เมื่อวันที่ 31 ธันวามคมที่ผ่านมา ผมก็กลับมาจากต่างจังหวัด ที่ได้เดินทางไปกับครอบครัวแฟน ก็คบกันมาเป็นสิบปีแล้ว แต่ช่วงหลังๆนี้รู้สึกว่าเริ่มจะห่างกันด้วยความรู้สึกมากขึ้น เค้าอารมเสียบ่อยเกือบทุกเรื่อง ตัวผมเองก็มีแอบเหนื่อย บางทีก็ท้อ มีคิดอยากจะเลิกจะ แต่ก่อนหน้านี้ เค้าดูแลใจผมดีมาก ในเวลาอย่างนี้ ผมก็ได้แค่นึกถึงเวลาที่ดีตรงนั้น เอารูปตอนที่มีความสุขมานั่งดู ไม่เถียงไม่ออกอาการ เมื่อทะเลาะกัน ทั้งๆที่ผมเป็นคนที่ค่อนข้างใจร้อน ยังมีตัวผสานระหว่างเราหน่อย คือหลานสาวคนโต เค้าเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา หมวยน้อย ร่าเริงตามภาษาเด็ก แต่ด้วยที่ผมยังไม่มีลูก ก็แอบมโนว่า เด็กคนนี้คือลูกสาว
เมื่อได้เดินทางกลับมาถึงบ้านก็สองสามทุ่มแล้ว ผมอยู่คนละบ้านกับแฟน ก็ต้องนั่งรถกลับมาบ้าน พอถึงก็อาบน้ำเอาของออกจากกระเป๋า นั่งทำอะไรไปเรื่อยๆ เที่ยงคืนตรง ผมก็ส่งอวยพรปีใหม่ไปให้แฟน แค่เค้าตอบมาเป็นอวยพร (ช่วงหลังๆเค้าจะแน้นแต่ส่งสติกเกอร์) ผมก็ดีใจแล้ว แล้วหลังเที่ยงคืนก็เจอในถุงที่ตอนแวะข้างทาง เป็นวาฟเฟิลไส้กรอก ที่เค้าซื้อมาให้หลานกับผมคนละไม้ นานแล้วนะ ที่ไม่ได้ของกินที่เค้าตั้งใจซื้อให้ นั่งทานไปคนเดียวหลังเที่ยงคืน ก็มีความสุขไป จากหลายๆอย่างที่ทำให้ถอดใจ มันก็มีกำลังใจและความสุขขึ้นมาอีกครั้ง นี้ละ คือพลังที่ผมได้จากอาหารที่ไม่ได้วิเศษอะไร แต่มันทำให้ผมมีความสุขมาก มีแรงที่จะสู้และหวังต่อไป ว่าผมอาจจะได้เธอคนนั้นกลับมา
ถ้าเรื่องที่เล่ามันทำให้ใครเสียเวลาอ่านก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ แค่อยากแชร์ความสุขที่ได้มาจากอะไรที่เราไม่ได้คาดคิด
ใครทานอะไรแล้วเคยมีความหลังหรือเชื่อมโยงความสุขให้ตัวเองได้บ้าง ก็มาเล่าให้กันทราบด้วยนะครับ
อาหารอย่างแรกของปี ที่แถมด้วยความรู้สึก
เมื่อวันที่ 31 ธันวามคมที่ผ่านมา ผมก็กลับมาจากต่างจังหวัด ที่ได้เดินทางไปกับครอบครัวแฟน ก็คบกันมาเป็นสิบปีแล้ว แต่ช่วงหลังๆนี้รู้สึกว่าเริ่มจะห่างกันด้วยความรู้สึกมากขึ้น เค้าอารมเสียบ่อยเกือบทุกเรื่อง ตัวผมเองก็มีแอบเหนื่อย บางทีก็ท้อ มีคิดอยากจะเลิกจะ แต่ก่อนหน้านี้ เค้าดูแลใจผมดีมาก ในเวลาอย่างนี้ ผมก็ได้แค่นึกถึงเวลาที่ดีตรงนั้น เอารูปตอนที่มีความสุขมานั่งดู ไม่เถียงไม่ออกอาการ เมื่อทะเลาะกัน ทั้งๆที่ผมเป็นคนที่ค่อนข้างใจร้อน ยังมีตัวผสานระหว่างเราหน่อย คือหลานสาวคนโต เค้าเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา หมวยน้อย ร่าเริงตามภาษาเด็ก แต่ด้วยที่ผมยังไม่มีลูก ก็แอบมโนว่า เด็กคนนี้คือลูกสาว
เมื่อได้เดินทางกลับมาถึงบ้านก็สองสามทุ่มแล้ว ผมอยู่คนละบ้านกับแฟน ก็ต้องนั่งรถกลับมาบ้าน พอถึงก็อาบน้ำเอาของออกจากกระเป๋า นั่งทำอะไรไปเรื่อยๆ เที่ยงคืนตรง ผมก็ส่งอวยพรปีใหม่ไปให้แฟน แค่เค้าตอบมาเป็นอวยพร (ช่วงหลังๆเค้าจะแน้นแต่ส่งสติกเกอร์) ผมก็ดีใจแล้ว แล้วหลังเที่ยงคืนก็เจอในถุงที่ตอนแวะข้างทาง เป็นวาฟเฟิลไส้กรอก ที่เค้าซื้อมาให้หลานกับผมคนละไม้ นานแล้วนะ ที่ไม่ได้ของกินที่เค้าตั้งใจซื้อให้ นั่งทานไปคนเดียวหลังเที่ยงคืน ก็มีความสุขไป จากหลายๆอย่างที่ทำให้ถอดใจ มันก็มีกำลังใจและความสุขขึ้นมาอีกครั้ง นี้ละ คือพลังที่ผมได้จากอาหารที่ไม่ได้วิเศษอะไร แต่มันทำให้ผมมีความสุขมาก มีแรงที่จะสู้และหวังต่อไป ว่าผมอาจจะได้เธอคนนั้นกลับมา
ถ้าเรื่องที่เล่ามันทำให้ใครเสียเวลาอ่านก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ แค่อยากแชร์ความสุขที่ได้มาจากอะไรที่เราไม่ได้คาดคิด
ใครทานอะไรแล้วเคยมีความหลังหรือเชื่อมโยงความสุขให้ตัวเองได้บ้าง ก็มาเล่าให้กันทราบด้วยนะครับ