บ้านเราเป็นทาวเฮาส์ติดกับทุกบ้าน
และก็มีบ้านข้างหลังด้วยที่เป็นทาวเฮาส์
แบบหลังบ้านชนหลังบ้าน

เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อคืนประมาณตี 5
ได้ยินเสียงตำครก
ต๊อกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ผมสะดุ้งตื่นเสียงตำ
คิดว่าเป็นคนที่บ้านผม
เพราะเสียงมันเดาไม่ถูกว่ามาจากบ้านไหน
ผมเปิดประตูและลงไปเพื่อจะดูว่าใครใน
บ้านผมกำลังทำเสียงให้คนอื่นไม่ชอบไหม
เพราะมันเป็นเวลาแม่เราหุงข้าวพอดี
ปรากฎว่าไม่มีใครทำอะไร
ทุกคนกำลังนอน

แสดงว่าเสียงมาจากบ้านอื่น
ข้างๆรอบๆเรานี่และ
บ้านไหนซักบ้าน
และเชื่อว่าบ้านรอบๆผมเค้าก็คิด
ด่าว่าในใจเหมือนกัน
อาจนอนอยู่บนเตียงคิดว่าบ้านใครวะ
ตำไม่เกรงใจเลย
จากนั้นผมก็ทนนอนไป

และเช้าวันใหม่ก็เริ่มขึ้น
ประมาณ 7.30 น.
ผมก็ได้ยินเสียงครกอีกครั้ง
ต๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผมคิดว่าคงไม่ใช่บ้านผมแหละ
คงไม่ใช่วันเดียวกันแน่
ถ้าใช่นี่รับหน้าเสื่อ เป็นแพะไปเต็มๆ
แบบว่าไอ้บ้านนี้แน่ที่ตำตอนตี 5

ผมเปิดประตูลงไปข้างล่าง
เห็นแม่กำลังตำครก
ตรงหน้าต่างพอดี
เห้อ อะไรมันจะแพะขนาดนั้น
ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนสามารถเดินผ่านหน้าต่าง
มองดูเห็นแม่เรากำลังตำอยู่ตรงหน้าต่าง
อย่างชัดเจน
เหมือนกำลังโดนบ้านรอบข้างชี้นิ้วมาที่บ้าน
เพราะตอนนั้นท้องฟ้าสว่างแล้ว
เห้อ

แน่นอนว่าการตำครั้งนี้
จะทำให้เพื่อนบ้านต้องจดจำ
ไม่มากก็น้อย แต่แน่นอนต้องมีคนคิดบ้างแหละ