุละคร ดุหนังเราจะดุแค่ครึ่งเดียว เราก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ไปเที่ยวเราก้อยากรีบไปรีบกลับอยากอยู่แต่ในห้อง (ในบางช่วง) เราต้องดื่มเหล้าเบรียตลอดเลยถึงจะทำให้เราลืมได้บาง ไม่รุ้ว่าเราติดป่าวนะ แต่เวลาเรากินแล้วมันทำให้เรากล้ากล้าพูดกล้าทำในสิ่งที่ตัวเองบังคับตัวเอง แล้วพออส่างเราจะมานึกเสียใจตลอดเวลาว่าทำไปได้ไง มันจะเครียดๆมากๆ อยากตายแล้ว อะไรไม่รุ้เราเหนื่อย ช่วยให้คำปรึกษาเราหน่อย
กลัว กลังวนกับสิ่งในอดีตที่ผิดพลาด อยากฆ่าตัวตาย ในทุกๆเช้าที่ตื่นนอน