ครูผมยาวชุดดำ แสยะยิ้ม

ความเดิมตอนที่แล้ว
https://pantip.com/topic/38298381


หลังจากกลับบ้านต่างจังหวัดหลายวัน
พอกลับมาที่โรงเรียน ผมก็ยังไม่ได้เล่าเหตุการณ์หลอนๆที่ผมเจอให้เพื่อนฟัง
เพราะคิดว่าอาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญอะไรซักอย่างก็ได้
และคิดว่าคงไม่น่าจะมีเหตุการณ์อะไรแบบนั้นอีก

แต่แล้วไม่กี่วันให้หลัง ก็มีเรื่องหลอนๆเกิดขึ้นกับผมจนได้
ตอนนั้นเป็นช่วงเย็นหลังเลิกเรียน บรรยากาศสะโหลสะเหล
หลังจากที่ครูทุกคนเริ่มทยอยกลับกัน
ผมกับเพื่อนเดินลงมาจากห้องพักครูหลังสุด
ก็เจอภารโรงเดินขึ้นบันไดสวนมา
ก็คงมาล็อคห้องตามปกติ เหมือนทุกวัน

พอผมลงมาถึงข้างล่างก็เดินอ้อมไปเอารถจักรยานที่จอดอยู่อีกฝั่งหนึ่ง
เพื่อนเอามอไซค์มาก็เลยขี่ออกไปก่อน
ผมก็กะว่าจะปั่นไปออกกำลังกายหน่อยสักพักค่อยกลับที่พัก
แต่พอปั่นผ่านอาคารที่ภารโรงขึ้นไป
มองไปไกลๆเห็นภารโรงล็อคกุญแจห้องเรียนชั้นสามเสร็จกำลังเดินลงมาชั้นสอง
พอปั่นรถผ่านไปใกล้ๆ มองขึ้นไปดูอีกที
ก็เห็นภารโรงกำลังล็อคห้องพักครูอยู่พอดี
แต่พอมองไปตรงประตูห้องเรียนที่อยู่ข้างๆห้องพักครู
ประตูเปิดอ้าอยู่ เห็นเป็นช่องประตูมืดๆ
อยู่ๆก็มีร่างผู้หญิงแต่งชุดดำค่อยๆเลือนเด่นชัดขึ้น
เหมือนกำลังเดินออกมาจากห้อง
ผมเอามือขยี้ตาดูใหม่อีกที
มองไปคราวนี้ เห็นเป็นผู้หญิงรูปร่างใหญ่ผมยาวหน้าขาวซีด
ยืนนิ่งอยู่ข้างในประตู

แล้วภารโรงก็เดินไปที่ประตูนั้น เอื่อมมือไปดึงประตูมาปิด
แล้วล็อคกุญแจราวกะว่าไม่เห็นใครยืนอยู่ตรงนั้นเลย

คุณพระช่วย

ผมขนหัวลุกซู่ขึ้นมาทันที
วิญญาณครูผู้หญิงคนนั้นเธอยังไม่ไปไหน
เธอยังออกจากห้องไม่ได้
คิดขึ้นมาได้ รอบตัวผมก็รู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที
ขนแขนขนขาลุกไปทั้งตัว
เท่านั้นแหละผมรีบปั่นจักรยานกลับที่พักอย่างไว

พอไปถึงที่พัก ผมรีบขึ้นไปนั่งพักบนบ้าน
นั่งหอบด้วยความเหนื่อย
แต่แปลกที่เหงื่อผมไม่ออกเลย
พอเพื่อนเห็นก็ถามผมว่า ไปทำอะไรมาทำไมหน้าซีด
ผมรีบตอบกลบเกลือนเพื่อนไป
สงสัยปั่นจักรยานเร็วไปหน่อย
เพื่อนก็เลยหัวเราะ

พอเริ่มตั้งหลักได้ ภาพผู้หญิงผมยาวหน้าขาวซีด
ที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องเรียน ยังคงติดตาผมอยู่
ก็เลยถามเพื่อนไปว่า

เอ็งมาอยู่ที่นี่ เอ็งเห็นอะไรแปลกๆบ้างไหม

เพื่อนหันมาทำหน้างงๆ
แปลกๆแบบไหนหละ

ผมก็เลยพูดว่า
ก็ทำนองที่ป้าแม่บ้านเล่าอะ

เพื่อนก็หัวเราะ แล้วก็บอกว่า
ไม่เห็นมีอะไรเลย ป้าแกคงฟังมาอีกที แล้วก็เอามาโม้ให้ฟังไปตามประสาแหละ
มันไม่มีจริงหรอก

แล้วเพื่อนก็ถามผมว่า ถามแบบนั้นทำไม
ผมก็เลยบอก ว่า  เปล่า ถามดูเฉยๆ ไม่มีอะไร

หลังจากเข้านอน คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลย
หลับได้สักพักก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
จนเกือบๆตีสอง ก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ
ตอนนั้นในห้องมืดไปหมดเพราะไม่ได้เปิดไฟไว้
ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินไปแถวๆหน้าห้องน้ำ
เปิดไฟหน้าห้องน้ำ แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
ไม่ได้เปิดไฟห้องน้ำ
เลยแง้มประตูห้องน้ำไว้ให้แสงข้างนอกเข้ามาได้
พอทำธุระเสร็จ หันหน้าไปล้างมือที่อ่างล้างหน้า
พอมองกระจกห้องน้ำมุมมืดๆ
อยู่ๆที่กระจกก็เรืองแสงลางๆวาบขึ้น
กลายเป็นหน้าผู้หญิง ขอบตาดำโบ๋  
ริมฝีปากหนาใหญ่ แสยะยิ้มที่มุมปากข้างหนึ่ง
เท่านั้นแหละผมก็ร้อง เี้ย.. ออกมาจนสุดเสียง
รีบกระโดดตัวลอยออกมาจากห้องน้ำ ราวกับมีวิชาตัวเบา
แล้วก็รีบวิ่งกลับไปที่เตียงตัวเอง เอาผ้าคลุมโปง
รีบสวดแผ่เมตตา

สักพักก็รู้สึกมีมือมาจับที่ไหล่ผม
ผมก็ร้องลั่นขึ้นด้วยความกลัว
ร้องโวยวายอยู่สักพัก ก็ได้ยินเสียงเพื่อนพูดว่า กูเอง กูเอง
พอเปิดผ้าออกดู
ปรากฏว่าเป็นเพื่อนผม
เพื่อนมันก็ถามว่า เป็นอะไรของแกวะ

ผมก็พยายามตั้งสติ ..
รีบบอกให้เพื่อนเปิดไฟในห้อง
พอเพื่อนเปิดไฟในห้องได้
ผมก็บอกเพื่อนว่า เมื่อกี้โดนผีหลอกในห้องน้ำ

เพื่อนก็หัวเราะ
แล้วมันก็บอกว่าผม ง่วงนอนจนตาลายแล้ว เลยเห็นอะไรเป็นผีไปหมด

พอแยกย้ายกันไปนอนแล้ว
ผมก็มานอนคิดต่อ
ทำไมเราเจออยู่คนเดียววะ
แล้วก็เริ่มคิดถึงเหตุการณ์แรกที่เจอ วันนั้นเราไปทำอะไรมา
แล้วก็ทำให้ผมเริ่มสงสัย
หรืออาจจะเป็นเพราะจีวรพระที่เราเจอในห้องเก็บของหลังห้องสมุด

ใช่ตั้งแต่วันนั้นผมก็เจออะไรแปลกๆมาตลอดเลย
แต่ดูที่ผ้านั้นแล้วก็ไม่น่าจะมีอะไร เพราะไม่ใช่ผ้ายันต์อะไรสักหน่อย


หรือว่า มันอาจจะเป็นการทำสัญลักษณ์ไว้ว่า มีอะไรสำคัญเก็บไว้อยู่แถวๆตรงนั้น
แต่ตรงนั้นเราก็ดูทั่วแล้วก็ไม่น่าจะเก็บอะไรไว้ได้
นอกจากพวกสมุด หนังสือ

อ้า..
หรือว่ามันจะมีบันทึกสำคัญของใครสักคนที่เอาไปซ่อนไว้ตรงนั้นก็ได้


พอนึกได้ดังนั้น ผมก็กะว่าพรุ้งนี้จะไปถามป้าแม่บ้านดู
ว่าป้าเอาลังหนังสือที่ผมช่วยขนวันนั้น  ไปไว้ไหน

คือนั้นกว่าจะข่มตาหลับได้ ก็เล่นเอาเกือบสว่างแล้ว

โปรดติดตามตอนต่อไป