เรื่องมีอยู่ว่า......คุยกับผู้ชายคนนึงอยู่เจอกันที่ทำงาน ทำงานที่ร้านอาหารที่เดียวกัน เรียกได้ว่าเรา"ชอบเค้านะ"ครั้งแรกที่เจอกันก็รู้สึกดีด้วยพอได้รู้จักกันมากขึ้นก็รู้สึกว่าเค้าเป็นคนดีไม่เหมือนกับผู้ชายที่เคยเจอมา พอวันนึงที่เราได้บอกความรู้สึกของเราให้เค้ารู้ เค้าก็ยิ้มๆหลังจากนั้นเราสนิทกันมากขึ้น จนวันนึงที่เราถามว่าเค้ารู้สึกยังไงกับเราเค้าก็ตอบมาว่า"ก็รู้สึกดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุขรู้สึกดีด้วย" แต่เค้าก็ไม่ได้บอกนะว่าชอบเราแค่บอกว่ารู้สึกดีด้วย
แต่การกระทำของเค้าทำให้เราคิด...... เค้าคอยเป็นห่วงเรา ทุกคืนหลังเลิกงานเค้าจะบอกให้เราทักไปบอกเค้าว่าถึงบ้านแล้ว เคยไปเที่ยวทะเลด้วยกัน(ไปกันหลายคน) เค้าก็คอยดูแลเรานะให้เรานอนตัก วันนั้นเราไม่สบายพอดีเค้าก็ขับรถมาส่ง คอยให้กำลังใจเรา เค้าทำสิ่งดีๆให้หลายอย่าง
แต่มีวันนึง....นั่งกินข้าวอยู่ร้านเดียวกันแต่ตอนนั้นงอลๆกันเลยนั่งคนละโต๊ะ น้องของเค้าเรียกพนักงานเซเว่นมาแล้วขอเฟสกันตัวเค้าเองก็เหมือนจะเล่นด้วยนะเค้าก็ยิ้มๆหันมามองเรา เราเห็นที่เค้าทำนะแต่เราไม่พูด สิ่งที่เราทำคือจ่ายเงินค่าข้าวแล้วขี่รถออกจากร้านทันทีพอถึงบ้านเราก็ไม่ทักบอกเค้าเหมือนทุกทีแต่เค้าก็ทักมาถามว่าโกรธเค้าหรอทักมาขอโทษ แล้ววันรุ่งขึ้นเป็นวันที่เราต้องไปทำงานเราทำงานตามปกติแต่ก็มีพูดประชดเค้าเรื่องพนักงานเซเว่น พอหลังจากเลิกงานเราได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันยอมรับว่าอยู่กันสองคนเค้าได้ขอโทษเราอธิบายให้ฟังว่าผู้หญิงคนนั้นมีแฟนแล้วเค้าแค่แกล้งให้เราหึงไม่ได้คิดอะไรเค้าขอโทษเราหลายครั้งพอเราหันไปมองเค้า เค้าเหมือนจะร้องไห้ แล้วคืนนั้นก็มีการถึงเนื้อถึงตัวกันแต่ไม่มีอะไรเกินเลย หลังจากนั้นเราก็ทำตัวเหมือนเป็นแฟนกันแต่เค้าไม่ได้ให้"สถานะ"กับเรา เค้าให้เหตุผลมาว่าไม่อยากทำให้เรา"เจ็บ"  (อยากรู้ว่าทุกการกระทำของเค้า เค้า"จริงใจ"กับเราหรือแค่"เล่นๆ"กับเรา)
แล้วก็อยากรู้ว่าทำไมเค้าถึงคบกับเราในฐานะแฟนไม่ได้