จากกระทู้ก่อนหน้า ที่บอกว่าเราสองคนเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรงทั้งคู่ แต่การแสดงออกจะคนละแบบ เราเป็นก่อนแต่งงาน และเค้าก็ไม่แคร์ เค้าบอกว่า ผมจะทำให้คุณหายและลืมอดีตแย่ๆ รวมทานยาเป็น 4 ปี ตอนนี้หมอลดยาเหลือ 2 เม็ดแล้วค่ะส่วนเค้าพึ่งเป็น อาการชัดเจนค่ะ ร้องไห้ได้ตลอดเวลา โมโหได้ตลอดเวลา จากแต่ก่อนไม่เคย หมอแนะว่าควรอยู่ห่างกัน ไม่งั้นจะพากันแย่ และดิ่ง ดาวน์ไปด้วยกัน คนที่จะกลับมาเป็นหนักคือเราเพราะเราจะออกไปใน Over Sensitive ส่วนเค้า extremely aggressive กลัวเราจะรับไม่ไหว และยาเค้าคือแรงมาก ตอนนี้อารมณ์แปรปรวนสุดพลัง เอาล่ะ....เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ
คำถามคือ เราควรรอเค้ามั้ยคะ เราผิดหวังมาซ้ำซากแล้วทั้งชีวิต และคนนี้เค้าทำทุกอย่างให้เราดีขึ้น ส่วนหนึ่งที่ทำให้เค้าเป็นก็คงมาจากเราด้วย ที่จิตตกใส่เค้าบ่อยๆ (ไม่ได้งี่เง่าเรื่องเค้านะคะ ก็เรื่องลมฟ้าอากาศ ใบไม้ไหว เหม่อลอย นั่งคุยกับกำแพง แห่ะๆ) และหลักๆคือเรื่องงาน ลูกน้อง เพื่อนร่วมทีม เค้าแบกภาระและเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง จนไม่มีเวลาให้แม่เค้า ลูก หรือใครต่อใครเลย
คำว่าแยกกันอยู่ตอนนี้ คือ อยู่ห่างๆกันให้มากที่สุด นอนคนละห้อง(บ้านอยู่หลายคนค่ะ) เค้าให้เหตุผลว่า ไม่อยากทำร้ายเรา แล้วเราก็ดูร่าเริงดี มีคนในบ้านดูแล ต่างจากเค้าที่ใครๆก็โทษเค้าว่าทิ้งเรา บางครั้งพูดอีก เค้าก็ร้องไห้น้อยใจคนอื่นๆอึก
แต่...เค้าเริ่มไม่นอนบ้านแล้วค่ะ เค้าบอกว่าไปนอนบ้านผู้หญิง พอเราถามว่าเป็นใคร แฟนใหม่เหรอ เค้าบอกว่าไม่ใช่ เค้ามีเยอะแยะเลย พูดไม่หมดหรอก เราก็ถามว่า สรุปคือยังไง เราเลิกกันแล้วใช่มั้ย เค้าบอกว่า เราสองคนต้องห่างกันนะ ถ้าอยู่ด้วยกันช่วงนี้คือพังแน่ๆ เราและเค้าจะเป็นบ้า ระเบิดลงทุกวัน บั่นทอนกันทุกวัน แล้วเค้าก็ชูแหวนแต่งงาน พูดว่า ทุกอย่างยังเหมือนเดิมนะ ผมห่วงผมถึงทำ เราแยกกันไปรักษาสภาพจิตใจกัน เพื่อกลับมาหากัน
คำถามในใจเราคือ เพราะเค้าอยากอิสระ อยากไปไหน ทำอะไร ไปมีใครชั่วคราวรึเปล่า ถึงแม้ว่า คนรอบตัวทุกคนที่รู้จักเค้ามาเป็นสิบปีบอกเราเสมอ ว่าโชคดีที่เจอเค้าเพราะเค้าเทอดทูญความรักและซื่อสัตย์จริงใจมาก เป็นเพื่อนที่ให้ใจทุกคนเต็มร้อย แต่ก็อย่างว่า...โลกนี้อะไรก็เปลี่ยนได้หมดแหละ
ถ้าห่างกันไปจริงๆ คงเลิกกันจริงๆ และเราสองคงหมดภาระ หมดความผูกพันกันไปตามกระแสเวลาและสังคม แต่นี่ทำงานที่เดียวกัน ตำแหน่งเดียว ไม่รู้จะวางตัวยังไงเลย.....😔😔
ถ้าเป็นคุณ...คุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้คะ 🙏🏻🙏🏻
สามีกับเราแยกกันอยู่แล้วค่ะ
คำถามคือ เราควรรอเค้ามั้ยคะ เราผิดหวังมาซ้ำซากแล้วทั้งชีวิต และคนนี้เค้าทำทุกอย่างให้เราดีขึ้น ส่วนหนึ่งที่ทำให้เค้าเป็นก็คงมาจากเราด้วย ที่จิตตกใส่เค้าบ่อยๆ (ไม่ได้งี่เง่าเรื่องเค้านะคะ ก็เรื่องลมฟ้าอากาศ ใบไม้ไหว เหม่อลอย นั่งคุยกับกำแพง แห่ะๆ) และหลักๆคือเรื่องงาน ลูกน้อง เพื่อนร่วมทีม เค้าแบกภาระและเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง จนไม่มีเวลาให้แม่เค้า ลูก หรือใครต่อใครเลย
คำว่าแยกกันอยู่ตอนนี้ คือ อยู่ห่างๆกันให้มากที่สุด นอนคนละห้อง(บ้านอยู่หลายคนค่ะ) เค้าให้เหตุผลว่า ไม่อยากทำร้ายเรา แล้วเราก็ดูร่าเริงดี มีคนในบ้านดูแล ต่างจากเค้าที่ใครๆก็โทษเค้าว่าทิ้งเรา บางครั้งพูดอีก เค้าก็ร้องไห้น้อยใจคนอื่นๆอึก
แต่...เค้าเริ่มไม่นอนบ้านแล้วค่ะ เค้าบอกว่าไปนอนบ้านผู้หญิง พอเราถามว่าเป็นใคร แฟนใหม่เหรอ เค้าบอกว่าไม่ใช่ เค้ามีเยอะแยะเลย พูดไม่หมดหรอก เราก็ถามว่า สรุปคือยังไง เราเลิกกันแล้วใช่มั้ย เค้าบอกว่า เราสองคนต้องห่างกันนะ ถ้าอยู่ด้วยกันช่วงนี้คือพังแน่ๆ เราและเค้าจะเป็นบ้า ระเบิดลงทุกวัน บั่นทอนกันทุกวัน แล้วเค้าก็ชูแหวนแต่งงาน พูดว่า ทุกอย่างยังเหมือนเดิมนะ ผมห่วงผมถึงทำ เราแยกกันไปรักษาสภาพจิตใจกัน เพื่อกลับมาหากัน
คำถามในใจเราคือ เพราะเค้าอยากอิสระ อยากไปไหน ทำอะไร ไปมีใครชั่วคราวรึเปล่า ถึงแม้ว่า คนรอบตัวทุกคนที่รู้จักเค้ามาเป็นสิบปีบอกเราเสมอ ว่าโชคดีที่เจอเค้าเพราะเค้าเทอดทูญความรักและซื่อสัตย์จริงใจมาก เป็นเพื่อนที่ให้ใจทุกคนเต็มร้อย แต่ก็อย่างว่า...โลกนี้อะไรก็เปลี่ยนได้หมดแหละ
ถ้าห่างกันไปจริงๆ คงเลิกกันจริงๆ และเราสองคงหมดภาระ หมดความผูกพันกันไปตามกระแสเวลาและสังคม แต่นี่ทำงานที่เดียวกัน ตำแหน่งเดียว ไม่รู้จะวางตัวยังไงเลย.....😔😔
ถ้าเป็นคุณ...คุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้คะ 🙏🏻🙏🏻